Lubię oczęta twe, kochanie,
Ich blasków zmienność tajemniczą,
Gdy je podnosisz niespodzianie
I niby modrą błyskawicą
Ogarniasz ziemię aż po kraniec.
Lecz i silniejsze są doznania:
Wdzięk oczu skromnie opuszczonych
W szalonej porze całowania
I spod cienistych rzęs osłony
Posępny płomień pożądania.
( rosyjski poeta, dyplomata. Mieszkał w Monachium, Turynie, utrzymywał znajomość z Heinem, Schellingiem. W życiu literackim udziału nie brał i nie uważał się za literata.
Zachowało się około 400 jego wierszy, które są w Rosji wyjątkowo często cytowane. Wczesne jego wiersze powstawały zgodnie z tradycją poetycką XVIII wieku. W latach 30. XIX wieku w jego utworach przeważają tradycje europejskiego (szczególnie niemieckiego) romantyzmu. Jest to liryka filozoficzna (medytatywna), której podstawowymi tematami są: refleksje o wszechświecie, losie człowieka, przyrodzie. W latach 40. XIX wieku napisał kilka artykułów politycznych na temat problemu wzajemnych stosunków Rosji i cywilizacji zachodniej. W latach 50. XIX wieku Tiutczew stworzył szereg przenikliwych wierszy miłosnych, w których miłość pojmowana jest jako tragedia. Te wiersze zostały później połączone w tak zwany "cykl Dienisjewski", czyli cykl wierszy poświęconych kochance poety E.A. Dienisjewej. W latach 1860-1870 w dorobku poetyckim Tiutczewa znaczne miejsce zajmują wiersze polityczne. Najbardziej znany wiersz: "Silentium!" – to gorzkie wzywanie do trwania w milczeniu, o tym że człowiek nigdy nie będzie mógł zrozumieć do końca inną osobę. Wers "Kłamstwem jest myśl wypowiedziana" jest jednym z najczęściej cytowanych aforyzmów Tiutczewa, podobnie jak "Rosji rozumem się nie pojmie" i "Nie jest nam dane przewidzieć jak się odezwie nasze słowo". Tiutczew napisał również wiersz powitalny do Mickiewicza, który został znaleziony w archiwum polskiego wieszcza.
z ciekawostek: ten wiersz zostal zarecytowany w moim ukochanym filmie stalker. oraz w piosence bjork z antonym-the dull flame of desire).
niedziela, 30 listopada 2008
Kuba Rozpruwacz
Kuba Rozpruwacz (ang. Jack the Ripper) – pseudonim nadany seryjnemu mordercy działającemu w okolicach Whitechapel w Londynie w roku 1888. Po raz pierwszy pojawił się w listach osoby podającej się za tego zabójcę i opublikowanych w tym czasie. Na temat tożsamości Kuby Rozpruwacza powstało wiele teorii, ale jak dotąd żadna z nich nie jest pewna. Wokół zabójstw przypisywanych Rozpruwaczowi narosła swoista mitologia, wsparta autentycznymi badaniami historycznymi, ale i amatorskimi hipotezami, włączającymi teorię spiskową i ludową inwencję.Liczba ofiar Kuby Rozpruwacza jest dyskusyjna, ale historycy-badacze generalnie zgadzają się, że na pewno było nimi 5 prostytutek (lub kobiet o prostytucję podejrzewanych, jak C. Eddowes) z East Endu. Modus operandi (łac. sposób działania) tego konkretnego zabójcy charakteryzowało zadawanie głębokich ran szyi, okaleczanie genitaliów, usuwanie organów wewnętrznych i masakrowanie twarzy ofiarZbrodnie Kuby Rozpruwacza stanowiły ważny przełom w życiu Brytyjczyków. Choć nie był to pierwszy odnotowany seryjny zabójca, jako pierwszy spowodował ogólnoświatową psychozę. Brak możliwości postawienia zarzutów konkretnej osobie zaowocował ciągiem domysłów i domorosłych ponurych legend, które miały swój wpływ na odbiór kolejnych w historii seryjnych morderstw.
Mówi się, że wpadające w ucho przezwisko "Kuba Rozpruwacz" zostało wymyślone przez dziennikarzy, aby zwiększyć sprzedaż gazet. Pojawiło się po raz pierwszy w rzekomo autentycznym liście od mordercy, opublikowanym w prasie. Obecnie większość ekspertów uważa, że był to dziennikarski wymysł. W późniejszych latach powszechną praktyką stało się nadawanie przestępcom przezwisk (np. Dusiciel z Bostonu, Zabójca z Green River, Kat z Nowego Orleanu, Rozpruwacz z Yorkshire - ponad 100 lat później niewątpliwie nawiązujący swym przydomkiem do Kuby).
Na liscie podejrzanych znalazl sie Aaron Kośmiński (urodzony 1864 lub 1865 - zmarł 1919), londyński Żyd, pochodzenia polskiego. W lutym 1891 umieszczono go w zakładzie dla psychicznie chorych. Choć niewątpliwie szalony, nie wykazywał skłonności do stosowania przemocy. Znalazł się na liście podejrzanych raczej z powodu ówczesnych nastrojów antysemickich i rozpowszechnionego przypuszczenia, że mordercą był Żyd, niż z racji rzeczywistych powiązań ze sprawą.
Mówi się, że wpadające w ucho przezwisko "Kuba Rozpruwacz" zostało wymyślone przez dziennikarzy, aby zwiększyć sprzedaż gazet. Pojawiło się po raz pierwszy w rzekomo autentycznym liście od mordercy, opublikowanym w prasie. Obecnie większość ekspertów uważa, że był to dziennikarski wymysł. W późniejszych latach powszechną praktyką stało się nadawanie przestępcom przezwisk (np. Dusiciel z Bostonu, Zabójca z Green River, Kat z Nowego Orleanu, Rozpruwacz z Yorkshire - ponad 100 lat później niewątpliwie nawiązujący swym przydomkiem do Kuby).
Na liscie podejrzanych znalazl sie Aaron Kośmiński (urodzony 1864 lub 1865 - zmarł 1919), londyński Żyd, pochodzenia polskiego. W lutym 1891 umieszczono go w zakładzie dla psychicznie chorych. Choć niewątpliwie szalony, nie wykazywał skłonności do stosowania przemocy. Znalazł się na liście podejrzanych raczej z powodu ówczesnych nastrojów antysemickich i rozpowszechnionego przypuszczenia, że mordercą był Żyd, niż z racji rzeczywistych powiązań ze sprawą.
sobota, 29 listopada 2008
środa, 26 listopada 2008
Мастер и Маргарита.
Mistrz i Małgorzata – powieść rosyjskiego pisarza Michaiła Bułhakowa. Wydana w wersji ocenzurowanej w latach 1966-1967, a w wersji prawie pełnej w roku 1973. ( moja jest z 1970, wiec nie wiem czy dalej czytac). Opowiada o wizycie Szatana w ateistycznym Związku Radzieckim. Przez wielu krytyków uważana za jedną z najlepszych powieści XX wieku, jak i najlepszą satyrę na warunki życia w ZSRR. Jednocześnie ze względu na wątek o Jeszui jest uważana za książkę bluźnierczą - taką opinię prezentuje np. profesor Moskiewskiej Akademii Duchownej, diakon Andriej Kurajew[1].
Ciekawostki:
* W plebiscycie czytelników "Polityki" powieść Michaiła Bułhakowa Mistrz i Małgorzata zajęła czołowe miejsce na liście światowych bestsellerów.
* W 1971 r. Andrzej Wajda na podstawie powieści nakręcił film fabularny Pilatus und andere (Piłat i inni) produkcji RFN.
* W 1990 r. roku Telewizja Polska wyprodukowała czteroodcinkowy spektakl Teatru Telewizji wyreżyserowany przez Macieja Wojtyszkę i Marię Kuzemko na podstawie będącego adaptacją powieści Michaiła Bułhakowa scenariusza Macieja Wojtyszki.
* W 1972 r. Aleksander Petrovic na podstawie powieści nakręcił film fabularny produkcji jugosłowiańsko-włoskiej Maestro e Margherita.
* W 2005 r. nakręcono miniserial produkcji rosyjskiej Master i Margarita trwający 500 minut.
* Została wydana powieść, hołd dla autora, która opisuje przygody świty Wolanda w okresie pierestrojki: Powrót Wolanda albo nowa diaboliada, autorstwa Witalija Ruczinskiego (wydanie polskie: 2005, wydawnictwo Książnica)
* Bułhakow pisał swoją powieść 12 lat, a jej wersja ostateczna jest ósmą, którą stworzył. Zmarł podczas jej poprawiania.
* Ojciec Michaiła Bułhakowa był z wykształcenia religioznawcą.
wtorek, 25 listopada 2008
Wong Kar-Wai
Wong Kar-Wai (pisownia nazwiska wg wymowy kantońskiej) – hongkoński reżyser, scenarzysta i producent.
Wong Kar-Wai urodził się w Chinach, ale gdy ukończył 5 lat cała rodzina przeniosła się do Hongkongu. W 1980 r. ukończył studia na wydziale grafiki tamtejszej politechniki i rozpoczął naukę w szkole filmowej przy Hong Kong Television Broadcast Ltd. W trakcie studiów pracował jako asystent producenta przy realizacji seriali telewizyjnych. W 1982 r. Wong opuścił telewizję i rozpoczął pracę jako niezależny scenarzysta. W ciągu 5 kolejnych lat napisał około 10 scenariuszy. Jako reżyser zadebiutował w 1988 r. filmem Wong gok ka moon (As Tears go by). Trzy lata później nakręcił A Fei jing juen (Days of being Wild), który został bardzo dobrze przyjęty na międzynarodowych festiwalach filmowych. W 1997 r. Wong Kar-Wai otrzymał nagrodę dla najlepszego reżysera na festiwalu w Cannes oraz nominację do Złotej Palmy za film Happy Together, a w 2006 r. był przewodniczącym jury tego festiwalu. Dwukrotnie otrzymał nagrodę Europejskiej Akademii Filmowej w kategorii film zagraniczny: w 2000 r za Spragnieni miłości i w 2004 r. za 2046.
Filmografia
1988: Kiedy łzy przeminą (Wong gok ka moon)
1991: Dni naszego szaleństwa (A Fei jing juen)
1994: Ashes of Time (Dung che sai duk)
1994: Chungking Express (Chung hing sam lam)
1995: Upadłe anioły (Duo luo tian shi)
1997: Happy Together (Cheun gwong tsa sit)
2000: Spragnieni miłości (Fa yeung nin wa)
2004: Eros
2004: 2046
2007: My Blueberry Nights
poniedziałek, 24 listopada 2008
percepcja podprogowa.
Percepcja podprogowa (subliminalna) - rejestrowania informacji bez świadomości ich spostrzegania.
Dotyczy bodźców wzrokowych lub słuchowych, które trwają zbyt krótko, by mogły zostać świadomie zarejestrowane (w przypadku percepcji wzrokowej oznacza to bodźce trwające krócej niż 0,04 sekundy) albo są zamaskowane innymi bodźcami.
Bodźce podprogowe mają wpływać na przetwarzanie innych bodźców. Podobnie niektórzy uczeni uważają, że bodźce odbierane podczas snu są przetwarzane w podobny sposób. Niekiedy uważa się, że takie słabe bodźce nie powodując świadomej refleksji, czynią nas bezbronnymi, gdyż nie możemy się obronić przed zawartą w przekazie sugestią. W efekcie sugestia ta mogłaby być traktowana jako własna myśl lub zalążek pomysłu bądź pragnienia, podobnie jak w przypadku sugestii hipnotycznej.
Dotyczy bodźców wzrokowych lub słuchowych, które trwają zbyt krótko, by mogły zostać świadomie zarejestrowane (w przypadku percepcji wzrokowej oznacza to bodźce trwające krócej niż 0,04 sekundy) albo są zamaskowane innymi bodźcami.
Bodźce podprogowe mają wpływać na przetwarzanie innych bodźców. Podobnie niektórzy uczeni uważają, że bodźce odbierane podczas snu są przetwarzane w podobny sposób. Niekiedy uważa się, że takie słabe bodźce nie powodując świadomej refleksji, czynią nas bezbronnymi, gdyż nie możemy się obronić przed zawartą w przekazie sugestią. W efekcie sugestia ta mogłaby być traktowana jako własna myśl lub zalążek pomysłu bądź pragnienia, podobnie jak w przypadku sugestii hipnotycznej.
W.H. Auden
Wystan Hugh Auden (ur. 21 lutego 1907 w Yorku, zm. 29 września 1973 w Wiedniu) – poeta i pisarz angielski.
Urodził się w Yorku, wczesne dzieciństwo spędził w Birmingham. Od ósmego roku życia uczęszczał do szkół z internatem - w Surrey i Norfolk (Szkoła Greshama). Wychowywany w rodzinie anglikańskiej, jako kilkunastolatek utracił wiarę.
Wykształcony w Oksfordzie, otrzymał niższy stopień naukowy (bakałarza) po trzech latach studiów. Następnie spędził rok w Berlinie. Tam zaczął wyrażać swój dotychczas skrywany homoseksualizm.
