christian Dior.

Christian Dior (ur. 21 stycznia 1905 w Granville w Normandii, zm. 24 października 1957), francuski projektant, założyciel domu mody.

W latach 1935-1938 sprzedawał projekty kapeluszy i sukni kilku domom mody. Jego szkice pojawiły się w dziale poświęconym modzie w magazynie Figaro. Od 1938 był projektantem strojów w firmie Roberta Pigueta. Gdy wybuchła II wojna światowa został powołany do służby wojskowej. Po demobilizacji pracował u projektanta Luciena Lelonga.

W 1946 założył własny dom mody mieszczący się przy Avenue Montaigne 30. 12 lutego 1947 odbył się pokaz jego pierwszej kolekcji. Wkrótce otrzymał nagrodę Neimana Marcusa. Niedługo po tym Christian Dior i Serg Heftler Louiche założyli firmę Christian Dior Perfume. Na rynku pojawiły się ich pierwsze perfumy Miss Dior. W 1953 do firmy dołączył projektant butów Roger Vivier. Po śmierci Diora w 1957 dyrektorem artystycznym został Yves Saint-Laurent.

cytaty:
Kobiety rzadko przekraczają czterdziestkę i mogą wiek ten zachować w nieskończoność.
Nim kobieta wyjdzie za mąż, ubiera się ładnie po to, by podobać się mężczyznom. Po ślubie zaś ubiera się ładnie po to, by denerwować kobiety.

i tylko i wylacznie spiewaja dla Ciebie moja kochana b.

sto lat,sto lat...

BARBARA

Osobowość: Istota doskonała, piękność królestwa
Charakter: 92 %
Promieniowanie: 92 %
Rezonans: 110 000 drgań/ sek.
Kolor: Żółty
Główne cechy: Intuicja - Towarzyskość - Uczuciowość - Pobudliwość
Totem roślinny: Orchidea
Totem zwierzęcy: Wątłusz
Znak: Bliźnięta
TYP: Bardzo pobudliwe i uczuciowe. Są wrażliwe na wszystko, co stanowi urok życia, mają wrodzony zmysł poezji, piękna, elegancji. Nie trzeba pozwalać, by jako dzieci grały rolę małych królowych, mają bowiem skłonność do lenistwa, do powolnego reago wała i odkładania wszystkiego na później. Jak ich kwiat totem, orchidea, są cieplarnianymi kwiatami, potrzebującymi słońca i ciepła!
PSYCHIKA: Są to typy silnie introwertyczne, czujące się dobrze tylko w swym własnym świecie. Tam marzą o klejnotach, pałacu i uroczym księciu. Są zaborcze. Żyją w wyimaginowanym świecie, co prowadzi je do ciągłego i częstego mimowolnego kłamstwa.
WOLA: Pod pozorami "kobiety-dziecka " kryją się zadziwiające zasoby woli.
POBUDLIWOŚĆ: Jest bardzo silna i daje im ten kapryśny charakter, stanowiący zarazem ich urok i słabość. Mało przyjaźni z kobietami. Trochę więcej z mężczyznami, ale ich nadmierna kobiecość bierze wówczas górę i szybko przekształcają tych nieszczęśni ków w niewolników. Porażki stanowią dla nich znie wagę, rzuconą ich czarowi.
ZDOLNOSC REAKCJI: Z trudem wybaczają i są pamiętliwe. Na ogół czują wstręt do nauki, albo też podchodzą do niej wedle swej fantazji, interesując się geografią, bo profesor ma ładne oczy.
AKTYWNOŚĆ: Uważają, że sam ich udział w czymś wart jest wynagrodzenia. Interesuje je wszystko, co ma związek ze sztuką, elegancją, sprzedażą biżuterii. Mo gą być malarkami lub modelkami, ale nie wymagajcie od nich stawiania się o siódmej rano w fabryce. Są bardzo niezależne. Dobrze piszą. Potrzebują luksusu i bogatych mężczyzn.
INTUICJA: Służy planowi życiowemu, gdyż są trochę intrygantkami.
INTELIGENCJA: Mają inteligencję syntetyczną, chwytają całość i nie zadają sobie trudu wchodzenia w szczegóły. Są ciekawskie jak kotki, gadatliwe, mają niebezpiecznie dobrą pamięć w sprawach uczucio wych..
UCZUCIOWOŚĆ: Kochają albo nie kochają. Kiedy nie kochają to proste, trzeba odejść. Kiedy kochają, jednego dnia "wszystko gra", drugiego dnia wprost przeciwnie!
MORALNOŚĆ: Byłoby dziwne, gdyby charakter, dla którego każdy kaprys jest święty, nie dochodził do pewnych kompromisów z klasyczną moralnością.
ZDROWIE: Nie jest całkowicie zadowalające. Drob ne dolegliwości, których większość jest pochodzenia psychicznego. Trzeba jednak uważać na trzustkę i ner ki, dbać o kręgosłup (dwie godziny marszu codzien nie!) i o jelita.
ZMYSŁOWOŚĆ: Niełatwo wytłumaczyć mechanizm zmysłów tych kobiet, tak bardzo nakładają się na siebie kokieteria, towarzyskość, pragnienie komfortu, zmian, podróży, mniej czy bardziej niewinne flirty. To typowe kobiety-dzieci, kobiety-kwiaty, które nie pokoją, zachwycają, doprowadzają do rozpaczy ado ratorów, aż do dnia, gdy trafią na mężczyznę-ojca, który nie cofnie się przed klapsami i wytresuje je, ale na jak długo?
DYNAMIZM: Posiadają dar wykorzystywania dyna mizmu innych, zwłaszcza swych niezliczonych wielbi cieli.
TOWARZYSKOŚĆ: Są towarzyskie, choć nie tyle pragną uczestniczyć w życiu innych, co włączyć innych w swoje życie.
PODSUMOWANIE: Muszą panować nad zalewającą wszystko uczuciowością, która prowadzi je do szalonych marzeń.

http://www.myspace.com/unisexblues

A Hard Day's Night.

Noc po ciężkim dniu (tytuł oryginalny A Hard Day’s Night) – brytyjski film fabularny (komedia muzyczna) z 1964 roku w reżyserii Richarda Lestera z udziałem członków zespołu The Beatles.

Stworzony na fali popularności grupy film był sukcesem zarówno kasowym, jak i artystycznym (dwie nominacje do Oscara oraz pozycja pierwszego prawdziwego filmu muzycznego w historii kina).

Fabuła opiera się na ukazaniu w zabawny sposób wydarzeń ze zwykłego dnia „wielkich” Beatlesów, np. występu dla telewizji. Ucieczka przed menedżerem oraz fankami czy szukanie Ringa i dziadka Paula (postać fikcyjna), a na końcu koncert – to tylko niektóre elementy tego filmu.

Film A Hard Day's Night przyniósł olbrzymie dochody. przez co powstało wiele wersji obcojęzycznych i w wielu krajach film wychodził pod różnymi tytułami, m.in.: Yeah yeah Yeah - Die Beatles, Quatre garcons dans le Vent. W Polsce film posiadał oryginalny tytuł: The Beatles. Wersja amerykańska różniła się od brytyjskiej. W USA na ścieżce dźwiękowej zamieszczono tylko utwory wykorzystane w filmie, ale ponieważ materiału na cały LP byłoby za mało umieszczono także wersje instrumentalne tych samych piosenek, jak również kilka dodatkowych kompozycji jak np. This Boy - Ringo's Theme (instrumental). Wersja brytyjska dostała takie utwory jak: Anytime at all, I'll cry instead, Things we said today czy I'll be back. W filmie wykorzystano te utwory które znalazły się na LP A hard day’s night (A hard day’s night, I should have known better, If I fell, Can’t buy me love, And I love her, I am Happy just to dance with you, Tell me Why?), jak również te z poprzedniego albumu With the Beatles (Don’t bother me, I wanna be your man) czy utwór She loves you.

Jón "Jónsi" Þór Birgisson.

"Jónsi" (ur. 23 kwietnia 1975) jest gitarzystą i wokalistą islandzkiej grupy post-rockowej o nazwie Sigur Rós. Charakterystyczną cechą jego twórczości jest gra smyczkiem wiolonczelowym na gitarze elektrycznej, przy zastosowaniu efektu gitarowego distortion oraz rewerberacji. W ten sposób powstają eteryczne dźwięki wykorzystywane w muzyce zespołu. Styl wokalny J. Birgissona cechuje się częstym użyciem falsetu.

Jest gejem, jego partner Alex Somers jest głównym współtwórcą graficznych projektów, z których korzystają Sigur Rós. Nie widzi na prawe oko. Jest wegetarianinem.

(Nazwa zespołu Sigur Rós jest zmodyfikowanym imieniem małej siostry Jónsiego, Sigurrós, która urodziła się w tym samym czasie, kiedy powstawała grupa. 'Sigur' tłumaczone jest z islandzkiego jako zwycięstwo, natomiast 'Rós' oznacza różę. Jednak w Islandii 'Sigur Rós' nie jest równoznaczne z różą zwycięstwa, gdyż jest to wyrażenie niezgodne z gramatyką islandzką).

New Age

New Age także Nowa Era, Nowa Epoka, Ruch Nowej Ery) – to nieformalny, wielopostaciowy i wielowymiarowy, alternatywny ruch kulturowy, który narodził się umownie w latach 60. XX wieku w USA, a następnie zdobył liczne grono zwolenników na całym świecie. Obecnie, w pierwszej dekadzie XXI wieku, zdobywa coraz więcej zwolenników i tendencja ta wzrasta.Część zwolenników ruchu New Age uważa, że dzisiejsze czasy to ostatni etap świata, jaki znamy. Po przejściu tego świata w nową rzeczywistość (Nową Erę), ma nastąpić złoty wiek ludzkości. Bliżej nieokreśloną, ale raczej niedaleką przyszłość zwolennicy NA wyobrażają sobie jako czasy, w których ludziom ma żyć się lepiej i łatwiej. To czas, w którym ludzie całkowicie przewartościują swoje spojrzenie na otaczający ich świat. Zgodnie z tym przekonaniem nastanie wtedy kres wszelkich systemów religijnych oraz ich instytucji, a ludzie zaczną naprawdę żyć według zasady: czyń drugiemu co tobie miłe; nie czyń drugiemu co tobie niemiłe lub żyj i daj żyć innym.