Po powrocie do Anglii uczył w szkołach dla chłopców. W tym okresie, pomiędzy 1930 a 1935 napisał najlepsze ze swych wczesnych wierszy miłosnych - This Lunar Beauty, Lay Your Sleeping Head, My Love, Fish In The Unruffled Lakes i Out On The Lawn I Lie In Bed. W 1935 r. ożenił się z Eriką Mann, córką Thomasa Manna - było to "papierowe małżeństwo", mające na celu umożliwienie Erice opuszczenie Rzeszy - oboje małżonkowie byli osobami homoseksualnymi[1].
Auden, podobnie jak George Orwell, Pablo Neruda i Ernest Hemingway, wyjechał na hiszpańską wojnę domową, aby wspierać republikanów. Już wcześniej był uważany za swoistego rzecznika środowisk lewicowo-liberalnych, ale nigdy nie wstąpił do partii komunistycznej. Przeżył tam wielkie rozczarowanie - po powrocie z Hiszpanii odciął się zupełnie od komunistów, odmawiał udziału w wiecach i prelekcjach.
Auden osiadł w 1939 r. w USA, a w 1946 otrzymał amerykańskie obywatelstwo. Było to źle przyjęte w obliczu rozpoczynającej się wojny i wpłynęło na pogorszenie jego reputacji także jako poety. W USA zaprzyjaźnił się ze swoim studentem Chesterem Kallmanem, ich związek przetrwał prawie czterdzieści lat.
W 1948 r powrócił do Europy, podróżując po wielu krajach, spędzając jednak najwięcej czasu we Włoszech i Austrii. W latach 1956-1961 był profesorem poezji na Uniwersytecie w Oksfordzie. Zgodnie z tradycją, praca ta polega na wygłaszaniu nie więcej niż 3 wykładów rocznie i jest właściwie rodzajem stypendium umożliwiającego dostatnie i spokojne życie. W okresie swojej profesury Auden spędził w Oksfordzie nie więcej niż kilka tygodni. Dopiero w ostatnim roku swojego życia osiadł ostatecznie w Oksfordzie. Zmarł w Wiedniu 29 września 1973.
"Późny" Auden skoncentrował się na dłuższych utworach poetyckich, a poprzez rozległe lektury filozoficzne i teologiczne zbliżył się do chrześcijaństwa. Obok poezji tworzył także prace krytycznoliterackie i dramaty, współpracował również z muzykami.
wiersz ,ktory uslyszalam w filmie 'cztery wesela i pogrzeb'
Funeral Blues
Niech staną zegary
Zamilkną telefony
Dajcie psu kość
Niech nie szczeka, niech śpi najedzony.
Niech milczą fortepiany
I w miękkiej werbli ciszy
Wynieście trumnę
Niech przyjdą żałobnicy
Niech głośno łkając samolot pod chmury się wzbije
I kreśli na niebie napis "On nie żyje!"
Włóżcie żałobne wstążki na białe szyje gołębi ulicznych
Policjanci na skrzyżowaniach niech noszą czarne rękawiczki.
W nim miałem moją północ, południe i zachód i wschód
Niedzielny odpoczynek i codzienny trud.
Jasność dnia i mrok nocy, moje słowa i śpiew
Miłość, myślałem, będzie trwała wiecznie,
Myliłem się,
Nie potrzeba już gwiazd - zgaście wszystkie - do końca
Zdejmijcie z nieba Księżyc i rozmontujcie słońce
Wylejcie wodę z morza, odbierzcie drzewom cień
Teraz już nigdy na nic nie przydadzą się.
Urodził się w Yorku, wczesne dzieciństwo spędził w Birmingham. Od ósmego roku życia uczęszczał do szkół z internatem - w Surrey i Norfolk (Szkoła Greshama). Wychowywany w rodzinie anglikańskiej, jako kilkunastolatek utracił wiarę.
Wykształcony w Oksfordzie, otrzymał niższy stopień naukowy (bakałarza) po trzech latach studiów. Następnie spędził rok w Berlinie. Tam zaczął wyrażać swój dotychczas skrywany homoseksualizm.
Po powrocie do Anglii uczył w szkołach dla chłopców. W tym okresie, pomiędzy 1930 a 1935 napisał najlepsze ze swych wczesnych wierszy miłosnych - This Lunar Beauty, Lay Your Sleeping Head, My Love, Fish In The Unruffled Lakes i Out On The Lawn I Lie In Bed. W 1935 r. ożenił się z Eriką Mann, córką Thomasa Manna - było to "papierowe małżeństwo", mające na celu umożliwienie Erice opuszczenie Rzeszy - oboje małżonkowie byli osobami homoseksualnymi[1].
Auden, podobnie jak George Orwell, Pablo Neruda i Ernest Hemingway, wyjechał na hiszpańską wojnę domową, aby wspierać republikanów. Już wcześniej był uważany za swoistego rzecznika środowisk lewicowo-liberalnych, ale nigdy nie wstąpił do partii komunistycznej. Przeżył tam wielkie rozczarowanie - po powrocie z Hiszpanii odciął się zupełnie od komunistów, odmawiał udziału w wiecach i prelekcjach.
Auden osiadł w 1939 r. w USA, a w 1946 otrzymał amerykańskie obywatelstwo. Było to źle przyjęte w obliczu rozpoczynającej się wojny i wpłynęło na pogorszenie jego reputacji także jako poety. W USA zaprzyjaźnił się ze swoim studentem Chesterem Kallmanem, ich związek przetrwał prawie czterdzieści lat.
W 1948 r powrócił do Europy, podróżując po wielu krajach, spędzając jednak najwięcej czasu we Włoszech i Austrii. W latach 1956-1961 był profesorem poezji na Uniwersytecie w Oksfordzie. Zgodnie z tradycją, praca ta polega na wygłaszaniu nie więcej niż 3 wykładów rocznie i jest właściwie rodzajem stypendium umożliwiającego dostatnie i spokojne życie. W okresie swojej profesury Auden spędził w Oksfordzie nie więcej niż kilka tygodni. Dopiero w ostatnim roku swojego życia osiadł ostatecznie w Oksfordzie. Zmarł w Wiedniu 29 września 1973.
"Późny" Auden skoncentrował się na dłuższych utworach poetyckich, a poprzez rozległe lektury filozoficzne i teologiczne zbliżył się do chrześcijaństwa. Obok poezji tworzył także prace krytycznoliterackie i dramaty, współpracował również z muzykami.
wiersz ,ktory uslyszalam w filmie 'cztery wesela i pogrzeb'
Funeral Blues
Niech staną zegary
Zamilkną telefony
Dajcie psu kość
Niech nie szczeka, niech śpi najedzony.
Niech milczą fortepiany
I w miękkiej werbli ciszy
Wynieście trumnę
Niech przyjdą żałobnicy
Niech głośno łkając samolot pod chmury się wzbije
I kreśli na niebie napis "On nie żyje!"
Włóżcie żałobne wstążki na białe szyje gołębi ulicznych
Policjanci na skrzyżowaniach niech noszą czarne rękawiczki.
W nim miałem moją północ, południe i zachód i wschód
Niedzielny odpoczynek i codzienny trud.
Jasność dnia i mrok nocy, moje słowa i śpiew
Miłość, myślałem, będzie trwała wiecznie,
Myliłem się,
Nie potrzeba już gwiazd - zgaście wszystkie - do końca
Zdejmijcie z nieba Księżyc i rozmontujcie słońce
Wylejcie wodę z morza, odbierzcie drzewom cień
Teraz już nigdy na nic nie przydadzą się.
maya deren.
Nie mieściła się w swoim drobnym ciele. Pisarka Anais Nin nazwała ją w pamiętnikach "ukraińską cyganką w aureoli dziko kręcących się włosów". Dla filmoznawców pozostanie jednym z najważniejszych teoretyków kina i założycielką amerykańskiego kina awangardowego. Dla antropologów - badaczką wudu. Dla amerykańskiego feminizmu - patronką. Dla tych, którzy ją znali osobiście - zjawiskiem z trochę innej planety.
Rodzina Mayi Deren (Eleonory Derenkowskiej) przybyła do Stanów Zjednoczonych w 1922 roku uciekając przed pogromami Żydów na Ukrainie. Eleonora, córka psychiatry i artystki studiowała dziennikarstwo, politologię i literaturę angielską na nowojorskim Syracuse University. Podczas studiów artystka udzielała się w lewicowych organizacjach politycznych, współpracowała także m.in. z Kathy Dunham, czarnoskórą antropolog i tancerką, która jako pierwsza upowszechniała w Stanach kulturę Karaibów.
Fascynacja artystki fotografią i ruchem skierowała ją w stronę filmu. W 1943 podczas pracy nad pierwszym filmem, na sugestię męża, czeskiego artysty Aleksandra Hammida, Eleonora zmieniła imię i nazwisko na Maya Deren. Maya znaczy tyle co Iluzja.
Powstały film, (Sidła popołudnia) stał się kluczową pozycją amerykańskiej powojennej awangardy filmowej i najbardziej znanym filmem artystki. Niezwykle osobisty film wykorzystuje uzupełnione przez bardzo kobiece i poetyckie elementy wątki penetrowane przez europejskich surrealistów. W filmie tym Deren po raz pierwszy zainicjowała to co nazywała wertykalnym podejściem do kina, które w przeciwieństwie do typowgo, horyzontalnego, narracyjnego typu kina, rozwija w czasie niczym poezja, jedynie krótki moment, odczucie, stan umysłu.
W następnych latach Deren zrealizowała kilka krótkich filmów kontynuujących tropy pierwszego filmu i rozwijające je o studia tańca, przy których współpracowali artyści tej miary co John Cage, Anais Nin czy Marcel Duchamp. Równocześnie artystka prowadziła intensywną działalność organizacyjną, pisała teoretyczne teksty o filmie, współtworzyła nowojorską Filmmakers Cooperative.
W 1947 roku znalazła w kinie śpiącego między krzesłami 16-letniego japońskiego muzyka Teji Ito, którego wzięła do domu i poślubiła w następnym roku. Teji Ito współpracował przy kolejnych filmach artystki, z którą związany był aż do jej śmierci. Ważną fascynacją w życiu Mayi Deren stały się haitiańskie rytuały voodoo. W 1946 jako jedna z pierwszych kobiet otrzymała grant Fundacji Guggenheima, dzięki któremu mogła spędzić kilka lat na Haiti fotografując, nagrywając, filmując i uczestnicząc w rytuałach. Setki metrów ta?my filmowej zostały zmontowane dopiero po śmierci artystki w latach 70. przez Teji Ito pod tytułem (pod tym samym tytułem artystka opublikowała książke opisującą rytuały voodoo).
Zainteresowanie Deren voodoo skłoniło jš do zerwania z pozycją obserwatorki i rozpoczęcia aktywnego uczestnictwa w rytuale. Po powrocie do Nowego Jorku Deren współtworzyła centra praktykowania voodoo i jako kapłanka voodoo często wpadała w stany transu, co barwnie opisuje między innymi Stan Brakhage.
Stanowiła jedną z najważniejszych postaci nowojorskiej bohemy lat 50., kobietę trudną do sklasyfikowania, zachowującą niezwykłe pokłady energii aż do przedwczesnej śmierci w 1961 roku.
tu jeszcze link do więcej. maya deren
Witch's cradle (1943), unfinished work by Maya Deren with Marcel Duchamp. Remember First Papers of Surrealism: same threats, same desires.
niedziela, 23 listopada 2008
snieg
Śnieg – opad atmosferyczny w postaci kryształków lodu o kształtach głównie sześcioramiennych gwiazdek, łączących się w płatki śniegu. Po opadnięciu na ziemię tworzy porowatą pokrywę śnieżną o niewielkiej gęstości także zwaną śniegiem.
Śnieg powstaje, gdy w chmurach para wodna krystalizuje, tworząc kryształy lodu.
Płatek śniegu to struktura kryształów śniegu, mogąca mieć do kilku centymetrów. Czasem określa się tak samo również pojedyncze kryształki.Większość kryształków śniegu jest płaska i ma po sześć, w przybliżeniu identycznych, ramion. W zależności od temperatury, wilgotności i ciśnienia powietrza, powstają jednak również inne formy, takie jak kolumny, igły, płytki i grudki. Struktura ich wynika z procesu powstawania, który zaczyna się od kondensacji lodu na cząstce pyłu. Początkowo powstaje sześciokątny płaski kryształ o wielkości ułamka milimetra. W temperaturach między -1°C a -3°C oraz między -10°C a -20°C warunki bardziej sprzyjają osadzaniu się lodu na krawędziach i na krysztale wyrasta sześć ramion. W temperaturach między -5°C a -10°C oraz poniżej -20°C bardziej sprzyjają osadzaniu się lodu na powierzchniach, a wtedy kryształ rośnie w pionie i przyjmuje kształt igły. W przypadkowych miejscach igły rozpoczyna się krystalizacja nowej igły, tworzącej z wyjściową kąt 60°. Pozostałe kształty powstają, gdy w czasie wzrostu kryształu warunki zmienią się w którąś stronę.
Kryształki śniegu są prawie idealnie symetryczne, choć większość ma łatwe do zauważenia nieregularności. Na zdjęciach częściej przedstawia się te najbardziej symetryczne, ze względu na ich urodę. Przyczyna, dla których sześć niezależnie rosnących ramion kryształu przyjmuje identyczny kształt, a jednocześnie żadne dwa kryształki nie są identyczne, nie jest jeszcze w pełni zrozumiana. Badania pokazują, że proces rośnięcia jest bardzo wrażliwy na niewielkie zmiany temperatury i wilgotności. Każdy kryształek poruszając się wewnątrz chmury przechodzi przez unikalne zmiany tych czynników, dlatego kształt każdego jest inny. Jednocześnie sześć ramion kryształu podróżuje razem, więc natrafia na identyczne warunki i rośnie identycznie.
Istnieje przekonanie, że nie istnieją dwa identyczne płatki śniegu. Faktycznie w przypadku każdego makroskopowego obiektu jest niesłychanie mało prawdopodobne żeby istniały we Wszechświecie jego dwie kopie identyczne na poziomie molekularnym. W praktyce łatwość zauważania nawet niewielkich różnic w symetrycznej strukturze kryształków śniegu sprawia, że jest mało prawdopodobne znalezienie dwóch kryształków, dla których różnice nie byłyby widoczne gołym okiem.
dystopia
Antyutopia (utopia negatywna, dystopia) - utwór przedstawiający społeczeństwo przyszłości, którego organizacja polega na ograniczaniu wolności jednostki poprzez całkowite podporządkowanie jej dyktatorskiemu systemowi władzy. Stanowi przeciwieństwo utopii, gdyż ukazany w niej doskonały porządek społeczny opiera się najczęściej na całkowitym i totalitarnym kontrolowaniu ludzi, czyniąc z nich bezwolne przedmioty, "żywe maszyny". Granica między utopią i antyutopią nie jest jednak sztywna. W obu przypadkach utwory opisują zamknięte, wyizolowane społeczeństwa, przy czym rzeczywistość opisywana w antyutopiach jest nie do przyjęcia przez czytelnika. Najczęściej różnica ta wynika z intencji autora, który tego samego typu światy może opisać w sposób pozytywny lub negatywny.
piątek, 21 listopada 2008
bynajmniej.
bynajmniej I «partykuła wzmacniająca przeczenie zawarte w wypowiedzi, np. Nie twierdzę bynajmniej, że jest to jedyne rozwiązanie.»
bynajmniej II «wykrzyknik będący przeczącą odpowiedzią na pytanie, np. Czy to wszystko? – Bynajmniej.»
(czyli dalej nie wiemy, kiedy używac tego słowa). : D
bynajmniej II «wykrzyknik będący przeczącą odpowiedzią na pytanie, np. Czy to wszystko? – Bynajmniej.»
(czyli dalej nie wiemy, kiedy używac tego słowa). : D
środa, 19 listopada 2008
miodek.
Jan Franciszek Miodek (ur. 7 czerwca 1946 w Tarnowskich Górach) – językoznawca, piszący i opowiadający o tzw. kulturze języka polskiego; profesor i dyrektor Instytutu Filologii Polskiej Uniwersytetu Wrocławskiego; członek Komitetu Językoznawstwa Polskiej Akademii Nauk oraz Rady Języka Polskiego.
W latach młodości marzył o zawodzie dziennikarza. W 1963 rozpoczął studia na Uniwersytecie Wrocławskim. Po obronie pracy magisterskiej Nazwy miejscowe kulturalne typu Środa, Piątek, Wola, Osiek, zaproponowano mu staż asystencki w tamtejszej katedrze języka polskiego. W 1968 poślubił Teresę Taczanowską, którą poznał w czasie studiów. Kilka lat potem urodził im się syn Marcin (obecnie doktor nauk humanistycznych i pracownik Instytutu Filologii Germańskiej UWr).
W 2007 wytoczył proces o zniesławienie publicyście Grzegorzowi Braunowi, który publicznie oskarżył go o współpracę ze Służbą Bezpieczeństwa. Sąd drugiej instancji prawomocnym wyrokiem skazał Brauna na przeprosiny i wpłacenie grzywny na cele dobroczynne. W uzasadnieniu sąd stwierdził m.in., że publicysta dopuścił się "rażącego niedbalstwa" i "w znacznym stopniu naruszył dobra osobiste, cześć i dobre imię" Jana Miodka.
W latach młodości marzył o zawodzie dziennikarza. W 1963 rozpoczął studia na Uniwersytecie Wrocławskim. Po obronie pracy magisterskiej Nazwy miejscowe kulturalne typu Środa, Piątek, Wola, Osiek, zaproponowano mu staż asystencki w tamtejszej katedrze języka polskiego. W 1968 poślubił Teresę Taczanowską, którą poznał w czasie studiów. Kilka lat potem urodził im się syn Marcin (obecnie doktor nauk humanistycznych i pracownik Instytutu Filologii Germańskiej UWr).
W 2007 wytoczył proces o zniesławienie publicyście Grzegorzowi Braunowi, który publicznie oskarżył go o współpracę ze Służbą Bezpieczeństwa. Sąd drugiej instancji prawomocnym wyrokiem skazał Brauna na przeprosiny i wpłacenie grzywny na cele dobroczynne. W uzasadnieniu sąd stwierdził m.in., że publicysta dopuścił się "rażącego niedbalstwa" i "w znacznym stopniu naruszył dobra osobiste, cześć i dobre imię" Jana Miodka.
wtorek, 18 listopada 2008
Bicykl
Bicykl - rodzaj roweru dwukołowego, z wielkim przednim kołem i małym tylnym. Konstrukcja przedniego koła o tak dużej średnicy była możliwa dopiero po patencie Jamesa Starleya i Williama Huntera w 1869 na koło z drutowymi szprychami, pracującymi na rozciąganie.
Przed wynalezieniem przekładni łańcuchowej pedały roweru umocowane były bezpośrednio do przedniego koła. Dla uzyskania większej prędkości jazdy powiększano jego średnicę, nawet do 2 m. Naturalnym ograniczeniem rozmiarów tego koła była długość nóg kierowcy, który musiał dosięgnąć pedałów.
Sposób jazdy na bicyklu.
Jazda na bicyklu była niebezpieczna, szczególne z powodu wysokości - siedząc na siodełku kierujący nie sięgał stopami do ziem
human league.
jedna z najbardziej innowacyjnych i popularnych brytyjskich grup początku lat 80., której synth pop wywarł wpływ na twórczość Soft Cell, Culture Club czy Duran Duran.
Kompozycje grupy, która powstała w 1977 roku, począwszy od debiutanckiego longplaya "Reproduction" (1979), oparte były głównie na dyskotekowych rytmach i brzmieniu syntezatorów. Największą popularność przyniosła grupie wydana w 1981 roku płyta "Dare", na której znalazł się wielki singel "Don’t You Want Me Baby". Potem były kolejne - "Mirror Man" (1982), "(Keep Feeling) Fascination" (1983) i "The Lebanon" (1984). W latach 90. o Human League słuch zaginął. W 1995 roku powstał longplay "Octopus", który nie spotkał się z życzliwym przyjęciem i grupa znów zamilkła. Jednak w 2001 roku wydała dziewiąty album - "Secrets". Grupę tworzą aktualnie: Philip Oakey, Joanne Catherall i Susan Ann Sulley.
a tu piosenka, która odniosła nieziemski sukces. "Don't You Want Me" is a song by the British synthpop group The Human League, from their 1981 album Dare. It has become their most commercially successful recording to date and has sold over 1,400,000 copies making it the 25th most successful single of all time in the UK.
Kompozycje grupy, która powstała w 1977 roku, począwszy od debiutanckiego longplaya "Reproduction" (1979), oparte były głównie na dyskotekowych rytmach i brzmieniu syntezatorów. Największą popularność przyniosła grupie wydana w 1981 roku płyta "Dare", na której znalazł się wielki singel "Don’t You Want Me Baby". Potem były kolejne - "Mirror Man" (1982), "(Keep Feeling) Fascination" (1983) i "The Lebanon" (1984). W latach 90. o Human League słuch zaginął. W 1995 roku powstał longplay "Octopus", który nie spotkał się z życzliwym przyjęciem i grupa znów zamilkła. Jednak w 2001 roku wydała dziewiąty album - "Secrets". Grupę tworzą aktualnie: Philip Oakey, Joanne Catherall i Susan Ann Sulley.
a tu piosenka, która odniosła nieziemski sukces. "Don't You Want Me" is a song by the British synthpop group The Human League, from their 1981 album Dare. It has become their most commercially successful recording to date and has sold over 1,400,000 copies making it the 25th most successful single of all time in the UK.
poniedziałek, 17 listopada 2008
Coco Chanel
Coco Chanel, właśc. Gabrielle Bonheur Chanel (ur. 19 sierpnia 1883 w Saumur; zm. 10 stycznia 1971 w Paryżu) – francuska dyktatorka mody, pionierka haute couture, w połowie lat 20. XX w. rewolucjonizowała damską modę, lansując ubrania o prostych sportowych fasonach oraz pozbawione ozdób krótkie suknie. Na początku otworzyła sklep z kapeluszami.W latach 1905–1908 występowała pod pseudonimem Coco jako piosenkarka w kawiarniach Moulins i Vichy. W roku 1913 założyła w Paryżu swój pierwszy sklep z kapeluszami i damskimi ubiorami; sześć lat później założyła tam pierwszy dom mody przy ulicy Cambon, już pod marką Chanel. W 1921 roku stworzyła najpopularniejsze perfumy na świecie – Chanel No. 5. Stworzyła niezniszczalną ""małą czarną", wprowadziła plastikową biżuterię. Pochodziła z biednej rodziny.Od 1983 roku firmą Chanel kieruje Karl Lagerfeld.
I don't understand how a woman can leave the house without fixing herself up a little - if only out of politeness. And then, you never know, maybe that's the day she has a date with destiny. And it's best to be as pretty as possible for destiny.
Pret-a-porter
Prêt-à-porter (pʀɛtapɔʀˈte, fr. gotowe do noszenia o ubraniach), czyli kolekcje ubrań dostępnych w sklepach, z producji seryjnej, a nie szyte na zamówienie u krawca. Tak powstała i rozpropagowała ten styl firma Cacharel. Słynnymi projektantami kolekcji tego typu są m.in. Donna Karan czy Marc Jacobs.
Haute couture
Haute couture (oːt kuˈtyʁ, fr. wysokie krawiectwo) – powstało w XIX wieku w Paryżu, ubrania szyte na zamówienie, w pojedynczych egzemplarzach, obecnie często ekstrawaganckie.
Pierwszy prawdziwy dom haute couture założył Charles Frédéric Worth w 1858 roku na Rue de la Paix 7 w Paryżu, gdzie szył ubrania na indywidualne zamówienie klientek, na ich czele cesarzowej Eugenii.
Najwięksi twórcy haute couture to Chanel, Yves Saint-Laurent, Christian Dior, Christian Lacroix, Givenchy, Paco Rabanne, Guy Laroche, Emanuel Ungaro, Hermès, Versace, Prada, Louis Vuitton i Valentino.
Pierwszy prawdziwy dom haute couture założył Charles Frédéric Worth w 1858 roku na Rue de la Paix 7 w Paryżu, gdzie szył ubrania na indywidualne zamówienie klientek, na ich czele cesarzowej Eugenii.
Najwięksi twórcy haute couture to Chanel, Yves Saint-Laurent, Christian Dior, Christian Lacroix, Givenchy, Paco Rabanne, Guy Laroche, Emanuel Ungaro, Hermès, Versace, Prada, Louis Vuitton i Valentino.
Fair trade
Sprawiedliwy Handel (Fair trade) – międzynarodowy ruch konsumentów, organizacji pozarządowych, firm importerskich i handlowych orazspółdzielni drobnych producentów w krajach Trzeciego Świata itp., mający na celu pomoc w rozwoju dla drobnych wytwórców (rolników, rzemieślników) Trzeciego Świata, posługując się metodami wypracowanymi przez biznes, tworząc niezależną, alternatywną sieć handlową o zasięgu globalnym.
Sprawiedliwy Handel dąży do wyeliminowania ubóstwa z krajów Południa poprzez zapewnienie upośledzonym społecznie producentom w Afryce, Azji i Ameryce Łacińskiej równych szans dostępu do rynków w krajach Północy. Rzuca on wyzwanie niesprawiedliwym praktykom handlowym, które utrzymują ludzi w nędzy. Podstawowym celem Sprawiedliwego Handlu jest zbudowanie trwałych, bezpośrednich relacji pomiędzy producentami w krajach biednych, a konsumentami w bogatych częściach świata.
Przez ostatnich czterdzieści lat Sprawiedliwy Handel w Europie wyrósł z działalności lokalnej małych grup do obecnego wysokiego poziomu współpracy i integracji w skali europejskiej i światowej. Ponieważ Sprawiedliwy Handel rozpoczął się jako niescentralizowany ruch, istnieją jego różne definicje. Znaczącym osiągnięciem ruchu Sprawiedliwego Handlu jest wypracowanie i sformułowanie powszechnie uznawanej definicji Sprawiedliwego Handlu, wskazującej jego cele i głównych aktorów.