Według niektórych, w roku 2012 dobiegnie końca era Ryb (interpretowana między innymi symbolicznie jako epoka chrześcijaństwa) i nastanie era Wodnika. Według niektórych źródeł z kręgu tej kultury, od roku 2012 staniemy się świadkami takich zdarzeń jak np.: III wojna światowa, objawienia obcych cywilizacji na Ziemi, przebiegunowanie Ziemi czy upadek Kościoła katolickiego. Natomiast według innych zwolenników tej kultury, przejście w Nową Erę Duchowości odbędzie się łagodnie i niezauważalnie.

Źródeł tego poglądu oraz genezy całego ruchu można doszukiwać się nie tylko w astrologii, ale również w teozofii (zwłaszcza w pismach Alice Bailey (1880-1949) — ważnej prekursorki New Age), Księdze Urantii, antropozofii (R. Steiner) oraz kontrkulturze lat 60. XX wieku (np. ruch hippisowski). Jak w przypadku większych społecznych kultur duchowych (buddyzm, chrześcijaństwo, islam), trudno jest wskazać absolutnie wszystkie źródła leżące u podstaw zaistnienia danej kultury duchowej.

New Age jest monistyczny i panteistyczny. Zakłada, iż wszyscy są jednością, a poczucie odrębności jednostki od świata i innych istot jest uświadomieniem sobie własnego ego przez umysł. Ruch ten zaleca wiele praktyk, mających na celu zjednoczenie ze światem. Są to np. medytacja, koncentracja, afirmacja, joga, reiki i channeling - przekazy od obcych cywilizacji poprzez osobę będącą w transie (np. przekazy Kasjopean, Plejadian, Ra, Wingmakers, Wniebowstąpionych Mistrzów). Zaleca lecz nie nakazuje.


Założenia kultury duchowej New Age
Wszystko we wszechświecie jest ze sobą powiązane, jest jednością (jednią).
Wszystko jest emanacją kosmicznej energii, którą można nazwać na przykład Bogiem albo Absolutem.
Wszystko co istnieje posiada moc (współ)tworzenia rzeczywistości.
Najwyższym dobrem i celem istnienia jest miłość, w najszerszym rozumieniu.
Nauka nie jest w stanie wytłumaczyć wszystkiego, ponieważ jest tylko niedoskonałym instrumentem naszego poznania. Alternatywne metody mogą być niekiedy skuteczniejsze od naukowych.
Życie ziemskie jest tylko stanem przejściowym, jednym z etapów rozwoju. Śmierć nie jest finalna, to tylko proces transformacji energii w inną formę.
Człowiek, tak jak i wszystko inne, jest uduchowiony, posiada nadfizyczną jakość.
Świat zmieni się, gdy ludzkość osiągnie odpowiedni poziom rozwoju duchowego.
Najważniejszym narzędziem człowieka jest wolna wola. Może on dokonywać w każdym momencie życia dowolnego wyboru, bez narażania siebie na osąd, krytykę bądź aprobatę (o ile czyni to świadomie i zdaje sobie sprawę z konsekwencji swojego postępowania).
Kultura duchowa New Age nie prowadzi żadnych nagonek, namawiań ani przymuszeń. Zwolennicy New Age uznają wolną wolę każdej istoty ludzkiej za najwyższe dobro i szanują każdą decyzję każdego człowieka. W New Age nie istnieje naczelny władca (tzw. guru), gdyż ideologia ta głosi, że każdy jest równy każdemu.

The Big Ask

W 2005 roku ruszyła brytyjska kampania "The BIG ASK", koordynowana przez Friends of the Earth UK. Celem projektu było przekonanie rządu Wielkiej Brytanii do ustanowienia prawa klimatycznego, w którym najważniejszym elementem byłyby krótkoterminowe cele redukcji emisji gazów cieplarnianych na poziomie 3% w skali roku [1]. Aktywiści FoE UK domagali się dodatkowo corocznego obowiązku raportowania postępu w zakresie ograniczanie emisji gazów cieplarnianych, jak również apelowali o zaangażowane stanowisko swojego rządu.

Głównym pomysłem na kampanię były szeroko rozumiane działania społeczne, w tym miedzy innymi bezpośrednie spotkania z politykami, posłami i senatorami. Ważnymi elementami były masowe imprezy, tj. koncerty, festiwale, jak również prowadzona na szeroką skalę kampania medialna promująca aktywną postawę społeczeństwa UK w walce ze zmianami klimatycznymi. Ponad 1729 000 aktywistów, wysłało kartki pocztowe do swoich polityków z prośbą o zainteresowanie się kwestami nowego prawa klimatycznego. Wśród osób zaangażowanych, znaleźli się wielcy ludzie polityki i kultury (twarzą kampanii był wokalista grupy Radiohead, Thom Yorke).
Po dwóch latach intensywnej kampanii, w marcu 2007 roku rząd brytyjski przedstawił projekt ustawy o zmianach klimatycznych, która w dużej mierze uwzględnia żądania i oczekiwania W 2008 roku projekt THE BIG ASK zyskał nowy, europejski wymiar. Od 27 marca 2008 jest on realizowany w 17 Państwach Europejskich i koordynowany przez Friends of the Earth Europe (FOEE). Główne cele są kampanii są zbieżne z projektem brytyjskim [2]. W europejskiej kampanii THE BIG ASK cele długoterminowe są jednak dużo bardziej restrykcyjne: 30% redukcji emisji gazów cieplarnianych do 2020 oraz 90% do roku 2050.

Zdaniem FOE wyznaczenie celów krótkoterminowych, powinno być tak samo ważne jak celów długoterminowych. Pierwsze stanowią podstawę dla wyznaczania ścieżek i strategii rozwoju, natomiast drugie są narzędziem oraz gwarantem zapewniającym wypełnienie przyjętych zobowiązań długoterminowych.

Friends of the Earth krytykuje politykę klimatyczna Unii Europejskiej. O ile przyjęte cele redukcyjne nie budzą dużych kontrowersji, to sposób ich realizacji oraz gwarancja ich osiągnięcia są tematem sporu. Nowo przyjęty Pakiet Energetyczny UE (o którym w swoim artykule pisze Andrzej Kassenberg) w oczach aktywistów FOE pozostawia wiele do życzenia. Brakuje tu mechanizmów egzekwowania postanowień redukcyjnych oraz kar za brak ich wypełnienia. Okazuje się, że w rzeczywistości jedynym obowiązkiem krajów członkowskich jest raportowanie postępu redukcji emisji w odniesieniu do wyznaczonych założeń. Dlatego też krótkoterminowe cele redukcyjne powinny zostać wzięte pod uwagę przez polityków w kreowaniu polityki klimatycznej Unii Europejskiej.

Sukcesem kampanii THE BIG ASK, będzie nie tylko wprowadzenie istotnych zmian legislacyjnych, ale również zwiększenie zainteresowania problematyką zmian klimatu opinii publicznej oraz politykow.

Barry Lategan

B.Lategan ur.sie w 1935 r. w RPA.1950 r. przybyl do Anglii by studiowac na the Bristol Old Vic,jednak jedgo studia teatralane zostaly przerwane z powodu sluzby jaka musial odbyc dla Krolewskich Sil Powietrznych w Niemczech.Podczas jednej z wizyt w klubie fotograficznym zainteresowal sie fotografia ,ktora stala sie jego pasja i zawodem.
Barry otworzyl swoje piwersze studio fotograficzne w Londynie w 1965r.W owym czasie zrobil on zdiecia nikomu nie zananej Leslie Hornby-pozniej Twiggy!Zdiecia z sesji zostaly opublikowane w the Express,dzieki nim Twiggy zostala okrzyknieta twarza 1966 roku.Zdiecia Barry'ego nie tylko 'wypromowaly' modelke lecz rowniez przedstawily niezapomnamy image ,dzieki ktoremu Twiggy stala sie jedna z ikon .



W 1977 r. Barry przeniosl sie do Nowego Yorku ,imponujace portfolio zawiera zdiecia publikowane w Vogue ,Hapers itp.W 1988 otrzymal on nagrode za kalendarz Pirelli.

Lategan mowi...'photography gave me an overwhelming sense of freedom I had never experienced'

strona Lategana - barrylategan.com

accessories & styling. (Francescowe).

tiutczew.

Lubię oczęta twe, kochanie,
Ich blasków zmienność tajemniczą,
Gdy je podnosisz niespodzianie
I niby modrą błyskawicą
Ogarniasz ziemię aż po kraniec.

Lecz i silniejsze są doznania:
Wdzięk oczu skromnie opuszczonych
W szalonej porze całowania
I spod cienistych rzęs osłony
Posępny płomień pożądania.