Definicja Sprawiedliwego Handlu FINE [edytuj]
Sprawiedliwy Handel jest to partnerstwo w handlu, opierające się na dialogu, przejrzystości i szacunku, które dąży do większej równości w handlu międzynarodowym. Przyczynia się do zrównoważonego rozwoju przez oferowanie lepszych warunków handlowych dla zmarginalizowanych producentów i pracowników, szczególnie na Południu. Organizacje Sprawiedliwego Handlu (wspierane przez konsumentów), aktywnie angażują się we wspieranie producentów, podnoszenie świadomości i kampanie na rzecz zmian zasad i praktyki konwencjonalnego handlu międzynarodowego.
Główne zasady Sprawiedliwego Handlu [edytuj]
Szacunek i troska dla ludzi i środowiska, stawianie ludzi przed zyskiem;
Tworzenie producentom środków i możliwości w celu poprawy ich warunków życia i pracy;
Rozwój obustronnie korzystnych relacji pomiędzy sprzedawcami i nabywcami;
Płacenie przez kupujących ceny, która zapewnia producentom sprawiedliwe wynagrodzenie za ich pracę i akceptowalny zwrot kosztów dla organizacji marketingowej;
Wzrost świadomości na temat sytuacji kobiet i mężczyzn jako producentów i handlowców;
Promocja równych szans dla kobiet;
Ochrona praw kobiet, dzieci i ludności tubylczej.
Cele Sprawiedliwego Handlu [edytuj]
Zwiększenie środków do życia dla producentów poprzez zwiększenie dostępu do rynku;
Wzmocnienie organizacji producentów, płacenie lepszych cen i zapewnienie ciągłości stosunków handlowych;
Wsparcie możliwości rozwoju upośledzonych społecznie producentów, szczególnie kobiet i ludności tubylczej, oraz ochrona dzieci przed eksploatacją w procesie produkcyjnym.
Podnoszenie świadomości wśród konsumentów na temat negatywnych skutków międzynarodowego handlu, aby pozytywnie oddziaływali poprzez swoją siłę nabywczą;
Tworzenie przykładu partnerstwa w handlu poprzez dialog, przejrzystość i szacunek;
Prowadzenie kampanii na rzecz zmian w zasadach i praktyce konwencjonalnego handlu międzynarodowego.
Ochrona praw człowieka poprzez promocję sprawiedliwości społecznej, zdrowej praktyki ekologicznej oraz bezpieczeństwa ekonomicznego.
Sprawiedliwy Handel dąży do wyeliminowania ubóstwa z krajów Południa poprzez zapewnienie upośledzonym społecznie producentom w Afryce, Azji i Ameryce Łacińskiej równych szans dostępu do rynków w krajach Północy. Rzuca on wyzwanie niesprawiedliwym praktykom handlowym, które utrzymują ludzi w nędzy. Podstawowym celem Sprawiedliwego Handlu jest zbudowanie trwałych, bezpośrednich relacji pomiędzy producentami w krajach biednych, a konsumentami w bogatych częściach świata.
Przez ostatnich czterdzieści lat Sprawiedliwy Handel w Europie wyrósł z działalności lokalnej małych grup do obecnego wysokiego poziomu współpracy i integracji w skali europejskiej i światowej. Ponieważ Sprawiedliwy Handel rozpoczął się jako niescentralizowany ruch, istnieją jego różne definicje. Znaczącym osiągnięciem ruchu Sprawiedliwego Handlu jest wypracowanie i sformułowanie powszechnie uznawanej definicji Sprawiedliwego Handlu, wskazującej jego cele i głównych aktorów.
Definicja Sprawiedliwego Handlu FINE [edytuj]
Sprawiedliwy Handel jest to partnerstwo w handlu, opierające się na dialogu, przejrzystości i szacunku, które dąży do większej równości w handlu międzynarodowym. Przyczynia się do zrównoważonego rozwoju przez oferowanie lepszych warunków handlowych dla zmarginalizowanych producentów i pracowników, szczególnie na Południu. Organizacje Sprawiedliwego Handlu (wspierane przez konsumentów), aktywnie angażują się we wspieranie producentów, podnoszenie świadomości i kampanie na rzecz zmian zasad i praktyki konwencjonalnego handlu międzynarodowego.
Główne zasady Sprawiedliwego Handlu [edytuj]
Szacunek i troska dla ludzi i środowiska, stawianie ludzi przed zyskiem;
Tworzenie producentom środków i możliwości w celu poprawy ich warunków życia i pracy;
Rozwój obustronnie korzystnych relacji pomiędzy sprzedawcami i nabywcami;
Płacenie przez kupujących ceny, która zapewnia producentom sprawiedliwe wynagrodzenie za ich pracę i akceptowalny zwrot kosztów dla organizacji marketingowej;
Wzrost świadomości na temat sytuacji kobiet i mężczyzn jako producentów i handlowców;
Promocja równych szans dla kobiet;
Ochrona praw kobiet, dzieci i ludności tubylczej.
Cele Sprawiedliwego Handlu [edytuj]
Zwiększenie środków do życia dla producentów poprzez zwiększenie dostępu do rynku;
Wzmocnienie organizacji producentów, płacenie lepszych cen i zapewnienie ciągłości stosunków handlowych;
Wsparcie możliwości rozwoju upośledzonych społecznie producentów, szczególnie kobiet i ludności tubylczej, oraz ochrona dzieci przed eksploatacją w procesie produkcyjnym.
Podnoszenie świadomości wśród konsumentów na temat negatywnych skutków międzynarodowego handlu, aby pozytywnie oddziaływali poprzez swoją siłę nabywczą;
Tworzenie przykładu partnerstwa w handlu poprzez dialog, przejrzystość i szacunek;
Prowadzenie kampanii na rzecz zmian w zasadach i praktyce konwencjonalnego handlu międzynarodowego.
Ochrona praw człowieka poprzez promocję sprawiedliwości społecznej, zdrowej praktyki ekologicznej oraz bezpieczeństwa ekonomicznego.
sobota, 15 listopada 2008
cytat Zsa Zsa Gabor.
'kobieta musi być na tyle intelektualistką, by podobać się mężczyznom głupim, i na tyle głupia, by podobać się inteligentnym.'
(Zsa Zsa Gabor, właściwie Sári Gábor (ur. 6 lutego 1917 roku w Budapeszcie) – amerykańska aktorka węgierskiego pochodzenia. Znana zdecydowanie bardziej z podbojów miłosnych niż filmów. Należy do tych kobiet w Hollywood, które przeszły do historii kina nie z racji dokonań artystycznych, ale licznych i głośnych małżeństw, rozwodów, towarzyskich powiązań, brylowania na salonach, urody, ale też oryginalnych sądów, radości życia i ogromnego poczucia humoru).
paragraf 175.
Paragraf 175 – przepis niemieckiego kodeksu karnego z 1871 roku, który określał homoseksualizm jako przeciwny naturze nierząd. Stał się on podstawą do prześladowań i eksterminacji homoseksualistów przez nazistów za czasów III Rzeszy. Paragraf 175 obowiązywał w NRD do 1967 r., a w RFN do 1969 r.
środa, 12 listopada 2008
awokado.
Awokado, smaczliwka (Persea Scheffer) – rodzaj wiecznie zielonych drzew z rodziny wawrzynowatych. Występuje w klimacie tropikalnym i subtropikalnym Ameryki.
Pokrój:
Dorasta do 20 m wysokości.
Liście:
Skórzaste, lancetowate, całobrzegie, o długości do 25 cm.
Kwiaty:
Żółtawozielone, zebrane w wiechy na szczytach pędów.
Owoce:
Owoc smaczliwki, nazywany gruszką awokado, jest jednonasienną jagodą kształtu gruszkowatego, o zielonej skórze, mogą mieć też kształt okrągły lub jajowaty. Zawiera niejadalne nasienie oraz tłusty, kremowozielonkawy miąższ. Częścią jadalną jest właśnie ten miąższ, stanowiący ok. 85% masy owocu.
Okres dojrzewania owocu jest wyjątkowo długi - przeciętnie trwa 6-8 miesięcy.
W 100 g awokado znajdują się:
* kalorie: 221 kcal
* błonnik: 6,3 g
* węglowodany: 0,4 g
* tłuszcze: 23,5 g (w tym duży udział tłuszczów jednonienasyconych)
* białka: 1,9 g
* woda: 66%
* witaminy: A, B1, B2, C, PP, K i H), kwas pantotenowy
* substancje mineralne: wapń, potas i fosfor
Awokado jest stosowane przede wszystkim w sztuce kulinarnej. Zawarte w owocach tłuszcze są równie łatwo przyswajalne przez organizm człowieka co masło. Zawartość nienasyconych tłuszczów sprawia, że polecane powinno być osobom chorującym na miażdżycę, nadciśnienie oraz jako uzupełnienie diety lub zamiast masła. Awokado wskazane jest dla osób chorujących na stłuszczenie wątroby i zaburzenia matabolizmu tłuszczów, gdyż zawarta w nim miedz powoduje normalizację funkcji enzymatycznych wątroby i ustępowanie stłuszczenia.
Dojrzały owoc pozwala się doskonale rozsmarowywać, dzięki czemu w niektórych krajach jest doskonałym zamiennikiem tłuszczów zwierzęcych. Spożywać można w postaci sałatek oraz jako przystawki. Dodanie soku z cytryny zapobiega brunatnieniu miąższu owocu.
Owoc znajduje także różnorodne zastosowanie w kuchniach etnicznych:
* wegetariańskie sushi (Japonia/Kalifornia)
* napoje mleczne z awokado i lodem (vitamina de abacate, Brazylia)
* pasta z awokado (guacamole, Meksyk)
* Odwar sporządzony ze skóry pomaga w rozstrojach żołądkowo–jelitowych oraz wykazuje działanie przeciwrobacze.
Awokado stosuje się także w kosmetyce. Maseczki z tego owocu łagodzą podrażnienia skóry (w tym również spowodowane słońcem) i odżywiają cerę.
William Turner
Joseph Mallord William Turner (ur. 23 kwietnia 1775 [1], zm. 19 grudnia 1851 w Londynie) – malarz angielski, znany przede wszystkim z romantycznych pejzaży. Uważany za prekursora impresjonizmu.
Jego obrazy charakteryzują się pięknymi barwami; głównie żółcieniami. Malarz świetnie umiał uchwycić światło na swoich pracach.Inspirowaly go -wraki statkow , ogien , naturalne katastrofy , fenomeny natury takie jak-swiatlo sloneczne , sztorm , deszcz , mgla...byl zafascynowany 'sila morza'.
krytyk sztuki J. Ruskin opisal turnera jako artyste , ktory 'stirringly and truthfully measure the moods of nature'.
Odbył liczne podróże po Anglii i Europie. Mistrz pejzażu, najbardziej znane dzieła: Zachód słońca, Szybkość, para i deszcz, Upadek Kartaginy oraz Burza śnieżna na morzu. W 1790 po raz pierwszy wystawił swój obraz na Salonie Królewskiej Akademii Sztuki, a 10 lutego 1802 został członkiem tejże instytucji. Zmarł w swoim domu w Chelsea, umierając miał powiedzieć : Słońce jest Bogiem. Został pochowany w londyńskiej Katedrze Św. Pawła. Pozostałe prace Turnera (282 płótna olejne, 19 049 szkiców) zostało przekazanych do Galerii Narodowej w Londynie.
wtorek, 11 listopada 2008
metro.
w 1845 został otwarty podziemny tunel kolejowy, ciągnący się ok. 500 m pod ulicami Brooklynu (obecnie Nowy Jork). Pierwsza prawdziwa linia podziemna, z podziemnymi stacjami została otwarta w Londynie już 10 stycznia 1863. Zbudowana płytko metodą odkrywkową, łączyła ulice Bishop's Road (Paddington) i Farringdon i miała długość 6 km. Londyńskie metro szybko się rozrastało i powstawały kolejne linie. W 1890 otwarta została pierwsza zelektryfikowana linia na świecie obsługiwana przez City & South London Railway, jednak na większości linii do 1905 wagony ciągnięte były przez lokomotywy parowe, co wymagało zastosowania wiatraków i szybów dla wentylacji tuneli z dymu węglowego. Pierwszym tunelem pod wodą był tunel pod Tamizą wybudowany przez sir Marca Brunela i jego syna Isambarda. Początkowo projektowany dla ruchu konnego stał się częścią metra w roku 1869.
W 1870 otwarto eksperymentalną linię w Nowym Jorku, zamkniętą po trzech latach. Pierwsza kolej podziemna w kontynentalnej Europie pojawiła się w Budapeszcie w 1896 po zaledwie dwóch latach budowy. Łączyła Vörösmarty tér w centrum miasta z Széchenyi fürdő i była obsługiwana przez składy elektryczne. W tym samym roku oddano do użytku linię w Glasgow, w której wagony ciągnięte były po kablu do elektryfikacji w 1935.
W 1900 zostało otwarte metro w Paryżu. Jego pełna nazwa – Chemin de Fer Métropolitain (pl. Metropolitalna kolej żelazna) – była wiernym tłumaczeniem angielskiego London Metropolitan Railway. W języku francuskim nazwa została skrócona do pojedynczego słowa – métro – przejętego następnie przez wiele innych języków, w tym polski.