( rosyjski poeta, dyplomata. Mieszkał w Monachium, Turynie, utrzymywał znajomość z Heinem, Schellingiem. W życiu literackim udziału nie brał i nie uważał się za literata.
Zachowało się około 400 jego wierszy, które są w Rosji wyjątkowo często cytowane. Wczesne jego wiersze powstawały zgodnie z tradycją poetycką XVIII wieku. W latach 30. XIX wieku w jego utworach przeważają tradycje europejskiego (szczególnie niemieckiego) romantyzmu. Jest to liryka filozoficzna (medytatywna), której podstawowymi tematami są: refleksje o wszechświecie, losie człowieka, przyrodzie. W latach 40. XIX wieku napisał kilka artykułów politycznych na temat problemu wzajemnych stosunków Rosji i cywilizacji zachodniej. W latach 50. XIX wieku Tiutczew stworzył szereg przenikliwych wierszy miłosnych, w których miłość pojmowana jest jako tragedia. Te wiersze zostały później połączone w tak zwany "cykl Dienisjewski", czyli cykl wierszy poświęconych kochance poety E.A. Dienisjewej. W latach 1860-1870 w dorobku poetyckim Tiutczewa znaczne miejsce zajmują wiersze polityczne. Najbardziej znany wiersz: "Silentium!" – to gorzkie wzywanie do trwania w milczeniu, o tym że człowiek nigdy nie będzie mógł zrozumieć do końca inną osobę. Wers "Kłamstwem jest myśl wypowiedziana" jest jednym z najczęściej cytowanych aforyzmów Tiutczewa, podobnie jak "Rosji rozumem się nie pojmie" i "Nie jest nam dane przewidzieć jak się odezwie nasze słowo". Tiutczew napisał również wiersz powitalny do Mickiewicza, który został znaleziony w archiwum polskiego wieszcza.

z ciekawostek: ten wiersz zostal zarecytowany w moim ukochanym filmie stalker. oraz w piosence bjork z antonym-the dull flame of desire).

Kuba Rozpruwacz

Kuba Rozpruwacz (ang. Jack the Ripper) – pseudonim nadany seryjnemu mordercy działającemu w okolicach Whitechapel w Londynie w roku 1888. Po raz pierwszy pojawił się w listach osoby podającej się za tego zabójcę i opublikowanych w tym czasie. Na temat tożsamości Kuby Rozpruwacza powstało wiele teorii, ale jak dotąd żadna z nich nie jest pewna. Wokół zabójstw przypisywanych Rozpruwaczowi narosła swoista mitologia, wsparta autentycznymi badaniami historycznymi, ale i amatorskimi hipotezami, włączającymi teorię spiskową i ludową inwencję.Liczba ofiar Kuby Rozpruwacza jest dyskusyjna, ale historycy-badacze generalnie zgadzają się, że na pewno było nimi 5 prostytutek (lub kobiet o prostytucję podejrzewanych, jak C. Eddowes) z East Endu. Modus operandi (łac. sposób działania) tego konkretnego zabójcy charakteryzowało zadawanie głębokich ran szyi, okaleczanie genitaliów, usuwanie organów wewnętrznych i masakrowanie twarzy ofiarZbrodnie Kuby Rozpruwacza stanowiły ważny przełom w życiu Brytyjczyków. Choć nie był to pierwszy odnotowany seryjny zabójca, jako pierwszy spowodował ogólnoświatową psychozę. Brak możliwości postawienia zarzutów konkretnej osobie zaowocował ciągiem domysłów i domorosłych ponurych legend, które miały swój wpływ na odbiór kolejnych w historii seryjnych morderstw.
Mówi się, że wpadające w ucho przezwisko "Kuba Rozpruwacz" zostało wymyślone przez dziennikarzy, aby zwiększyć sprzedaż gazet. Pojawiło się po raz pierwszy w rzekomo autentycznym liście od mordercy, opublikowanym w prasie. Obecnie większość ekspertów uważa, że był to dziennikarski wymysł. W późniejszych latach powszechną praktyką stało się nadawanie przestępcom przezwisk (np. Dusiciel z Bostonu, Zabójca z Green River, Kat z Nowego Orleanu, Rozpruwacz z Yorkshire - ponad 100 lat później niewątpliwie nawiązujący swym przydomkiem do Kuby).

Na liscie podejrzanych znalazl sie Aaron Kośmiński (urodzony 1864 lub 1865 - zmarł 1919), londyński Żyd, pochodzenia polskiego. W lutym 1891 umieszczono go w zakładzie dla psychicznie chorych. Choć niewątpliwie szalony, nie wykazywał skłonności do stosowania przemocy. Znalazł się na liście podejrzanych raczej z powodu ówczesnych nastrojów antysemickich i rozpowszechnionego przypuszczenia, że mordercą był Żyd, niż z racji rzeczywistych powiązań ze sprawą.

accessories & styling.

Мастер и Маргарита.

Mistrz i Małgorzata – powieść rosyjskiego pisarza Michaiła Bułhakowa. Wydana w wersji ocenzurowanej w latach 1966-1967, a w wersji prawie pełnej w roku 1973. ( moja jest z 1970, wiec nie wiem czy dalej czytac). Opowiada o wizycie Szatana w ateistycznym Związku Radzieckim. Przez wielu krytyków uważana za jedną z najlepszych powieści XX wieku, jak i najlepszą satyrę na warunki życia w ZSRR. Jednocześnie ze względu na wątek o Jeszui jest uważana za książkę bluźnierczą - taką opinię prezentuje np. profesor Moskiewskiej Akademii Duchownej, diakon Andriej Kurajew[1].

Ciekawostki:

* W plebiscycie czytelników "Polityki" powieść Michaiła Bułhakowa Mistrz i Małgorzata zajęła czołowe miejsce na liście światowych bestsellerów.
* W 1971 r. Andrzej Wajda na podstawie powieści nakręcił film fabularny Pilatus und andere (Piłat i inni) produkcji RFN.
* W 1990 r. roku Telewizja Polska wyprodukowała czteroodcinkowy spektakl Teatru Telewizji wyreżyserowany przez Macieja Wojtyszkę i Marię Kuzemko na podstawie będącego adaptacją powieści Michaiła Bułhakowa scenariusza Macieja Wojtyszki.
* W 1972 r. Aleksander Petrovic na podstawie powieści nakręcił film fabularny produkcji jugosłowiańsko-włoskiej Maestro e Margherita.
* W 2005 r. nakręcono miniserial produkcji rosyjskiej Master i Margarita trwający 500 minut.
* Została wydana powieść, hołd dla autora, która opisuje przygody świty Wolanda w okresie pierestrojki: Powrót Wolanda albo nowa diaboliada, autorstwa Witalija Ruczinskiego (wydanie polskie: 2005, wydawnictwo Książnica)
* Bułhakow pisał swoją powieść 12 lat, a jej wersja ostateczna jest ósmą, którą stworzył. Zmarł podczas jej poprawiania.
* Ojciec Michaiła Bułhakowa był z wykształcenia religioznawcą.

no sama powiedz.

secretcinema.

nikomu o tym nie mów!.

Wong Kar-Wai

Wong Kar-Wai (pisownia nazwiska wg wymowy kantońskiej) – hongkoński reżyser, scenarzysta i producent.
Wong Kar-Wai urodził się w Chinach, ale gdy ukończył 5 lat cała rodzina przeniosła się do Hongkongu. W 1980 r. ukończył studia na wydziale grafiki tamtejszej politechniki i rozpoczął naukę w szkole filmowej przy Hong Kong Television Broadcast Ltd. W trakcie studiów pracował jako asystent producenta przy realizacji seriali telewizyjnych. W 1982 r. Wong opuścił telewizję i rozpoczął pracę jako niezależny scenarzysta. W ciągu 5 kolejnych lat napisał około 10 scenariuszy. Jako reżyser zadebiutował w 1988 r. filmem Wong gok ka moon (As Tears go by). Trzy lata później nakręcił A Fei jing juen (Days of being Wild), który został bardzo dobrze przyjęty na międzynarodowych festiwalach filmowych. W 1997 r. Wong Kar-Wai otrzymał nagrodę dla najlepszego reżysera na festiwalu w Cannes oraz nominację do Złotej Palmy za film Happy Together, a w 2006 r. był przewodniczącym jury tego festiwalu. Dwukrotnie otrzymał nagrodę Europejskiej Akademii Filmowej w kategorii film zagraniczny: w 2000 r za Spragnieni miłości i w 2004 r. za 2046.

Filmografia

1988: Kiedy łzy przeminą (Wong gok ka moon)
1991: Dni naszego szaleństwa (A Fei jing juen)
1994: Ashes of Time (Dung che sai duk)
1994: Chungking Express (Chung hing sam lam)
1995: Upadłe anioły (Duo luo tian shi)
1997: Happy Together (Cheun gwong tsa sit)
2000: Spragnieni miłości (Fa yeung nin wa)
2004: Eros
2004: 2046
2007: My Blueberry Nights

percepcja podprogowa.

Percepcja podprogowa (subliminalna) - rejestrowania informacji bez świadomości ich spostrzegania.

Dotyczy bodźców wzrokowych lub słuchowych, które trwają zbyt krótko, by mogły zostać świadomie zarejestrowane (w przypadku percepcji wzrokowej oznacza to bodźce trwające krócej niż 0,04 sekundy) albo są zamaskowane innymi bodźcami.

Bodźce podprogowe mają wpływać na przetwarzanie innych bodźców. Podobnie niektórzy uczeni uważają, że bodźce odbierane podczas snu są przetwarzane w podobny sposób. Niekiedy uważa się, że takie słabe bodźce nie powodując świadomej refleksji, czynią nas bezbronnymi, gdyż nie możemy się obronić przed zawartą w przekazie sugestią. W efekcie sugestia ta mogłaby być traktowana jako własna myśl lub zalążek pomysłu bądź pragnienia, podobnie jak w przypadku sugestii hipnotycznej.

W.H. Auden

Wystan Hugh Auden (ur. 21 lutego 1907 w Yorku, zm. 29 września 1973 w Wiedniu) – poeta i pisarz angielski.
Urodził się w Yorku, wczesne dzieciństwo spędził w Birmingham. Od ósmego roku życia uczęszczał do szkół z internatem - w Surrey i Norfolk (Szkoła Greshama). Wychowywany w rodzinie anglikańskiej, jako kilkunastolatek utracił wiarę.
Wykształcony w Oksfordzie, otrzymał niższy stopień naukowy (bakałarza) po trzech latach studiów. Następnie spędził rok w Berlinie. Tam zaczął wyrażać swój dotychczas skrywany homoseksualizm.
Po powrocie do Anglii uczył w szkołach dla chłopców. W tym okresie, pomiędzy 1930 a 1935 napisał najlepsze ze swych wczesnych wierszy miłosnych - This Lunar Beauty, Lay Your Sleeping Head, My Love, Fish In The Unruffled Lakes i Out On The Lawn I Lie In Bed. W 1935 r. ożenił się z Eriką Mann, córką Thomasa Manna - było to "papierowe małżeństwo", mające na celu umożliwienie Erice opuszczenie Rzeszy - oboje małżonkowie byli osobami homoseksualnymi[1].
Auden, podobnie jak George Orwell, Pablo Neruda i Ernest Hemingway, wyjechał na hiszpańską wojnę domową, aby wspierać republikanów. Już wcześniej był uważany za swoistego rzecznika środowisk lewicowo-liberalnych, ale nigdy nie wstąpił do partii komunistycznej. Przeżył tam wielkie rozczarowanie - po powrocie z Hiszpanii odciął się zupełnie od komunistów, odmawiał udziału w wiecach i prelekcjach.
Auden osiadł w 1939 r. w USA, a w 1946 otrzymał amerykańskie obywatelstwo. Było to źle przyjęte w obliczu rozpoczynającej się wojny i wpłynęło na pogorszenie jego reputacji także jako poety. W USA zaprzyjaźnił się ze swoim studentem Chesterem Kallmanem, ich związek przetrwał prawie czterdzieści lat.
W 1948 r powrócił do Europy, podróżując po wielu krajach, spędzając jednak najwięcej czasu we Włoszech i Austrii. W latach 1956-1961 był profesorem poezji na Uniwersytecie w Oksfordzie. Zgodnie z tradycją, praca ta polega na wygłaszaniu nie więcej niż 3 wykładów rocznie i jest właściwie rodzajem stypendium umożliwiającego dostatnie i spokojne życie. W okresie swojej profesury Auden spędził w Oksfordzie nie więcej niż kilka tygodni. Dopiero w ostatnim roku swojego życia osiadł ostatecznie w Oksfordzie. Zmarł w Wiedniu 29 września 1973.
"Późny" Auden skoncentrował się na dłuższych utworach poetyckich, a poprzez rozległe lektury filozoficzne i teologiczne zbliżył się do chrześcijaństwa. Obok poezji tworzył także prace krytycznoliterackie i dramaty, współpracował również z muzykami.


wiersz ,ktory uslyszalam w filmie 'cztery wesela i pogrzeb'

Funeral Blues

Niech staną zegary
Zamilkną telefony
Dajcie psu kość
Niech nie szczeka, niech śpi najedzony.
Niech milczą fortepiany
I w miękkiej werbli ciszy
Wynieście trumnę
Niech przyjdą żałobnicy
Niech głośno łkając samolot pod chmury się wzbije
I kreśli na niebie napis "On nie żyje!"
Włóżcie żałobne wstążki na białe szyje gołębi ulicznych
Policjanci na skrzyżowaniach niech noszą czarne rękawiczki.
W nim miałem moją północ, południe i zachód i wschód
Niedzielny odpoczynek i codzienny trud.
Jasność dnia i mrok nocy, moje słowa i śpiew
Miłość, myślałem, będzie trwała wiecznie,
Myliłem się,
Nie potrzeba już gwiazd - zgaście wszystkie - do końca
Zdejmijcie z nieba Księżyc i rozmontujcie słońce
Wylejcie wodę z morza, odbierzcie drzewom cień
Teraz już nigdy na nic nie przydadzą się.

maya deren.

Nie mieściła się w swoim drobnym ciele. Pisarka Anais Nin nazwała ją w pamiętnikach "ukraińską cyganką w aureoli dziko kręcących się włosów". Dla filmoznawców pozostanie jednym z najważniejszych teoretyków kina i założycielką amerykańskiego kina awangardowego. Dla antropologów - badaczką wudu. Dla amerykańskiego feminizmu - patronką. Dla tych, którzy ją znali osobiście - zjawiskiem z trochę innej planety.

Rodzina Mayi Deren (Eleonory Derenkowskiej) przybyła do Stanów Zjednoczonych w 1922 roku uciekając przed pogromami Żydów na Ukrainie. Eleonora, córka psychiatry i artystki studiowała dziennikarstwo, politologię i literaturę angielską na nowojorskim Syracuse University. Podczas studiów artystka udzielała się w lewicowych organizacjach politycznych, współpracowała także m.in. z Kathy Dunham, czarnoskórą antropolog i tancerką, która jako pierwsza upowszechniała w Stanach kulturę Karaibów.

Fascynacja artystki fotografią i ruchem skierowała ją w stronę filmu. W 1943 podczas pracy nad pierwszym filmem, na sugestię męża, czeskiego artysty Aleksandra Hammida, Eleonora zmieniła imię i nazwisko na Maya Deren. Maya znaczy tyle co Iluzja.

Powstały film, (Sidła popołudnia) stał się kluczową pozycją amerykańskiej powojennej awangardy filmowej i najbardziej znanym filmem artystki. Niezwykle osobisty film wykorzystuje uzupełnione przez bardzo kobiece i poetyckie elementy wątki penetrowane przez europejskich surrealistów. W filmie tym Deren po raz pierwszy zainicjowała to co nazywała wertykalnym podejściem do kina, które w przeciwieństwie do typowgo, horyzontalnego, narracyjnego typu kina, rozwija w czasie niczym poezja, jedynie krótki moment, odczucie, stan umysłu.

W następnych latach Deren zrealizowała kilka krótkich filmów kontynuujących tropy pierwszego filmu i rozwijające je o studia tańca, przy których współpracowali artyści tej miary co John Cage, Anais Nin czy Marcel Duchamp. Równocześnie artystka prowadziła intensywną działalność organizacyjną, pisała teoretyczne teksty o filmie, współtworzyła nowojorską Filmmakers Cooperative.

W 1947 roku znalazła w kinie śpiącego między krzesłami 16-letniego japońskiego muzyka Teji Ito, którego wzięła do domu i poślubiła w następnym roku. Teji Ito współpracował przy kolejnych filmach artystki, z którą związany był aż do jej śmierci. Ważną fascynacją w życiu Mayi Deren stały się haitiańskie rytuały voodoo. W 1946 jako jedna z pierwszych kobiet otrzymała grant Fundacji Guggenheima, dzięki któremu mogła spędzić kilka lat na Haiti fotografując, nagrywając, filmując i uczestnicząc w rytuałach. Setki metrów ta?my filmowej zostały zmontowane dopiero po śmierci artystki w latach 70. przez Teji Ito pod tytułem (pod tym samym tytułem artystka opublikowała książke opisującą rytuały voodoo).

Zainteresowanie Deren voodoo skłoniło jš do zerwania z pozycją obserwatorki i rozpoczęcia aktywnego uczestnictwa w rytuale. Po powrocie do Nowego Jorku Deren współtworzyła centra praktykowania voodoo i jako kapłanka voodoo często wpadała w stany transu, co barwnie opisuje między innymi Stan Brakhage.

Stanowiła jedną z najważniejszych postaci nowojorskiej bohemy lat 50., kobietę trudną do sklasyfikowania, zachowującą niezwykłe pokłady energii aż do przedwczesnej śmierci w 1961 roku.

tu jeszcze link do więcej. maya deren

Witch's cradle (1943), unfinished work by Maya Deren with Marcel Duchamp. Remember First Papers of Surrealism: same threats, same desires.

kb - 16.11.08.

snieg

Śnieg – opad atmosferyczny w postaci kryształków lodu o kształtach głównie sześcioramiennych gwiazdek, łączących się w płatki śniegu. Po opadnięciu na ziemię tworzy porowatą pokrywę śnieżną o niewielkiej gęstości także zwaną śniegiem.
Śnieg powstaje, gdy w chmurach para wodna krystalizuje, tworząc kryształy lodu.
Płatek śniegu to struktura kryształów śniegu, mogąca mieć do kilku centymetrów. Czasem określa się tak samo również pojedyncze kryształki.Większość kryształków śniegu jest płaska i ma po sześć, w przybliżeniu identycznych, ramion. W zależności od temperatury, wilgotności i ciśnienia powietrza, powstają jednak również inne formy, takie jak kolumny, igły, płytki i grudki. Struktura ich wynika z procesu powstawania, który zaczyna się od kondensacji lodu na cząstce pyłu. Początkowo powstaje sześciokątny płaski kryształ o wielkości ułamka milimetra. W temperaturach między -1°C a -3°C oraz między -10°C a -20°C warunki bardziej sprzyjają osadzaniu się lodu na krawędziach i na krysztale wyrasta sześć ramion. W temperaturach między -5°C a -10°C oraz poniżej -20°C bardziej sprzyjają osadzaniu się lodu na powierzchniach, a wtedy kryształ rośnie w pionie i przyjmuje kształt igły. W przypadkowych miejscach igły rozpoczyna się krystalizacja nowej igły, tworzącej z wyjściową kąt 60°. Pozostałe kształty powstają, gdy w czasie wzrostu kryształu warunki zmienią się w którąś stronę.
Kryształki śniegu są prawie idealnie symetryczne, choć większość ma łatwe do zauważenia nieregularności. Na zdjęciach częściej przedstawia się te najbardziej symetryczne, ze względu na ich urodę. Przyczyna, dla których sześć niezależnie rosnących ramion kryształu przyjmuje identyczny kształt, a jednocześnie żadne dwa kryształki nie są identyczne, nie jest jeszcze w pełni zrozumiana. Badania pokazują, że proces rośnięcia jest bardzo wrażliwy na niewielkie zmiany temperatury i wilgotności. Każdy kryształek poruszając się wewnątrz chmury przechodzi przez unikalne zmiany tych czynników, dlatego kształt każdego jest inny. Jednocześnie sześć ramion kryształu podróżuje razem, więc natrafia na identyczne warunki i rośnie identycznie.
Istnieje przekonanie, że nie istnieją dwa identyczne płatki śniegu. Faktycznie w przypadku każdego makroskopowego obiektu jest niesłychanie mało prawdopodobne żeby istniały we Wszechświecie jego dwie kopie identyczne na poziomie molekularnym. W praktyce łatwość zauważania nawet niewielkich różnic w symetrycznej strukturze kryształków śniegu sprawia, że jest mało prawdopodobne znalezienie dwóch kryształków, dla których różnice nie byłyby widoczne gołym okiem.