Najstarszym systemem kolei podziemnej w Stanach Zjednoczonych jest Green Line (Zielona Linia) oddana w Bostonie w 1897 r. Pierwsza regularna podziemna linia w Nowym Jorku została oddana w 1904, choć pierwsze pociągi miejskie kursowały nad ziemią już prawie 35 lat wcześniej (nieistniejąca już Ninth Avenue Line otwarta w 1868 a zamknięta ostatecznie w 1958).
Pierwsza linia półkuli południowej została zbudowana w Buenos Aires (Argentyna) w 1913 r. Najstarszą linią Azji jest otwarta 30 grudnia 1927 r. tokijska linia Ginza. Jedynym systemem metra w Afryce jest metro w Kairze (1987).
Najmniejszą miejscowością, gdzie zbudowano metro jest Serfaus w Austrii, które ma 1200 mieszkańców.
.etro w Polsce.
Warszawa
Pierwsze plany metra w Warszawie powstały już w okresie międzywojennym. Pierwsze poważne prace przerwał wybuch II wojny światowej. Krótko po wojnie powrócono do pomysłu budowy kolei podziemnej w Warszawie, szybko zmieniając koncepcję na rzecz metra głębokiego, zaawansowany projekt został jednak zarzucony z powodu kosztów i trudności przy budowie.
Działające Metro warszawskie było formalnie budowane od 15 kwietnia 1983 r. (kiedy to został wbity w ziemię pierwszy pal stalowy na trasie wykopu podziemnej kolei), a gotowy odcinek metra otwarto 7 kwietnia 1995 r., z czteroletnim opóźnieniem. I linia (Kabaty-Młociny) została ukończona po 25 latach, 25 października 2008 roku, kiedy to otwarto trzy ostatnie stacje na północnym krańcu. Obecnie planuje się budowę II linii (Połczyńska-Bródno/Gocław), której pierwszy odcinek ma być gotowy w 2013 roku[1].
Łódź.
Od I połowy XX w. planowane jest metro w Łodzi. Istnieją dwie koncepcje, z których jedna - Metro Łódź - zakłada połączenie podziemną linią dwóch dworców kolejowych miasta. Budowa:
* 1 etap - budowa Dworca CHOJNY (w tej chwili trwa 1 etap)
* 2 etap - budowanie torowiska pod ziemią
* 3 etap - połączenie Dworca Fabrycznego z Kaliskim oraz zmiana nazwy Dworzec Fabryczny na Centralny
Metro ma mieć długość 15km.
Kraków.
Po wojnie metro było także planowane w Krakowie. Ze względu na koszty zdecydowano się jednak na budowę szybkiego tramwaju, który częściowo przebiegać będzie w tunelu (na odcinku Rondo Mogilskie – Politechnika ze stacjami podziemnymi przy Dworcu i Politechnice). Jego budowa już się rozpoczęła w ramach Krakowskiego Centrum Komunikacyjnego. Pierwotnie planowano zakończenie inwestycji w terminie do połowy 2006 r., co jednak ze względu na problemy z dotychczasowym tureckim wykonawcą nie nastąpiło. Następny termin - wrzesień 2008 r. - również nie został dotrzymany. Prace trwają.
W Krakowie obecnie planuje się nie budować typowego metra pod ziemią, a raczej premetro.
rooibos
Rooibos (czyt. Rojbos, Rojbusz) ang. Red Bush niem. Rotbusch, to napar ziołowy, przyrządzany z liści czerwonokrzewu Aspalathus linearis, uprawianego w RPA (góry Cedarberg), które po dojrzeniu i ususzeniu tnie się na drobne, 1-2 milimetrowe kawałki.
Jest to napój nietypowy, niespokrewniony z tradycyjnymi herbatami. Napar ma kolor słomkowy i specyficzny, miodowy smak. Wyróżnia się łagodnością i brakiem typowego w herbatach zielonych lub czerwonych posmaku goryczy - nie zawiera garbników będących jego przyczyną. Nie zawiera także kofeiny, dlatego może być pity bez ograniczeń przez dzieci oraz przed snem. Zalecany jest także kobietom w ciąży ponieważ obfituje w żelazo i zapobiega mdłościom.[potrzebne źródło] Bogaty jest także w przeciwutleniacze dzięki czemu ma pozytywny wpływ na układ odpornościowy, obniża ciśnienie krwi, spowalnia proces starzenia i hamuje produkcję komórek nowotworowych. Rooibos goi również swędzące rany i może być używany w formie okładu, a dzięki zawartości kwasów fenolowych korzystnie wpływa na przewód pokarmowy.[potrzebne źródło]
Napój ten znany jest w Europie krótko. Jego początki przypadają na początek XX wieku, gdy Rosjanin Benjamin Ginsberg zainteresował się krzewem uprawianym w górach Cedar w Afryce Południowej, niedaleko Kapsztadu. Z czasem rozpoznano wartość Rooibosa i opracowano metody polowej uprawy czerwonokrzewu. Sprzedawany jest od 1904 roku, a szeroką popularność zdobył w 1930 roku, kiedy to dr P. Le Fras Nortier odkrył niektóre z jego właściwości zdrowotnych. Po kryzysie wywołanym II wojną światową wielu plantatorów zbankrutowało. Doprowadziło to do powstania w 1954 roku Redbos-Tea-Control-Board, która nadzorowała produkcję Rooibosa w Afryce Południowej.
Czerwonokrzew osiąga wysokość do 2 metrów, liście przypominają igły sosnowe. Kwitnie na żółto w październiku. Gałęzie zbierane są od lata do wczesnej jesieni.
poniedziałek, 10 listopada 2008
potwor z Loch Ness
Potwór z Loch Ness (Nessie) to tajemnicze i niezidentyfikowane zwierzę lub grupa zwierząt, rzekomo zamieszkujące szkockie jezioro Loch Ness, objętościowo największy słodkowodny zbiornik Wielkiej Brytanii. Razem z Wielką Stopą i Yeti, potwór z Loch Ness jest kryptydą, jedną z najbardziej znanych zagadek kryptozoologii. Większość naukowców uznaje obecną dokumentację mającą udowodnić istnienie zwierzęcia za nieprzekonującą. Twierdzą najczęściej, iż relacje ze spotkań z Nessie są oszustwami lub obserwacjami znanych zwierząt czy zjawisk. Jednakże wiara w istnienie zwierzęcia istnieje pośród wielu osób na całym świecie. Najbardziej popularna teoria próbująca wyjaśnić naturę rzekomego zwierzęcia określa je jako rodzaj plezjozaura.
Opisy Nessie najczęściej mówią o tym, że potwór ma długą szyję zakończoną paszczą, dwu- lub jednogarbny grzbiet i ciemną skórę. Jeden z opisów: Miał co najmniej 10 metrów długości [...] kilka garbów [...] wystających mniej więcej 30 centymetrów [...] Ujrzałem coś, co ciągnęło się od głowy do podstawy szyi na długości 1 metra - rodzaj ciemnej grzywy [1].
Kryptyda – hipotetyczne zwierzę, którego istnienie jest obiektem badań kryptozoologów, lecz nie zostało potwierdzone przez zoologię. Kryptydy to zwierzęta uznane za dawno wymarłe, bądź znane z przekazów. Poszukiwaniem kryptyd zajmują się zoolodzy, kryptozoolodzy i antropolodzy.
Ze względu na brak wiadomości do jakiej grupy zwierząt mają należeć kryptydy, dzieli się je pod kątem środowiska życiowego na:
wodne – zamieszkujące zbiorniki wodne, np. Nessie, Champ, Trunko
lądowe – poruszające się po lądzie, np. Chupacabra, Yeti, Yowie
powietrzne – umiejące latać, poruszające się w powietrzu, np. Mothman, Diabeł z New Jersey, Ahool
Niekiedy wyróżnia się także hominidy, czyli kryptydy człekokształte, np. Yeti, Wielka Stopa.
Niektóre z bardziej znanych kryptyd:
Wielka Stopa
Potwór z Loch Ness
Yeti
cytat z 'Le Petit Prince'.
Dorośli są zakochani w cyfrach. Jeżeli opowiadacie im o nowym przyjacielu, nigdy nie spytają o rzeczy najważniejsze. Nigdy nie usłyszycie:, "Jaki jest dźwięk jego głosu? W co lubi się bawić? Czy zbiera motyle?"
Oni spytają was: "Ile ma lat? Ilu ma braci? Ile waży? Ile zarabia jego ojciec?" Wówczas dopiero sądzą, że coś wiedzą o waszym przyjacielu.
Jeżeli mówicie dorosłym: "Widziałem piękny dom z czerwonej cegły, z geranium w oknach i gołębiami na dachu" – nie potrafią sobie wyobrazić tego domu. Trzeba im powiedzieć: "Widziałem dom za sto tysięcy złotych". Wtedy krzykną: "Jaki to piękny dom!"
polskie latarnie morskie.
Latarnie morskie są bardzo ważnym elementem oznakowania nawigacyjnego. Pomagają one w prowadzeniu bezpiecznej żeglugi. Rozmieszczenie latarnii uzależnione jest od ukształtowania linii brzegowej. Od średniowiecza ich ilość znacznie wzrosła, wraz z rozwojem żeglugi i techniki.
Budowla, która powstała na wyspie Faros w latach 300-285 p.n.e., wskazywała drogę do Aleksandrii i wywierała tak ogromne wrażenie, że uznano ją za jeden z cudów świata. Trzęsienie ziemi na początku XIV w. prawie doszczętnie ją zniszczyło. Jej konstrukcja przez bardzo długi czas była wzorcem do budowy innych podobnych latarni. Postęp techniki spowodował zmiany w źródle oświetlenia. początkowo był to ogień z drewna, potem węgiel, oleje mineralne, gaz, aż wreszcie żarówka elektryczna.
Latarnie są interesującymi i pięknymi budowlami. Są one niewątpliwą atrakcją turystyczną. Niektóre z nich są udostępniane dla turystów, by mogli się zapoznać z jej budową, historią i wnętrzem. W Polsce jest 15 latarni morskich które posyłają światło w morze od zmroku do świtu.
islandia.
Islandia, Republika Islandii (Ísland, Lýðveldið Ísland) – państwo położone w Europie Północnej, na wyspie o tej samej nazwie i kilku mniejszych wyspach m.in. archipelag Vestmannaeyjar w północnej części Oceanu Atlantyckiego. Islandia jest jednym z krajów nordyckich.
podział administracyjny.
Islandia podzielona jest na 23 regiony, regiony administracyjne (isl. sýsla, l.mn. sýslur) oraz 14 niezależnych miast, czyli kaupstaður (l.mn. kaupstaðir). Na poziomie lokalnym wyróżnia się 104 gminy (hreppur), które zajmują się oświatą, transportem i zagospodarowaniem przestrzeni.
demografia.
Odizolowanie wyspy od reszty kontynentu ograniczyło imigrację. Stąd też dopływ nowego materiału genetycznego był ograniczony przez wieki. Dzięki bogatej tradycji ustnej i pisanej wiele z rodzin może wskazać swoich przodków na wiele pokoleń wstecz. Wszystko to sprawia, że współcześni Islandczycy są przedmiotem wielu badań genetycznych.
Kulturowo Islandczycy należą do Skandynawów - posługują się językiem islandzkim, jednym z języków skandynawskich. Główną religią kraju jest luteranizm (89,4% mieszkańców deklaruje się jako luteranie), który jest religią państwową Islandii.
geografia.
Pod względem geologicznym Islandia jest najmłodszym obszarem kontynentu europejskiego. Położona na "gorącym punkcie" Grzbietu Śródatlantyckiego, posiada wiele, w tym czynnych, wulkanów, m.in. Heklę, Katlę, Askję, Grimsvötn, Hvannadalshnúkur (najwyższy szczyt kraju). O aktywności wulkanicznej świadczą także liczne gorące źródła oraz gejzery (samo słowo jest pochodzenia islandzkiego). Kraj w dużym stopniu wykorzystuje tanią energię geotermalną do ogrzewania mieszkań. Zgodnie z nazwą, Islandia to także "kraj lodu" - około 11% powierzchni tego wyżynno-górzystego kraju zajmują lodowce. Największe z nich to: Vatnajökull - 8 300 km², Langjökull - 953 km², Hofsjökull - 925 km², Mýrdalsjökull - 596 km² oraz Drangajökull - 160 km².
Linia brzegowa wyspy jest dobrze rozwinięta. W licznych zatokach i fiordach ulokowały się mniejsze lub większe osady. Głównym miastem państwa jest jego stolica Reykjavík, gdzie mieszka 119,1 tys. mieszk., czyli blisko 2/5 ludności kraju. Natomiast w całym regionie stołecznym mieszka 3/5 ludności kraju. Pozostałe większe miasta to: Kópavogur¹ (30,0 tys.), Hafnarfjörður¹ (25,3 tys.), Akureyri (17,3 tys.), Keflavík (14,0 tys.), Garðabær¹ (10,0 tys.), Mosfellsbær¹ (8,4 tys.), Akranes (6,5 tys.), Selfoss (6,3 tys.), Seltjarnarnes¹ (4,7 tys.) i Heimaey (4,4 tys.). Główny międzynarodowy port lotniczy położony jest w Keflavíku natomiast dwa mniejsze, obsługujące również loty międzynarodowe, to Akureyri oraz Egilsstaðir. Lotnisko w Reykjavíku obsługuje właściwie tylko loty krajowe (nie licząc lotów na pobliską Grenlandię).
historia.
Islandia należy do najpóźniej zasiedlonych obszarów Europy. Pierwsi osadnicy pojawili się w roku 874. Byli to norwescy wikingowie oraz celtyccy (szkoccy i iryjscy) osadnicy. W roku 930 zebrali się oni po raz pierwszy na zgromadzeniu ogólnym, zwanym Althingiem.
Można jednak spotkać się z opinią, iż ówczesny Althing nie był parlamentem, przez parlament rozumiemy bowiem instytucję demokracji pośredniej, czyli przedstawicielskiej, tymczasem Althing w średniowieczu był dorocznym zgromadzeniem wszystkich wolnych mieszkańców Islandii - a więc formą demokracji bezpośredniej, zbliżonej swym charakterem do wieców, powszechnych zarówno wśród plemion germańskich, jak i słowiańskich. Tym samym nie ma podstaw historycznych do odbierania parlamentowi angielskiemu prawa pierwszeństwa.
Na Islandii powszechne było piśmiennictwo, kolekcję starych rękopisów zawiera Saganet.
Islandia pozostała niezależna przez 300 lat, by w XIII wieku popaść w zależność norweską, a potem duńską. Pewną autonomię uzyskała w roku 1874. W 1918 odzyskała niepodległość, z królem duńskim jako tytularną głową państwa. Islandia ogłosiła się republiką w 1944.
gospodarka.
Zatrudnienie w 2005 wynosiło 165,6 tys. osób, z czego:
* rolnictwo i rybołówstwo - 6,5%
* przemysł - 21,7%
* usługi - 71,8%
ciekawostki.
* Na Islandii żyje dwa razy więcej owiec niż ludzi
* Latem na Islandii dzień trwa prawie 24 godziny
* Islandczycy ogrzewają domy (86%) i baseny (prawie 100%) wodą geotermalną
* Na Islandii (terytorialnie 1/3 Polski) jest aż ok. 60 lotnisk
* Islandia nie posiada własnej armii, choć należy do NATO
(wikipedia).
niedziela, 9 listopada 2008
magnez
Magnez należy do grupy pierwiastków stanowiących materiał budulcowy kości, zębów, skóry, włosów (do tej grupy wliczane są również: wapń, fosfor, siarka oraz fluor). Do głównych jego funkcji należą:
udział w kurczliwości mięśni
wpływ na przemiany tłuszczy w organizmie
pobudzanie działanie niektórych enzymów
współdziała w tworzeniu aktywnej formy witaminy D
odpowiednia jego ilość wpływa na prawidłową twardość kośćca
Stres przyczyną niedoborów magnezu
Ten pierwiastek odgrywa istotną rolę w sytuacjach wymagających od nas dużego wysiłku oraz napiętych i stresujących momentów. Wtedy najszybciej dochodzi do jego zużycia i wyczerpywania zapasów. Przy długo trwających sytuacjach tego typu może dojść do znacznych ubytków magnezu. Z tego powodu warto dbać o właściwy dobór produktów żywnościowych będących jego źródłem. Jego brak w diecie utrudnia nam skupienie się na konkretnych działaniach, zwiększa nerwowość i poruszenie.
Warto mieć również na uwadze fakt, że spożycie niektórych produktów może mieć wpływ na dostępność magnezu w organizmie. Ten biopierwiastek dostarczany z żywnością zostaje wchłonięty w zdecydowanie mniejszym stopniu, gdy w diecie pojawią się składniki, które zakłócają ten proces. Wchłanianie magnezu utrudniają inne współistniejące czynniki m.in. nadmiar:
tłuszczu i cukru w diecie
alkoholu
mocnej kawy, herbaty
stosowanie destabilizujących diet “cud”
chodzenie do sauny i uprawianie zbyt intensywnego wysiłku fizycznego
Magnez znajduje się w grupie pierwiastków o średnim stopniu wchłaniania. Oznacza to, że około 25-75% jego ilości dostarczonej z pożywieniem pozostaje w organizmie. Przedział ten jest stosunkowo szeroki. Został on określony uwzględniając formę występowania magnezu w produktach żywnościowych oraz występowania dodatkowych czynników obniżających jego stopień wchłaniania.
Produkty zawierające magnez w 100 g produktu.
suche nasiona roślin strączkowych 124
suche nasiona soi 216
orzechy 100-180
kakao 420
czekolada 130-165
otręby 490
kasza gryczana 218
dorsz 25
mintaj 43
makrela 30
banany 33
szpinak 53
kukurydza 23
mleko, sery twarogowe, jaja, mięso, karp, śledź, jasne pieczywo, ryż, ziemniaki < 20
Magnez pochodzący ze źródeł roślinnych występuje w postaci tzw. soli kwasu fitynowego. Sole te są trudno rozpuszczalne, z tego powodu również słabo wykorzystywane w organizmie.
Niedobory magnezu mogą być również wywoływane stanami chorobowymi takimi jak: biegunka czy inne infekcje obniżające jego przyswajalność w organizmie.
Efektem niedoboru magnezu są:
nadpobudliwość nerwowo-mięśniową
brak skupienia na jednej rzeczy
skurcze mięśni
szybkie bicie serca
zmniejszenie apetytu
wymioty, biegunki
osłabienie, drżenie mięśni
Przedawkowanie magnezu
Jest to sytuacja niemal niemożliwa, jeśli magnez pochodzi wyłącznie ze źródeł pokarmowych. Taka sytuacja może mieć miejsce wyłącznie przy stosowaniu specjalnych preparatów skomponowanych na bazie minerałów w tym również magnezu. Nadmierne jego spożycie może powodować nieprawidłowe funkcjonowanie nerek oraz przewodu pokarmowego.
udział w kurczliwości mięśni
wpływ na przemiany tłuszczy w organizmie
pobudzanie działanie niektórych enzymów
współdziała w tworzeniu aktywnej formy witaminy D
odpowiednia jego ilość wpływa na prawidłową twardość kośćca
Stres przyczyną niedoborów magnezu
Ten pierwiastek odgrywa istotną rolę w sytuacjach wymagających od nas dużego wysiłku oraz napiętych i stresujących momentów. Wtedy najszybciej dochodzi do jego zużycia i wyczerpywania zapasów. Przy długo trwających sytuacjach tego typu może dojść do znacznych ubytków magnezu. Z tego powodu warto dbać o właściwy dobór produktów żywnościowych będących jego źródłem. Jego brak w diecie utrudnia nam skupienie się na konkretnych działaniach, zwiększa nerwowość i poruszenie.
Warto mieć również na uwadze fakt, że spożycie niektórych produktów może mieć wpływ na dostępność magnezu w organizmie. Ten biopierwiastek dostarczany z żywnością zostaje wchłonięty w zdecydowanie mniejszym stopniu, gdy w diecie pojawią się składniki, które zakłócają ten proces. Wchłanianie magnezu utrudniają inne współistniejące czynniki m.in. nadmiar:
tłuszczu i cukru w diecie
alkoholu
mocnej kawy, herbaty
stosowanie destabilizujących diet “cud”
chodzenie do sauny i uprawianie zbyt intensywnego wysiłku fizycznego
Magnez znajduje się w grupie pierwiastków o średnim stopniu wchłaniania. Oznacza to, że około 25-75% jego ilości dostarczonej z pożywieniem pozostaje w organizmie. Przedział ten jest stosunkowo szeroki. Został on określony uwzględniając formę występowania magnezu w produktach żywnościowych oraz występowania dodatkowych czynników obniżających jego stopień wchłaniania.
Produkty zawierające magnez w 100 g produktu.
suche nasiona roślin strączkowych 124
suche nasiona soi 216
orzechy 100-180
kakao 420
czekolada 130-165
otręby 490
kasza gryczana 218
dorsz 25
mintaj 43
makrela 30
banany 33
szpinak 53
kukurydza 23
mleko, sery twarogowe, jaja, mięso, karp, śledź, jasne pieczywo, ryż, ziemniaki < 20
Magnez pochodzący ze źródeł roślinnych występuje w postaci tzw. soli kwasu fitynowego. Sole te są trudno rozpuszczalne, z tego powodu również słabo wykorzystywane w organizmie.
Niedobory magnezu mogą być również wywoływane stanami chorobowymi takimi jak: biegunka czy inne infekcje obniżające jego przyswajalność w organizmie.
Efektem niedoboru magnezu są:
nadpobudliwość nerwowo-mięśniową
brak skupienia na jednej rzeczy
skurcze mięśni
szybkie bicie serca
zmniejszenie apetytu
wymioty, biegunki
osłabienie, drżenie mięśni
Przedawkowanie magnezu
Jest to sytuacja niemal niemożliwa, jeśli magnez pochodzi wyłącznie ze źródeł pokarmowych. Taka sytuacja może mieć miejsce wyłącznie przy stosowaniu specjalnych preparatów skomponowanych na bazie minerałów w tym również magnezu. Nadmierne jego spożycie może powodować nieprawidłowe funkcjonowanie nerek oraz przewodu pokarmowego.
siedem cudow starozytnego swiata
Mianem siedmiu cudów świata określano siedem przykładów dzieł sztuki i szczytowych osiągnięć architektury, szczególnie cenionych przez starożytnych Greków.
Piramida Cheopsa ok. 2560 p.n.e.
Świątynia Artemidy w Efezie z około 560 p.n.e. - przyczyna zniszczenia - najazd gotow
Kolos Rodyjski w Rodos z około 281 p.n.e.- trzesienie ziemi
Latarnia morska w Faros z około 280 p.n.e.-trzesienie ziemi
Wiszące ogrody Semiramidy w Babilonie - trzesienie ziemi
Posąg Zeusa w Olimpii - ogien
Mauzoleum w Halikarnasie - trzesienie ziemi
piątek, 7 listopada 2008
10 rzeczy, których nie wiesz o złocie.
Jeszcze niedawno inwestowanie w złoto było postrzegane tylko nieznacznie lepiej niż chowanie zwitków dolarów w skarpetach
Powiększ zdjęcie
Jednak światowy kryzys gospodarczy przypomniał, że papierowy pieniądz czy wirtualne akcje nigdy dadzą tej ciężkiej, chłodnej pewności, jaką zapewnia solidna porcja złota. No właśnie – porcja. Podstawową jednostką w handlu metalami szlachetnymi jest uncja trojańska, czyli 31,1035 grama. Trojańska nie od Troi, ale francuskiego miasta Troyes, gdzie handlowano złotem.
1. Prawie każda drobina złota, jaka istnieje na świecie, powstała podczas wybuchu gwiazd supernowych. Prawie, bo marzenia alchemików o przemianie ołowiu w złoto spełnił Związek Radziecki. W jego reaktorach atomowych przeprowadzano udane eksperymenty polegające na przemianie jednego pierwiastka w inny. Udało się, ale koszt takiej operacji czyni ją kompletnie nieopłacalną – nawet przy dzisiejszych cenach złota.
2. Złoto jest niemal niezniszczalne – niemal, bo rozpuścić je można w wodzie królewskiej, czyli mieszaninie stężonego kwasu solnego i azotowego w proporcji 3:1. Ponieważ jednak niewielu jest maniaków zajmujących się psuciem tego metalu, ponad 85 procent wydobytego kiedykolwiek złota nadal pozostaje w obiegu. Reszta albo została zakopana, albo zatopiona, albo starła się na nieodzyskiwalny pył.
3. Choć, prawdę mówiąc, nie wydobyliśmy tego złota za wiele. Szacuje się, że od początku istnienia ludzkości wykopano, wymyto i podniesiono 150 tysięcy ton złota. Mimo że brzmi to nieźle, trzeba pamiętać, że złoto jest bardzo ciężkie – jeden jego litr waży 19,3 kilograma. Tak więc całe złoto, jakie kiedykolwiek ktokolwiek widział, można by zamknąć w kuli o średnicy 27 metrów.
4. Ale wszystko to marność i drobina. Największe zasoby złota na Ziemi znajdują się w oceanach – ocenia się, że w morskiej wodzie i osadach marnuje się 10 miliardów ton tego cennego kruszcu. Według dzisiejszych cen wychodzi jakieś 260 biliardów (260 000 000 000 000 000) dolarów. Sporo. Tyle że gdy coś jest dostępniejsze, jest też tańsze.
5. No, ale co tam Ziemia. Sonda NEAR, która badała asteroidę Eros – niekształtny ogryzek skały mający ledwie 34 kilometry długości i 11 średnicy – odkryła, że znajduje się na niej więcej złota, niż kiedykolwiek zdołaliśmy wydobyć. Kosmo- i oceanozapaleńców uspokajamy: wydobycie tej masy skarbów jest nieopłacalne. Przynajmniej na razie.