dystopia

Antyutopia (utopia negatywna, dystopia) - utwór przedstawiający społeczeństwo przyszłości, którego organizacja polega na ograniczaniu wolności jednostki poprzez całkowite podporządkowanie jej dyktatorskiemu systemowi władzy. Stanowi przeciwieństwo utopii, gdyż ukazany w niej doskonały porządek społeczny opiera się najczęściej na całkowitym i totalitarnym kontrolowaniu ludzi, czyniąc z nich bezwolne przedmioty, "żywe maszyny". Granica między utopią i antyutopią nie jest jednak sztywna. W obu przypadkach utwory opisują zamknięte, wyizolowane społeczeństwa, przy czym rzeczywistość opisywana w antyutopiach jest nie do przyjęcia przez czytelnika. Najczęściej różnica ta wynika z intencji autora, który tego samego typu światy może opisać w sposób pozytywny lub negatywny.

bynajmniej.

bynajmniej I «partykuła wzmacniająca przeczenie zawarte w wypowiedzi, np. Nie twierdzę bynajmniej, że jest to jedyne rozwiązanie.»

bynajmniej II «wykrzyknik będący przeczącą odpowiedzią na pytanie, np. Czy to wszystko? – Bynajmniej.»

(czyli dalej nie wiemy, kiedy używac tego słowa). : D

miodek.

Jan Franciszek Miodek (ur. 7 czerwca 1946 w Tarnowskich Górach) – językoznawca, piszący i opowiadający o tzw. kulturze języka polskiego; profesor i dyrektor Instytutu Filologii Polskiej Uniwersytetu Wrocławskiego; członek Komitetu Językoznawstwa Polskiej Akademii Nauk oraz Rady Języka Polskiego.
W latach młodości marzył o zawodzie dziennikarza. W 1963 rozpoczął studia na Uniwersytecie Wrocławskim. Po obronie pracy magisterskiej Nazwy miejscowe kulturalne typu Środa, Piątek, Wola, Osiek, zaproponowano mu staż asystencki w tamtejszej katedrze języka polskiego. W 1968 poślubił Teresę Taczanowską, którą poznał w czasie studiów. Kilka lat potem urodził im się syn Marcin (obecnie doktor nauk humanistycznych i pracownik Instytutu Filologii Germańskiej UWr).
W 2007 wytoczył proces o zniesławienie publicyście Grzegorzowi Braunowi, który publicznie oskarżył go o współpracę ze Służbą Bezpieczeństwa. Sąd drugiej instancji prawomocnym wyrokiem skazał Brauna na przeprosiny i wpłacenie grzywny na cele dobroczynne. W uzasadnieniu sąd stwierdził m.in., że publicysta dopuścił się "rażącego niedbalstwa" i "w znacznym stopniu naruszył dobra osobiste, cześć i dobre imię" Jana Miodka.

Bicykl

Bicykl - rodzaj roweru dwukołowego, z wielkim przednim kołem i małym tylnym. Konstrukcja przedniego koła o tak dużej średnicy była możliwa dopiero po patencie Jamesa Starleya i Williama Huntera w 1869 na koło z drutowymi szprychami, pracującymi na rozciąganie.
Przed wynalezieniem przekładni łańcuchowej pedały roweru umocowane były bezpośrednio do przedniego koła. Dla uzyskania większej prędkości jazdy powiększano jego średnicę, nawet do 2 m. Naturalnym ograniczeniem rozmiarów tego koła była długość nóg kierowcy, który musiał dosięgnąć pedałów.

Sposób jazdy na bicyklu.
Jazda na bicyklu była niebezpieczna, szczególne z powodu wysokości - siedząc na siodełku kierujący nie sięgał stopami do ziem

human league.

jedna z najbardziej innowacyjnych i popularnych brytyjskich grup początku lat 80., której synth pop wywarł wpływ na twórczość Soft Cell, Culture Club czy Duran Duran.

Kompozycje grupy, która powstała w 1977 roku, począwszy od debiutanckiego longplaya "Reproduction" (1979), oparte były głównie na dyskotekowych rytmach i brzmieniu syntezatorów. Największą popularność przyniosła grupie wydana w 1981 roku płyta "Dare", na której znalazł się wielki singel "Don’t You Want Me Baby". Potem były kolejne - "Mirror Man" (1982), "(Keep Feeling) Fascination" (1983) i "The Lebanon" (1984). W latach 90. o Human League słuch zaginął. W 1995 roku powstał longplay "Octopus", który nie spotkał się z życzliwym przyjęciem i grupa znów zamilkła. Jednak w 2001 roku wydała dziewiąty album - "Secrets". Grupę tworzą aktualnie: Philip Oakey, Joanne Catherall i Susan Ann Sulley.

a tu piosenka, która odniosła nieziemski sukces. "Don't You Want Me" is a song by the British synthpop group The Human League, from their 1981 album Dare. It has become their most commercially successful recording to date and has sold over 1,400,000 copies making it the 25th most successful single of all time in the UK.

kapelusze.

fedora

panama

melonik

Coco Chanel

Coco Chanel, właśc. Gabrielle Bonheur Chanel (ur. 19 sierpnia 1883 w Saumur; zm. 10 stycznia 1971 w Paryżu) – francuska dyktatorka mody, pionierka haute couture, w połowie lat 20. XX w. rewolucjonizowała damską modę, lansując ubrania o prostych sportowych fasonach oraz pozbawione ozdób krótkie suknie. Na początku otworzyła sklep z kapeluszami.W latach 1905–1908 występowała pod pseudonimem Coco jako piosenkarka w kawiarniach Moulins i Vichy. W roku 1913 założyła w Paryżu swój pierwszy sklep z kapeluszami i damskimi ubiorami; sześć lat później założyła tam pierwszy dom mody przy ulicy Cambon, już pod marką Chanel. W 1921 roku stworzyła najpopularniejsze perfumy na świecie – Chanel No. 5. Stworzyła niezniszczalną ""małą czarną", wprowadziła plastikową biżuterię. Pochodziła z biednej rodziny.Od 1983 roku firmą Chanel kieruje Karl Lagerfeld.


I don't understand how a woman can leave the house without fixing herself up a little - if only out of politeness. And then, you never know, maybe that's the day she has a date with destiny. And it's best to be as pretty as possible for destiny.

Pret-a-porter

Prêt-à-porter (pʀɛtapɔʀˈte, fr. gotowe do noszenia o ubraniach), czyli kolekcje ubrań dostępnych w sklepach, z producji seryjnej, a nie szyte na zamówienie u krawca. Tak powstała i rozpropagowała ten styl firma Cacharel. Słynnymi projektantami kolekcji tego typu są m.in. Donna Karan czy Marc Jacobs.

Haute couture

Haute couture (oːt kuˈtyʁ, fr. wysokie krawiectwo) – powstało w XIX wieku w Paryżu, ubrania szyte na zamówienie, w pojedynczych egzemplarzach, obecnie często ekstrawaganckie.

Pierwszy prawdziwy dom haute couture założył Charles Frédéric Worth w 1858 roku na Rue de la Paix 7 w Paryżu, gdzie szył ubrania na indywidualne zamówienie klientek, na ich czele cesarzowej Eugenii.

Najwięksi twórcy haute couture to Chanel, Yves Saint-Laurent, Christian Dior, Christian Lacroix, Givenchy, Paco Rabanne, Guy Laroche, Emanuel Ungaro, Hermès, Versace, Prada, Louis Vuitton i Valentino.

Fair trade

Sprawiedliwy Handel (Fair trade) – międzynarodowy ruch konsumentów, organizacji pozarządowych, firm importerskich i handlowych orazspółdzielni drobnych producentów w krajach Trzeciego Świata itp., mający na celu pomoc w rozwoju dla drobnych wytwórców (rolników, rzemieślników) Trzeciego Świata, posługując się metodami wypracowanymi przez biznes, tworząc niezależną, alternatywną sieć handlową o zasięgu globalnym.

Sprawiedliwy Handel dąży do wyeliminowania ubóstwa z krajów Południa poprzez zapewnienie upośledzonym społecznie producentom w Afryce, Azji i Ameryce Łacińskiej równych szans dostępu do rynków w krajach Północy. Rzuca on wyzwanie niesprawiedliwym praktykom handlowym, które utrzymują ludzi w nędzy. Podstawowym celem Sprawiedliwego Handlu jest zbudowanie trwałych, bezpośrednich relacji pomiędzy producentami w krajach biednych, a konsumentami w bogatych częściach świata.

Przez ostatnich czterdzieści lat Sprawiedliwy Handel w Europie wyrósł z działalności lokalnej małych grup do obecnego wysokiego poziomu współpracy i integracji w skali europejskiej i światowej. Ponieważ Sprawiedliwy Handel rozpoczął się jako niescentralizowany ruch, istnieją jego różne definicje. Znaczącym osiągnięciem ruchu Sprawiedliwego Handlu jest wypracowanie i sformułowanie powszechnie uznawanej definicji Sprawiedliwego Handlu, wskazującej jego cele i głównych aktorów.