6. Najsłynniejsza gorączka złota, która trwała w XIX wieku w USA, zaczęła się od odkrycia dokonanego w Karolinie Północnej przez Conrada Reeda, syna Johna. Znalazł on kawał ciężkiej skały, którą jego ojciec przez trzy lata wykorzystywał do podpierania zamykających się drzwi. Pewnego dnia jubiler rozpoznał ją jako ośmiokilogramowy samorodek złota. John Reed sprzedał mu wartą 3,6 tysiąca ówczesnych dolarów bryłę za 3,5 dolara. Dziś byłaby warta ponad 200 tysięcy dolarów.
7. Złoto jest niezwykle kowalne. Z jednego grama można uzyskać płat o powierzchni metra kwadratowego. Złoto można też rozwałkować tak, że staje się przezroczyste – przeświecające przez nie światło ma kolor zielonkawoniebieski, bo metal silnie odbija kolor czerwony i żółty, przepuszczając pozostałe barwy.
8. Cena złota na światowych rynkach ustalana jest podczas London Gold Fixing, specjalnej konferencji telefonicznej odbywającej się codziennie o 10.30 i 15 czasu londyńskiego. Uzgadnia ją pięć największych instytucji handlujących kruszcem. Obecnie są to: ScotiaMocatta, Barclays Capital, Deutsche Bank, HSBC i Société Générale. Pierwszy London Gold Fixing odbył się 12 września 1919 roku.
9. Gdy Hiszpanie wylądowali w Peru w 1532 roku i uwięzili inkaskiego władcę Atahuallpę, w zamian za darowanie życia obiecał on wypełnić raz złotem i dwa razy srebrem pokój mający około siedmiu na pięć metrów do wysokości dwóch i pół metra. Obietnicę spełnił, ale i tak zginął uduszony garotą. Uniknął spalenia na stosie, bo w ostatniej chwili zdecydował się na chrzest.
10. Monety bulionowe to nie nowa promocja zup „Jak u mamy”, ale specjalne monety z metali szlachetnych (złota, platyny, srebra) bite po to, by gromadzić je jako lokatę kapitału. Nie mają zwykle wybitej wartości, lecz zawartość kruszcu. Polska bije monetę Orzeł Bielik, Wielka Brytania – suwereny, Kanada – Liść Klonowy.
(Piotr Stanisławski, przekroj).
Powiększ zdjęcie
Jednak światowy kryzys gospodarczy przypomniał, że papierowy pieniądz czy wirtualne akcje nigdy dadzą tej ciężkiej, chłodnej pewności, jaką zapewnia solidna porcja złota. No właśnie – porcja. Podstawową jednostką w handlu metalami szlachetnymi jest uncja trojańska, czyli 31,1035 grama. Trojańska nie od Troi, ale francuskiego miasta Troyes, gdzie handlowano złotem.
1. Prawie każda drobina złota, jaka istnieje na świecie, powstała podczas wybuchu gwiazd supernowych. Prawie, bo marzenia alchemików o przemianie ołowiu w złoto spełnił Związek Radziecki. W jego reaktorach atomowych przeprowadzano udane eksperymenty polegające na przemianie jednego pierwiastka w inny. Udało się, ale koszt takiej operacji czyni ją kompletnie nieopłacalną – nawet przy dzisiejszych cenach złota.
2. Złoto jest niemal niezniszczalne – niemal, bo rozpuścić je można w wodzie królewskiej, czyli mieszaninie stężonego kwasu solnego i azotowego w proporcji 3:1. Ponieważ jednak niewielu jest maniaków zajmujących się psuciem tego metalu, ponad 85 procent wydobytego kiedykolwiek złota nadal pozostaje w obiegu. Reszta albo została zakopana, albo zatopiona, albo starła się na nieodzyskiwalny pył.
3. Choć, prawdę mówiąc, nie wydobyliśmy tego złota za wiele. Szacuje się, że od początku istnienia ludzkości wykopano, wymyto i podniesiono 150 tysięcy ton złota. Mimo że brzmi to nieźle, trzeba pamiętać, że złoto jest bardzo ciężkie – jeden jego litr waży 19,3 kilograma. Tak więc całe złoto, jakie kiedykolwiek ktokolwiek widział, można by zamknąć w kuli o średnicy 27 metrów.
4. Ale wszystko to marność i drobina. Największe zasoby złota na Ziemi znajdują się w oceanach – ocenia się, że w morskiej wodzie i osadach marnuje się 10 miliardów ton tego cennego kruszcu. Według dzisiejszych cen wychodzi jakieś 260 biliardów (260 000 000 000 000 000) dolarów. Sporo. Tyle że gdy coś jest dostępniejsze, jest też tańsze.
5. No, ale co tam Ziemia. Sonda NEAR, która badała asteroidę Eros – niekształtny ogryzek skały mający ledwie 34 kilometry długości i 11 średnicy – odkryła, że znajduje się na niej więcej złota, niż kiedykolwiek zdołaliśmy wydobyć. Kosmo- i oceanozapaleńców uspokajamy: wydobycie tej masy skarbów jest nieopłacalne. Przynajmniej na razie.
6. Najsłynniejsza gorączka złota, która trwała w XIX wieku w USA, zaczęła się od odkrycia dokonanego w Karolinie Północnej przez Conrada Reeda, syna Johna. Znalazł on kawał ciężkiej skały, którą jego ojciec przez trzy lata wykorzystywał do podpierania zamykających się drzwi. Pewnego dnia jubiler rozpoznał ją jako ośmiokilogramowy samorodek złota. John Reed sprzedał mu wartą 3,6 tysiąca ówczesnych dolarów bryłę za 3,5 dolara. Dziś byłaby warta ponad 200 tysięcy dolarów.
7. Złoto jest niezwykle kowalne. Z jednego grama można uzyskać płat o powierzchni metra kwadratowego. Złoto można też rozwałkować tak, że staje się przezroczyste – przeświecające przez nie światło ma kolor zielonkawoniebieski, bo metal silnie odbija kolor czerwony i żółty, przepuszczając pozostałe barwy.
8. Cena złota na światowych rynkach ustalana jest podczas London Gold Fixing, specjalnej konferencji telefonicznej odbywającej się codziennie o 10.30 i 15 czasu londyńskiego. Uzgadnia ją pięć największych instytucji handlujących kruszcem. Obecnie są to: ScotiaMocatta, Barclays Capital, Deutsche Bank, HSBC i Société Générale. Pierwszy London Gold Fixing odbył się 12 września 1919 roku.
9. Gdy Hiszpanie wylądowali w Peru w 1532 roku i uwięzili inkaskiego władcę Atahuallpę, w zamian za darowanie życia obiecał on wypełnić raz złotem i dwa razy srebrem pokój mający około siedmiu na pięć metrów do wysokości dwóch i pół metra. Obietnicę spełnił, ale i tak zginął uduszony garotą. Uniknął spalenia na stosie, bo w ostatniej chwili zdecydował się na chrzest.
10. Monety bulionowe to nie nowa promocja zup „Jak u mamy”, ale specjalne monety z metali szlachetnych (złota, platyny, srebra) bite po to, by gromadzić je jako lokatę kapitału. Nie mają zwykle wybitej wartości, lecz zawartość kruszcu. Polska bije monetę Orzeł Bielik, Wielka Brytania – suwereny, Kanada – Liść Klonowy.
(Piotr Stanisławski, przekroj).
spadajace gwiazdy
Meteor, zwany także (błędnie) spadającą gwiazdą – świecący ślad, jaki zostawia po sobie spalający się w górnych warstwach atmosfery meteoroid. Prędkości meteoroidów wchodzących w atmosferę Ziemi mieszczą się w zakresie od 12 do 72 km/s. Bardzo jasne meteory zwane są bolidami. Bolidy dzielimy na 3 grupy:
bolidy,
bolidy dzienne,
super bolidy.
Różnią się one od siebie jasnością. Bolidy przekraczają jasność -4 magnitudo. Bolid dzienny, jak sama nazwa mówi, widoczny jest w dzień. Super bolid ma jasność przekraczającą -15 magnitudo, więc jest o wiele jaśniejszy od Księżyca w pełni. Niektórym bolidom towarzyszą efekty akustyczne, najczęściej przypominające grzmot lub pisk opon. Większość meteoroidów zostaje zniszczona w atmosferze w procesie spalania wywołanym tarciem, nieliczne które spadają na powierzchnię naszej planety nazywamy meteorytami. Ponieważ w przestrzeni kosmicznej wciąż pozostaje bardzo duża ilość rozdrobnionej materii po początkach powstawania Układu Słonecznego każdego dnia powstaje około 1 000 000 widzialnych meteorów.
pojęcia meteoroidu, meteoru i meteorytu są często mylone ze sobą, istotne jest wskazanie różnic pomiędzy nimi:Meteoroidy są to najmniejsze ciała znajdujące się w kosmosie. Powstały podczas formowania się układu słonecznego, miało to miejsce 4,5 miliarda lat temu. Najwięcej meteoroidów krąży między orbitami Marsa i Jowisza. W przestrzeni kosmicznej meteoroidy zderzają się ze sobą przez co wypadają ze swoich orbit i niekiedy wpadają na kurs kolizyjny z Ziemią. Te, które wpadną w atmosferę ziemską, przelatują przez nią z początkową prędkością ok. 20 km/s, a na skutek oporu powietrza wyhamowują na wysokości 20-40 km, rozgrzewając się i świecąc. Ich świetlne ślady nazywa się meteorami. W trakcie hamowania, na skutek wzrostu temperatury, następuje najczęściej całkowite unicestwienie takiego meteoroidu. Jednak czasami, w przypadku większych obiektów, zdarza się, że ich ocalałe części docierają do powierzchni Ziemi i to one właśnie nazywane są meteorytami.
Większe meteoroidy przy wkraczaniu w atmosferę, ze względu na dużą masę i prędkość, rozpadają się i spadają na powierzchnię Ziemi jako „deszcz meteorytowy”.
i jeszcze tylko gwiazda w jezyku lacinskim to stella a najblizsza gwiazda ziemi jest slonce.
czwartek, 6 listopada 2008
Dogmaty: skąd się wzięły?
Trzynaście sakramentów, nieomylność papieża jako nowinka i niepokalane poczęcie zatwierdzone większością głosów – oto krótka historia dogmatów kościelnych
Czyściec, niepokalane poczęcie i wniebowzięcie Najświętszej Maryi Panny, nieomylność papieża w sprawach wiary – te dogmaty są tak mocno zakorzenione w dzisiejszym nauczaniu Kościoła katolickiego, że traktuje się je jako stały, nienaruszalny element wiary. Ale dzisiejsze zasady katolicyzmu nie zostały zesłane przez Ducha Świętego w postaci jednej zwartej przesyłki. Większość z nich kształtowała się przez ostatnie dwa tysiące lat, a ich ostateczna wersja zależała nie tyle od niebiańskich objawień, ile od czysto pragmatycznego podejścia do tego, co akurat działo się na świecie. Część z tych podstawowych prawd stała się obowiązującym prawem nie więcej niż kilkadziesiąt lat temu.
Wniebowzięcie Najświętszej Maryi Panny
Mało który katolik wie, że ten element jego wiary to prawdziwa nowość. Oficjalnie Kościół katolicki uznał to zdarzenie za prawdziwe dopiero 1 listopada 1950 roku. Tego dnia papież Pius XII ogłosił konstytucję apostolską o nieco mylącym tytule „Munificentissimus Deus” (czyli „Najszczodrobliwszy Bóg”), której główną treścią jest stwierdzenie, że „Niepokalana Bogarodzica zawsze Dziewica Maryja po zakończeniu biegu życia ziemskiego została z ciałem i duszą wzięta do niebieskiej chwały”. Dla wątpiących w tę nową prawdę jest też ostrzeżenie, że „gdyby ktoś, nie daj Boże, dobrowolnie odważył się temu, cośmy określili, przeczyć lub o tym powątpiewać, niech wie, że odstąpił zupełnie od wiary boskiej i katolickiej”.
Problem w tym, że owo zabranie w jakieś bliżej nieokreślone miejsce ważącej zapewne dobrych 50 kilogramów kobiety nie pojawia się nigdzie w uznanych przez Kościół pismach. To element tradycji powstałej około III–IV wieku, która była odpowiedzią na dręczące ówczesnych chrześcijan wątpliwości, co też stało się z osobą tak ważną jak matka Jezusa. W apokryfach można spotkać obrazowe przedstawienia zaśnięcia i zniknięcia Maryi, zamiast której apostołowie znaleźli tylko kwiaty.
Niepokalane Poczęcie Najświętszej Maryi Panny
To kolejna nowość, choć niemal o sto lat starsza od wniebowzięcia. Ten dogmat ogłoszony został 8 grudnia 1854 roku przez Piusa IX. Ta prawda wiary przebijała się z wyjątkowym trudem. Kłopot w tym, że jej istotą jest wykluczenie Maryi z grona zwykłych ludzi i stwierdzenie, że już od chwili poczęcia w łonie swojej matki była kimś wyjątkowym. Pomysł ten powstał w Kościołach wschodnich gdzieś na początku VII wieku, bo wcześniej mówiło się jedynie o tym, że Matka Boska nie grzeszyła za swojego życia. W 1476 roku papież Sykstus IV ustanowił Święto Niepokalanego Poczęcia na 8 grudnia, dając jednak katolikom wybór, czy chcą uznawać tę prawdę, czy nie. Jednak w XV wieku wielu teologów zaczęło się sprzeciwiać pomysłowi nieuzasadnionego wyróżniania jednego jedynego człowieka w dziejach, a protestantyzm całkowicie odrzucił tę koncepcję.
Sprawa powróciła w XIX wieku i Pius IX po konsultacji z biskupami (546 za, 56 przeciw) zdecydował się ogłosić nowy dogmat.
Wieczyste dziewictwo Maryi
To ostatni z problematycznych dogmatów dotyczących Matki Boskiej, zresztą najdawniej rozstrzygnięty. W Ewangelii jest mowa o tym, że Maryja pozostała dziewicą aż do narodzenia Jezusa, jednak później wspomina się o jego rodzeństwie. Budzi to mnóstwo wątpliwości, które współcześnie tłumaczy się różnym rozumieniem greckich słów „adelphai” i „adelphoi” używanych w oryginalnym zapisie Ewangelii. Miałyby one oznaczać nie bezpośrednie rodzeństwo, lecz dalszych krewnych. Jednak w IV wieku Helwidiusz, jeden z ojców Kościoła, twierdził, że chodzi o faktyczne młodsze rodzeństwo Jezusa. Takie pomysły odrzucił święty Hieronim, powołując się na istniejącą już tradycję wiecznego dziewictwa.
Sprawą zajął się poważnie Tomasz z Akwinu w swojej „Summie teologicznej”, podając tam – jak to on – zabawne z dzisiejszego punktu widzenia argumenty przemawiające za wiecznym dziewictwem. Zdaniem Tomasza gdyby Maryja straciła dziewictwo, uwłaczałoby to Chrystusowi (jednorodzony syn Ojca miałby nie być jedynym synem matki), Duchowi Świętemu (łono przez niego nawiedzone miałoby zostać skalane przez męża), Matce Bożej (miałby jej nie wystarczyć taki syn) i Józefowi (odważyłby się sprofanować Maryję). Dodał też od siebie, że Maryja urodziła bezboleśnie i w cudowny sposób bez otwierania łona i naruszenia błony dziewiczej.
Ostatecznie porządek zrobił w 1555 roku Sobór Trydencki, zatwierdzając wieczyste dziewictwo bez wdawania się w detale anatomiczne. Dziś wielu wierzących ostrożnie woli mówić tylko o „duchowym dziewictwie”, unikając w ten sposób niewygodnej dyskusji o fizyczności.
Nieomylność papieża w sprawach wiary
Ciekawa nowinka pochodząca z 1870 roku. Koncepcja nieomylności została ogłoszona dogmatem na Soborze Watykańskim I, który wydał konstytucję dogmatyczną „Pastor aeternus”. Formalizuje ona znaną od średniowiecza metodę ogłaszania prawd wiary ex cathedra.
Nieomylność papieża często jest błędnie rozumiana przez samych katolików. Nie oznacza ona, że jeśli Benedykt XVI powie, że zupa pomidorowa jest paskudna, to staje się to dla katolików prawdą obowiązującą. Dogmat nieomylności dotyczy sytuacji, w której papież wypowiada się oficjalnie na temat zasad wiary i moralności, ogłaszając ex cathedra prawo. W rzeczywistości od ustanowienia dogmatu papieże posłużyli się przywilejem nieomylności tylko jeden raz – właśnie w 1950 roku, kiedy ogłoszony został dogmat o wniebowzięciu Najświętszej Maryi Panny. Wcześniej, jak choćby w przypadku niepokalanego poczęcia, wykorzystywano podobną procedurę, ale wtedy nieomylność nie była oficjalnie obowiązującym prawem.
Siedem sakramentów świętych
Tu pole do sporów od zawsze było ogromne, bo żadne z pism kanonu chrześcijańskiego nie zająknęło się nawet o czymś takim jak sakrament, a już z pewnością nie podało gotowej listy. Już sama definicja sakramentu pochodząca z katechizmu jest niejasna: „Sakramenty są skutecznymi znakami łaski ustanowionymi przez Chrystusa i powierzonymi Kościołowi”. Owo ustanawianie przez Chrystusa w przypadku namaszczenia chorych albo chrztu jest raczej umowne. Namaszczenie opiera się na cytacie z Ewangelii Świętego Marka: „Wyrzucali też wiele złych duchów oraz wielu chorych namaszczali olejem i uzdrawiali”, i wzmiance z Listu Świętego Jakuba. A chrztowi poddany został sam Chrystus, zanim rozpoczął nauczanie.
Te niejasności sprawiły, że przez długi czas w Kościele istniało wiele wersji listy sakramentów. W XI wieku mowa była o 12 (dodatkowo namaszczenie na króla, dedykacja kościoła, konsekracja dziewic, poświęcenie zakonnic i obmycie nóg w Wielki Czwartek) lub 13 (jałmużna). Pojawiały się też inne – znak krzyża, święte rany lub woda święcona.
Liczba siedem pojawiła się oficjalnie dopiero w 1208 roku, a potwierdzona została przez sobory lioński II (1274) i florencki (1439). Ostatnie wątpliwości rozwiał Sobór Trydencki (1545–1563), ustanawiając, że sakramentów jest „ani więcej, ani mniej jak siedem”.
Czyściec
To już prawdopodobnie szczyt możliwości wysysania z ewangelicznego palca dziwacznych prawd wiary. Kanon pism nie wspomina nawet o czymś podobnym, jednak dociekliwi badacze dopatrzyli się trzech wzmianek mogących sugerować, że po śmierci nie idzie się od razu do nieba albo do piekła, ale można jeszcze wylądować w niebiańskiej poczekalni. Złośliwcy i jątrzyciele (wśród nich tak wybitni jak Luter) wskazywali co prawda, że jest to zupełnie bezzasadne i służy jedynie wyciąganiu pieniędzy na nabożeństwa za dusze zmarłych. Faktycznie, koronny cytat, na który powołuje się Kościół, pochodzi z Drugiej Księgi Machabejskiej (2Mch 12, 43–45) i brzmi następująco: „Uczyniwszy zaś składkę pomiędzy ludźmi, posłał do Jerozolimy około dwu tysięcy srebrnych drachm, aby złożono ofiarę za grzech. Bardzo pięknie i szlachetnie uczynił, myślał bowiem o zmartwychwstaniu”.
Koncepcja czyśćca rozwinęła się około VI–VII wieku, jednak oficjalnie do zasad wiary wprowadziły ją sobory florencki (1439–1443) i, a jakże, trydencki.
Piotr Stanisławski
(Przekrój nr 12/2008).
och. jak tu trzeba zachowac dystans i wlasny rozum na temat wszystkiego. straszne.
środa, 5 listopada 2008
Victor & Rolf.
basia kocha victora, victor kocha rolfa. a rolf? basie?
dzis artystycznie modnie, Kędziorku. Victor Horsting i Rolf Snoeren studiowali razen na Akademii Sztuk w Arnhem. ukonczyli ja w 1992, ale zanim zostali zauwaznie na modowej scenie uplynelo jeszcze sporo czasu. w 1996 roku pokazali cos na ksztalt instalacji, w ktorej znalazly sie wszystkie przez nich pozadane elementy: wybieg z lalkami, sesja z projektantami, butik z przeszklona witryna a nawet markowy zapach. takie 'sny w miniaturze'. dwa lata pozniej, poraz pierwszy cudni chlopcy uczestniczyli w pokazie haute couture. cztery nastepne pokazy ugruntowaly ich cudownosc. rok 2000 przyniosl pierwszy pokaz pret-a-porter. szeroka popularnosc zapewnila im wspolpraca z H&M. to bylo w 2006. 'milosna seria'. (pamietam jak dzis, bylam wtedy w Wiedniu. i na przystanku obok Marty akademika wisiala ich piekna czerwona spodnica. do dzis o niej mysle, snie i zaluje, ze jej nie kupilam. ach zycie!). z ciekawostek dodam jeszcze, ze panowie organizuja swietne pokazy mody. a raczej performance. np. jeden nazywa sie 'russian doll', podczas ktorego na oczach widzow ubierali modelke. wszystkie stroje nakladali jeden na drugi. albo w 2005-2006 na fortepianie grala Tori Amos!
tu kilka ich projektow:
deszcz zab
Deszcz zwierząt to niezwykły fenomen meteorologiczny polegający na opadzie z nieba licznych zwierząt, często jednego gatunku. To nietypowe zdarzenie może, lecz nie musi, być połączone z normalnym deszczem. Fenomen deszczu zwierząt pojawiał się już od dawna w wielu podaniach. Znane są świadectwa z różnych krajów i epok, w których motyw ten występuje jako element wielu tekstów pisanych.
Najczęściej "deszcze" te składały się z ryb lub żab, występują jednak przekazy, które mówią o różnych rodzajach ptaków. Okazyjnie deszcze te były tak gwałtowne, że zwierzęta były rozbijane i roztłukiwane o powierzchnię. Niekiedy padające stworzenia przeżywały upadek (szczególnie ryby), co wysuwa wniosek, iż odstęp czasu upływający od "początku" padania aż do zetknięcia się z ziemią jest stosunkowo krótki. Niektóre świadectwa opisują deszcze żab, podczas których zwierzęta pozostają nietknięte. Czasami zwierzęta upadały całkowicie zamarznięte lub zostały uwięzione między blokami lodu; pokazywano w ten sposób, że przed upadkiem osiągnięta przez nie wysokość była niezwykle wielka, gdzie panująca temperatura spada poniżej 0° C . Literatura starożytna obfituje w świadectwa deszczu zwierząt lub deszczu przeróżnych obiektów, takze organicznych.Biblia wspomina o pojawieniu sie zab jako jednej z plag egipskich.Ostatecznie w średniowieczu częstotliwość tego zjawiska w pewnych regionach rodzi w ludziach pogląd, że ryby rodzą się w niebie, już jako osobniki dojrzałe, a potem spadają na ziemię.
Jeden z przypadków ryb spadających z nieba miał miejsce latem 2000 roku w Etiopii w Afryce. Lokalna gazeta pisała: "Niezwykły deszcz ryb, które spadały w milionach - jedne martwe, inne wciąż żywe - wywołał panikę wśród najbardziej religijnych rolników". Jest to tylko jeden z niezliczonej ilości przypadków deszczy ryb, żab, płazów - również aligatorów - które zostały zebrane na przestrzeni wieków, najwięcej z nich opisał badacz zjawisk nadprzyrodzonych, Charles Fort (wiele deszczy faktycznie można nazwać "Fortowską" aktywnością).
Większość takich deszczy zwierząt przypisuje się nawałnicom, tornadom, wodnym strumieniom i podobnym zjawiskom. Ta teoria nie została jednak potwierdzona, mówi się także o silnych wiatrach porywających ryby lub żaby ze zbiorników wodnych, np stawów, strumyków i jezior, następnie przenoszących je - czasami na odległość wielu kilometrów - i upuszczających je na ląd.
Istnieje niezbity fakt podważający tą teorię: w większości przypadków deszcze przynosiły tylko jeden rodzaj zwierząt. Spadał na przykład tylko jeden gatunek śledzia lub żaby. Jak można to wyjaśnić? Czy wyjątkowo silny wiatr może dyskryminować inne gatunki? Jeśli nawałnica pobrała wodę ze stawu, czy nie powinno podczas deszczu spaść wszystko, co się w nim znajdowało - żaby, ropuchy, ryby, chwasty, kleje, może nawet puszki po piwie?
ja pierwszy raz z tym zjawiskiem zetknelam sie w filimie 'Magnolia' kiedy to w jedenej z koncowych scen spada z nieba deszcz zab,och jak bardzo zaintrygowala mnie ta scena ,myslalam,ze to czysty wymysl rezysera a tu natrafilam na filmy dokumentalne i artyluky mowiace , ze to zjawisko naprawde ma miejsce !Hmm...
wtorek, 4 listopada 2008
Tim Walker.
dziś Kędziorku mamy pana fotografa. odkryty dziś. zupełnie przez przypadek w ramach 'researchu' (czyli przegladania starych jak swiat wloskich vogue'ow w bibliotece).
Tim Walker, to taki nasz pan. taki bajkowy, ze az dech zapiera. pan Tim uwielbia budowac swoj specyficzny, bajkowy swiat, natchniony klimatami rodem z Alicji w Krainie Czarow z wielka precyzja i dbaloscia o detale. Duch Levisa Carrolla przewija sie na wiekszosci fotografii Walkera a modelki czesto wcielaja sie w role dziewczatek, zagubionych w nierealnych krainach, pelnych nadnaturalnej wielkosci przedmiotow. na jego fotografiach rzadza brytyjskie modelki: Lily Cole, Stella Tennat, rudowlosa Karen i pastelowe kolory. i och! nawet koty wygladaja jak pudrowe pastylki.
(w ramach informacji powiem tylko, ze pan jest Anglikiem. urodzil sie w Devon w 1970).
ogladaj sobie!
Subskrybuj:
Posty (Atom)