Definicja Sprawiedliwego Handlu FINE [edytuj]
Sprawiedliwy Handel jest to partnerstwo w handlu, opierające się na dialogu, przejrzystości i szacunku, które dąży do większej równości w handlu międzynarodowym. Przyczynia się do zrównoważonego rozwoju przez oferowanie lepszych warunków handlowych dla zmarginalizowanych producentów i pracowników, szczególnie na Południu. Organizacje Sprawiedliwego Handlu (wspierane przez konsumentów), aktywnie angażują się we wspieranie producentów, podnoszenie świadomości i kampanie na rzecz zmian zasad i praktyki konwencjonalnego handlu międzynarodowego.


Główne zasady Sprawiedliwego Handlu [edytuj]
Szacunek i troska dla ludzi i środowiska, stawianie ludzi przed zyskiem;
Tworzenie producentom środków i możliwości w celu poprawy ich warunków życia i pracy;
Rozwój obustronnie korzystnych relacji pomiędzy sprzedawcami i nabywcami;
Płacenie przez kupujących ceny, która zapewnia producentom sprawiedliwe wynagrodzenie za ich pracę i akceptowalny zwrot kosztów dla organizacji marketingowej;
Wzrost świadomości na temat sytuacji kobiet i mężczyzn jako producentów i handlowców;
Promocja równych szans dla kobiet;
Ochrona praw kobiet, dzieci i ludności tubylczej.

Cele Sprawiedliwego Handlu [edytuj]
Zwiększenie środków do życia dla producentów poprzez zwiększenie dostępu do rynku;
Wzmocnienie organizacji producentów, płacenie lepszych cen i zapewnienie ciągłości stosunków handlowych;
Wsparcie możliwości rozwoju upośledzonych społecznie producentów, szczególnie kobiet i ludności tubylczej, oraz ochrona dzieci przed eksploatacją w procesie produkcyjnym.
Podnoszenie świadomości wśród konsumentów na temat negatywnych skutków międzynarodowego handlu, aby pozytywnie oddziaływali poprzez swoją siłę nabywczą;
Tworzenie przykładu partnerstwa w handlu poprzez dialog, przejrzystość i szacunek;
Prowadzenie kampanii na rzecz zmian w zasadach i praktyce konwencjonalnego handlu międzynarodowego.
Ochrona praw człowieka poprzez promocję sprawiedliwości społecznej, zdrowej praktyki ekologicznej oraz bezpieczeństwa ekonomicznego.

cytat Zsa Zsa Gabor.

'kobieta musi być na tyle intelektualistką, by podobać się mężczyznom głupim, i na tyle głupia, by podobać się inteligentnym.'

(Zsa Zsa Gabor, właściwie Sári Gábor (ur. 6 lutego 1917 roku w Budapeszcie) – amerykańska aktorka węgierskiego pochodzenia. Znana zdecydowanie bardziej z podbojów miłosnych niż filmów. Należy do tych kobiet w Hollywood, które przeszły do historii kina nie z racji dokonań artystycznych, ale licznych i głośnych małżeństw, rozwodów, towarzyskich powiązań, brylowania na salonach, urody, ale też oryginalnych sądów, radości życia i ogromnego poczucia humoru).

99rooms.

http://99rooms.terracontent.de/99rooms/99rooms.html

paragraf 175.

Paragraf 175 – przepis niemieckiego kodeksu karnego z 1871 roku, który określał homoseksualizm jako przeciwny naturze nierząd. Stał się on podstawą do prześladowań i eksterminacji homoseksualistów przez nazistów za czasów III Rzeszy. Paragraf 175 obowiązywał w NRD do 1967 r., a w RFN do 1969 r.

awokado.

Awokado, smaczliwka (Persea Scheffer) – rodzaj wiecznie zielonych drzew z rodziny wawrzynowatych. Występuje w klimacie tropikalnym i subtropikalnym Ameryki.

Pokrój:
Dorasta do 20 m wysokości.
Liście:
Skórzaste, lancetowate, całobrzegie, o długości do 25 cm.
Kwiaty:
Żółtawozielone, zebrane w wiechy na szczytach pędów.
Owoce:
Owoc smaczliwki, nazywany gruszką awokado, jest jednonasienną jagodą kształtu gruszkowatego, o zielonej skórze, mogą mieć też kształt okrągły lub jajowaty. Zawiera niejadalne nasienie oraz tłusty, kremowozielonkawy miąższ. Częścią jadalną jest właśnie ten miąższ, stanowiący ok. 85% masy owocu.
Okres dojrzewania owocu jest wyjątkowo długi - przeciętnie trwa 6-8 miesięcy.

W 100 g awokado znajdują się:

* kalorie: 221 kcal
* błonnik: 6,3 g
* węglowodany: 0,4 g
* tłuszcze: 23,5 g (w tym duży udział tłuszczów jednonienasyconych)
* białka: 1,9 g
* woda: 66%
* witaminy: A, B1, B2, C, PP, K i H), kwas pantotenowy
* substancje mineralne: wapń, potas i fosfor

Awokado jest stosowane przede wszystkim w sztuce kulinarnej. Zawarte w owocach tłuszcze są równie łatwo przyswajalne przez organizm człowieka co masło. Zawartość nienasyconych tłuszczów sprawia, że polecane powinno być osobom chorującym na miażdżycę, nadciśnienie oraz jako uzupełnienie diety lub zamiast masła. Awokado wskazane jest dla osób chorujących na stłuszczenie wątroby i zaburzenia matabolizmu tłuszczów, gdyż zawarta w nim miedz powoduje normalizację funkcji enzymatycznych wątroby i ustępowanie stłuszczenia.

Dojrzały owoc pozwala się doskonale rozsmarowywać, dzięki czemu w niektórych krajach jest doskonałym zamiennikiem tłuszczów zwierzęcych. Spożywać można w postaci sałatek oraz jako przystawki. Dodanie soku z cytryny zapobiega brunatnieniu miąższu owocu.

Owoc znajduje także różnorodne zastosowanie w kuchniach etnicznych:

* wegetariańskie sushi (Japonia/Kalifornia)
* napoje mleczne z awokado i lodem (vitamina de abacate, Brazylia)
* pasta z awokado (guacamole, Meksyk)
* Odwar sporządzony ze skóry pomaga w rozstrojach żołądkowo–jelitowych oraz wykazuje działanie przeciwrobacze.

Awokado stosuje się także w kosmetyce. Maseczki z tego owocu łagodzą podrażnienia skóry (w tym również spowodowane słońcem) i odżywiają cerę.

William Turner

Joseph Mallord William Turner (ur. 23 kwietnia 1775 [1], zm. 19 grudnia 1851 w Londynie) – malarz angielski, znany przede wszystkim z romantycznych pejzaży. Uważany za prekursora impresjonizmu.
Jego obrazy charakteryzują się pięknymi barwami; głównie żółcieniami. Malarz świetnie umiał uchwycić światło na swoich pracach.Inspirowaly go -wraki statkow , ogien , naturalne katastrofy , fenomeny natury takie jak-swiatlo sloneczne , sztorm , deszcz , mgla...byl zafascynowany 'sila morza'.
krytyk sztuki J. Ruskin opisal turnera jako artyste , ktory 'stirringly and truthfully measure the moods of nature'.
Odbył liczne podróże po Anglii i Europie. Mistrz pejzażu, najbardziej znane dzieła: Zachód słońca, Szybkość, para i deszcz, Upadek Kartaginy oraz Burza śnieżna na morzu. W 1790 po raz pierwszy wystawił swój obraz na Salonie Królewskiej Akademii Sztuki, a 10 lutego 1802 został członkiem tejże instytucji. Zmarł w swoim domu w Chelsea, umierając miał powiedzieć : Słońce jest Bogiem. Został pochowany w londyńskiej Katedrze Św. Pawła. Pozostałe prace Turnera (282 płótna olejne, 19 049 szkiców) zostało przekazanych do Galerii Narodowej w Londynie.

metro.

w 1845 został otwarty podziemny tunel kolejowy, ciągnący się ok. 500 m pod ulicami Brooklynu (obecnie Nowy Jork). Pierwsza prawdziwa linia podziemna, z podziemnymi stacjami została otwarta w Londynie już 10 stycznia 1863. Zbudowana płytko metodą odkrywkową, łączyła ulice Bishop's Road (Paddington) i Farringdon i miała długość 6 km. Londyńskie metro szybko się rozrastało i powstawały kolejne linie. W 1890 otwarta została pierwsza zelektryfikowana linia na świecie obsługiwana przez City & South London Railway, jednak na większości linii do 1905 wagony ciągnięte były przez lokomotywy parowe, co wymagało zastosowania wiatraków i szybów dla wentylacji tuneli z dymu węglowego. Pierwszym tunelem pod wodą był tunel pod Tamizą wybudowany przez sir Marca Brunela i jego syna Isambarda. Początkowo projektowany dla ruchu konnego stał się częścią metra w roku 1869.

W 1870 otwarto eksperymentalną linię w Nowym Jorku, zamkniętą po trzech latach. Pierwsza kolej podziemna w kontynentalnej Europie pojawiła się w Budapeszcie w 1896 po zaledwie dwóch latach budowy. Łączyła Vörösmarty tér w centrum miasta z Széchenyi fürdő i była obsługiwana przez składy elektryczne. W tym samym roku oddano do użytku linię w Glasgow, w której wagony ciągnięte były po kablu do elektryfikacji w 1935.

W 1900 zostało otwarte metro w Paryżu. Jego pełna nazwa – Chemin de Fer Métropolitain (pl. Metropolitalna kolej żelazna) – była wiernym tłumaczeniem angielskiego London Metropolitan Railway. W języku francuskim nazwa została skrócona do pojedynczego słowa – métro – przejętego następnie przez wiele innych języków, w tym polski.

Najstarszym systemem kolei podziemnej w Stanach Zjednoczonych jest Green Line (Zielona Linia) oddana w Bostonie w 1897 r. Pierwsza regularna podziemna linia w Nowym Jorku została oddana w 1904, choć pierwsze pociągi miejskie kursowały nad ziemią już prawie 35 lat wcześniej (nieistniejąca już Ninth Avenue Line otwarta w 1868 a zamknięta ostatecznie w 1958).

Pierwsza linia półkuli południowej została zbudowana w Buenos Aires (Argentyna) w 1913 r. Najstarszą linią Azji jest otwarta 30 grudnia 1927 r. tokijska linia Ginza. Jedynym systemem metra w Afryce jest metro w Kairze (1987).

Najmniejszą miejscowością, gdzie zbudowano metro jest Serfaus w Austrii, które ma 1200 mieszkańców.

.etro w Polsce.

Warszawa
Pierwsze plany metra w Warszawie powstały już w okresie międzywojennym. Pierwsze poważne prace przerwał wybuch II wojny światowej. Krótko po wojnie powrócono do pomysłu budowy kolei podziemnej w Warszawie, szybko zmieniając koncepcję na rzecz metra głębokiego, zaawansowany projekt został jednak zarzucony z powodu kosztów i trudności przy budowie.

Działające Metro warszawskie było formalnie budowane od 15 kwietnia 1983 r. (kiedy to został wbity w ziemię pierwszy pal stalowy na trasie wykopu podziemnej kolei), a gotowy odcinek metra otwarto 7 kwietnia 1995 r., z czteroletnim opóźnieniem. I linia (Kabaty-Młociny) została ukończona po 25 latach, 25 października 2008 roku, kiedy to otwarto trzy ostatnie stacje na północnym krańcu. Obecnie planuje się budowę II linii (Połczyńska-Bródno/Gocław), której pierwszy odcinek ma być gotowy w 2013 roku[1].

Łódź.
Od I połowy XX w. planowane jest metro w Łodzi. Istnieją dwie koncepcje, z których jedna - Metro Łódź - zakłada połączenie podziemną linią dwóch dworców kolejowych miasta. Budowa:

* 1 etap - budowa Dworca CHOJNY (w tej chwili trwa 1 etap)
* 2 etap - budowanie torowiska pod ziemią
* 3 etap - połączenie Dworca Fabrycznego z Kaliskim oraz zmiana nazwy Dworzec Fabryczny na Centralny

Metro ma mieć długość 15km.

Kraków.
Po wojnie metro było także planowane w Krakowie. Ze względu na koszty zdecydowano się jednak na budowę szybkiego tramwaju, który częściowo przebiegać będzie w tunelu (na odcinku Rondo Mogilskie – Politechnika ze stacjami podziemnymi przy Dworcu i Politechnice). Jego budowa już się rozpoczęła w ramach Krakowskiego Centrum Komunikacyjnego. Pierwotnie planowano zakończenie inwestycji w terminie do połowy 2006 r., co jednak ze względu na problemy z dotychczasowym tureckim wykonawcą nie nastąpiło. Następny termin - wrzesień 2008 r. - również nie został dotrzymany. Prace trwają.

W Krakowie obecnie planuje się nie budować typowego metra pod ziemią, a raczej premetro.

rooibos

Rooibos (czyt. Rojbos, Rojbusz) ang. Red Bush niem. Rotbusch, to napar ziołowy, przyrządzany z liści czerwonokrzewu Aspalathus linearis, uprawianego w RPA (góry Cedarberg), które po dojrzeniu i ususzeniu tnie się na drobne, 1-2 milimetrowe kawałki.
Jest to napój nietypowy, niespokrewniony z tradycyjnymi herbatami. Napar ma kolor słomkowy i specyficzny, miodowy smak. Wyróżnia się łagodnością i brakiem typowego w herbatach zielonych lub czerwonych posmaku goryczy - nie zawiera garbników będących jego przyczyną. Nie zawiera także kofeiny, dlatego może być pity bez ograniczeń przez dzieci oraz przed snem. Zalecany jest także kobietom w ciąży ponieważ obfituje w żelazo i zapobiega mdłościom.[potrzebne źródło] Bogaty jest także w przeciwutleniacze dzięki czemu ma pozytywny wpływ na układ odpornościowy, obniża ciśnienie krwi, spowalnia proces starzenia i hamuje produkcję komórek nowotworowych. Rooibos goi również swędzące rany i może być używany w formie okładu, a dzięki zawartości kwasów fenolowych korzystnie wpływa na przewód pokarmowy.[potrzebne źródło]
Napój ten znany jest w Europie krótko. Jego początki przypadają na początek XX wieku, gdy Rosjanin Benjamin Ginsberg zainteresował się krzewem uprawianym w górach Cedar w Afryce Południowej, niedaleko Kapsztadu. Z czasem rozpoznano wartość Rooibosa i opracowano metody polowej uprawy czerwonokrzewu. Sprzedawany jest od 1904 roku, a szeroką popularność zdobył w 1930 roku, kiedy to dr P. Le Fras Nortier odkrył niektóre z jego właściwości zdrowotnych. Po kryzysie wywołanym II wojną światową wielu plantatorów zbankrutowało. Doprowadziło to do powstania w 1954 roku Redbos-Tea-Control-Board, która nadzorowała produkcję Rooibosa w Afryce Południowej.
Czerwonokrzew osiąga wysokość do 2 metrów, liście przypominają igły sosnowe. Kwitnie na żółto w październiku. Gałęzie zbierane są od lata do wczesnej jesieni.

potwor z Loch Ness

Potwór z Loch Ness (Nessie) to tajemnicze i niezidentyfikowane zwierzę lub grupa zwierząt, rzekomo zamieszkujące szkockie jezioro Loch Ness, objętościowo największy słodkowodny zbiornik Wielkiej Brytanii. Razem z Wielką Stopą i Yeti, potwór z Loch Ness jest kryptydą, jedną z najbardziej znanych zagadek kryptozoologii. Większość naukowców uznaje obecną dokumentację mającą udowodnić istnienie zwierzęcia za nieprzekonującą. Twierdzą najczęściej, iż relacje ze spotkań z Nessie są oszustwami lub obserwacjami znanych zwierząt czy zjawisk. Jednakże wiara w istnienie zwierzęcia istnieje pośród wielu osób na całym świecie. Najbardziej popularna teoria próbująca wyjaśnić naturę rzekomego zwierzęcia określa je jako rodzaj plezjozaura.
Opisy Nessie najczęściej mówią o tym, że potwór ma długą szyję zakończoną paszczą, dwu- lub jednogarbny grzbiet i ciemną skórę. Jeden z opisów: Miał co najmniej 10 metrów długości [...] kilka garbów [...] wystających mniej więcej 30 centymetrów [...] Ujrzałem coś, co ciągnęło się od głowy do podstawy szyi na długości 1 metra - rodzaj ciemnej grzywy [1].

Kryptyda – hipotetyczne zwierzę, którego istnienie jest obiektem badań kryptozoologów, lecz nie zostało potwierdzone przez zoologię. Kryptydy to zwierzęta uznane za dawno wymarłe, bądź znane z przekazów. Poszukiwaniem kryptyd zajmują się zoolodzy, kryptozoolodzy i antropolodzy.
Ze względu na brak wiadomości do jakiej grupy zwierząt mają należeć kryptydy, dzieli się je pod kątem środowiska życiowego na:
wodne – zamieszkujące zbiorniki wodne, np. Nessie, Champ, Trunko
lądowe – poruszające się po lądzie, np. Chupacabra, Yeti, Yowie
powietrzne – umiejące latać, poruszające się w powietrzu, np. Mothman, Diabeł z New Jersey, Ahool
Niekiedy wyróżnia się także hominidy, czyli kryptydy człekokształte, np. Yeti, Wielka Stopa.
Niektóre z bardziej znanych kryptyd:
Wielka Stopa
Potwór z Loch Ness
Yeti

cytat z 'Le Petit Prince'.

Dorośli są zakochani w cyfrach. Jeżeli opowiadacie im o nowym przyjacielu, nigdy nie spytają o rzeczy najważniejsze. Nigdy nie usłyszycie:, "Jaki jest dźwięk jego głosu? W co lubi się bawić? Czy zbiera motyle?"
Oni spytają was: "Ile ma lat? Ilu ma braci? Ile waży? Ile zarabia jego ojciec?" Wówczas dopiero sądzą, że coś wiedzą o waszym przyjacielu.
Jeżeli mówicie dorosłym: "Widziałem piękny dom z czerwonej cegły, z geranium w oknach i gołębiami na dachu" – nie potrafią sobie wyobrazić tego domu. Trzeba im powiedzieć: "Widziałem dom za sto tysięcy złotych". Wtedy krzykną: "Jaki to piękny dom!"

polskie latarnie morskie.

Latarnie morskie są bardzo ważnym elementem oznakowania nawigacyjnego. Pomagają one w prowadzeniu bezpiecznej żeglugi. Rozmieszczenie latarnii uzależnione jest od ukształtowania linii brzegowej. Od średniowiecza ich ilość znacznie wzrosła, wraz z rozwojem żeglugi i techniki.
Budowla, która powstała na wyspie Faros w latach 300-285 p.n.e., wskazywała drogę do Aleksandrii i wywierała tak ogromne wrażenie, że uznano ją za jeden z cudów świata. Trzęsienie ziemi na początku XIV w. prawie doszczętnie ją zniszczyło. Jej konstrukcja przez bardzo długi czas była wzorcem do budowy innych podobnych latarni. Postęp techniki spowodował zmiany w źródle oświetlenia. początkowo był to ogień z drewna, potem węgiel, oleje mineralne, gaz, aż wreszcie żarówka elektryczna.
Latarnie są interesującymi i pięknymi budowlami. Są one niewątpliwą atrakcją turystyczną. Niektóre z nich są udostępniane dla turystów, by mogli się zapoznać z jej budową, historią i wnętrzem. W Polsce jest 15 latarni morskich które posyłają światło w morze od zmroku do świtu.

islandia.

Islandia, Republika Islandii (Ísland, Lýðveldið Ísland) – państwo położone w Europie Północnej, na wyspie o tej samej nazwie i kilku mniejszych wyspach m.in. archipelag Vestmannaeyjar w północnej części Oceanu Atlantyckiego. Islandia jest jednym z krajów nordyckich.

podział administracyjny.
Islandia podzielona jest na 23 regiony, regiony administracyjne (isl. sýsla, l.mn. sýslur) oraz 14 niezależnych miast, czyli kaupstaður (l.mn. kaupstaðir). Na poziomie lokalnym wyróżnia się 104 gminy (hreppur), które zajmują się oświatą, transportem i zagospodarowaniem przestrzeni.

demografia.
Odizolowanie wyspy od reszty kontynentu ograniczyło imigrację. Stąd też dopływ nowego materiału genetycznego był ograniczony przez wieki. Dzięki bogatej tradycji ustnej i pisanej wiele z rodzin może wskazać swoich przodków na wiele pokoleń wstecz. Wszystko to sprawia, że współcześni Islandczycy są przedmiotem wielu badań genetycznych.

Kulturowo Islandczycy należą do Skandynawów - posługują się językiem islandzkim, jednym z języków skandynawskich. Główną religią kraju jest luteranizm (89,4% mieszkańców deklaruje się jako luteranie), który jest religią państwową Islandii.

geografia.
Pod względem geologicznym Islandia jest najmłodszym obszarem kontynentu europejskiego. Położona na "gorącym punkcie" Grzbietu Śródatlantyckiego, posiada wiele, w tym czynnych, wulkanów, m.in. Heklę, Katlę, Askję, Grimsvötn, Hvannadalshnúkur (najwyższy szczyt kraju). O aktywności wulkanicznej świadczą także liczne gorące źródła oraz gejzery (samo słowo jest pochodzenia islandzkiego). Kraj w dużym stopniu wykorzystuje tanią energię geotermalną do ogrzewania mieszkań. Zgodnie z nazwą, Islandia to także "kraj lodu" - około 11% powierzchni tego wyżynno-górzystego kraju zajmują lodowce. Największe z nich to: Vatnajökull - 8 300 km², Langjökull - 953 km², Hofsjökull - 925 km², Mýrdalsjökull - 596 km² oraz Drangajökull - 160 km².

Linia brzegowa wyspy jest dobrze rozwinięta. W licznych zatokach i fiordach ulokowały się mniejsze lub większe osady. Głównym miastem państwa jest jego stolica Reykjavík, gdzie mieszka 119,1 tys. mieszk., czyli blisko 2/5 ludności kraju. Natomiast w całym regionie stołecznym mieszka 3/5 ludności kraju. Pozostałe większe miasta to: Kópavogur¹ (30,0 tys.), Hafnarfjörður¹ (25,3 tys.), Akureyri (17,3 tys.), Keflavík (14,0 tys.), Garðabær¹ (10,0 tys.), Mosfellsbær¹ (8,4 tys.), Akranes (6,5 tys.), Selfoss (6,3 tys.), Seltjarnarnes¹ (4,7 tys.) i Heimaey (4,4 tys.). Główny międzynarodowy port lotniczy położony jest w Keflavíku natomiast dwa mniejsze, obsługujące również loty międzynarodowe, to Akureyri oraz Egilsstaðir. Lotnisko w Reykjavíku obsługuje właściwie tylko loty krajowe (nie licząc lotów na pobliską Grenlandię).

historia.
Islandia należy do najpóźniej zasiedlonych obszarów Europy. Pierwsi osadnicy pojawili się w roku 874. Byli to norwescy wikingowie oraz celtyccy (szkoccy i iryjscy) osadnicy. W roku 930 zebrali się oni po raz pierwszy na zgromadzeniu ogólnym, zwanym Althingiem.

Można jednak spotkać się z opinią, iż ówczesny Althing nie był parlamentem, przez parlament rozumiemy bowiem instytucję demokracji pośredniej, czyli przedstawicielskiej, tymczasem Althing w średniowieczu był dorocznym zgromadzeniem wszystkich wolnych mieszkańców Islandii - a więc formą demokracji bezpośredniej, zbliżonej swym charakterem do wieców, powszechnych zarówno wśród plemion germańskich, jak i słowiańskich. Tym samym nie ma podstaw historycznych do odbierania parlamentowi angielskiemu prawa pierwszeństwa.

Na Islandii powszechne było piśmiennictwo, kolekcję starych rękopisów zawiera Saganet.

Islandia pozostała niezależna przez 300 lat, by w XIII wieku popaść w zależność norweską, a potem duńską. Pewną autonomię uzyskała w roku 1874. W 1918 odzyskała niepodległość, z królem duńskim jako tytularną głową państwa. Islandia ogłosiła się republiką w 1944.

gospodarka.
Zatrudnienie w 2005 wynosiło 165,6 tys. osób, z czego:

* rolnictwo i rybołówstwo - 6,5%
* przemysł - 21,7%
* usługi - 71,8%

ciekawostki.

* Na Islandii żyje dwa razy więcej owiec niż ludzi
* Latem na Islandii dzień trwa prawie 24 godziny
* Islandczycy ogrzewają domy (86%) i baseny (prawie 100%) wodą geotermalną
* Na Islandii (terytorialnie 1/3 Polski) jest aż ok. 60 lotnisk
* Islandia nie posiada własnej armii, choć należy do NATO

(wikipedia).

magnez

Magnez należy do grupy pierwiastków stanowiących materiał budulcowy kości, zębów, skóry, włosów (do tej grupy wliczane są również: wapń, fosfor, siarka oraz fluor). Do głównych jego funkcji należą:
udział w kurczliwości mięśni
wpływ na przemiany tłuszczy w organizmie
pobudzanie działanie niektórych enzymów
współdziała w tworzeniu aktywnej formy witaminy D
odpowiednia jego ilość wpływa na prawidłową twardość kośćca
Stres przyczyną niedoborów magnezu
Ten pierwiastek odgrywa istotną rolę w sytuacjach wymagających od nas dużego wysiłku oraz napiętych i stresujących momentów. Wtedy najszybciej dochodzi do jego zużycia i wyczerpywania zapasów. Przy długo trwających sytuacjach tego typu może dojść do znacznych ubytków magnezu. Z tego powodu warto dbać o właściwy dobór produktów żywnościowych będących jego źródłem. Jego brak w diecie utrudnia nam skupienie się na konkretnych działaniach, zwiększa nerwowość i poruszenie.

Warto mieć również na uwadze fakt, że spożycie niektórych produktów może mieć wpływ na dostępność magnezu w organizmie. Ten biopierwiastek dostarczany z żywnością zostaje wchłonięty w zdecydowanie mniejszym stopniu, gdy w diecie pojawią się składniki, które zakłócają ten proces. Wchłanianie magnezu utrudniają inne współistniejące czynniki m.in. nadmiar:
tłuszczu i cukru w diecie
alkoholu
mocnej kawy, herbaty
stosowanie destabilizujących diet “cud”
chodzenie do sauny i uprawianie zbyt intensywnego wysiłku fizycznego
Magnez znajduje się w grupie pierwiastków o średnim stopniu wchłaniania. Oznacza to, że około 25-75% jego ilości dostarczonej z pożywieniem pozostaje w organizmie. Przedział ten jest stosunkowo szeroki. Został on określony uwzględniając formę występowania magnezu w produktach żywnościowych oraz występowania dodatkowych czynników obniżających jego stopień wchłaniania.

Produkty zawierające magnez w 100 g produktu.

suche nasiona roślin strączkowych 124
suche nasiona soi 216
orzechy 100-180
kakao 420
czekolada 130-165
otręby 490
kasza gryczana 218

dorsz 25
mintaj 43
makrela 30
banany 33
szpinak 53
kukurydza 23

mleko, sery twarogowe, jaja, mięso, karp, śledź, jasne pieczywo, ryż, ziemniaki < 20

Magnez pochodzący ze źródeł roślinnych występuje w postaci tzw. soli kwasu fitynowego. Sole te są trudno rozpuszczalne, z tego powodu również słabo wykorzystywane w organizmie.

Niedobory magnezu mogą być również wywoływane stanami chorobowymi takimi jak: biegunka czy inne infekcje obniżające jego przyswajalność w organizmie.

Efektem niedoboru magnezu są:
nadpobudliwość nerwowo-mięśniową
brak skupienia na jednej rzeczy
skurcze mięśni
szybkie bicie serca
zmniejszenie apetytu
wymioty, biegunki
osłabienie, drżenie mięśni
Przedawkowanie magnezu
Jest to sytuacja niemal niemożliwa, jeśli magnez pochodzi wyłącznie ze źródeł pokarmowych. Taka sytuacja może mieć miejsce wyłącznie przy stosowaniu specjalnych preparatów skomponowanych na bazie minerałów w tym również magnezu. Nadmierne jego spożycie może powodować nieprawidłowe funkcjonowanie nerek oraz przewodu pokarmowego.

siedem cudow starozytnego swiata

Mianem siedmiu cudów świata określano siedem przykładów dzieł sztuki i szczytowych osiągnięć architektury, szczególnie cenionych przez starożytnych Greków.

Piramida Cheopsa ok. 2560 p.n.e.
Świątynia Artemidy w Efezie z około 560 p.n.e. - przyczyna zniszczenia - najazd gotow
Kolos Rodyjski w Rodos z około 281 p.n.e.- trzesienie ziemi
Latarnia morska w Faros z około 280 p.n.e.-trzesienie ziemi
Wiszące ogrody Semiramidy w Babilonie - trzesienie ziemi
Posąg Zeusa w Olimpii - ogien
Mauzoleum w Halikarnasie - trzesienie ziemi

10 rzeczy, których nie wiesz o złocie.

Jeszcze niedawno inwestowanie w złoto było postrzegane tylko nieznacznie lepiej niż chowanie zwitków dolarów w skarpetach

Powiększ zdjęcie
Jednak światowy kryzys gospodarczy przypomniał, że papierowy pieniądz czy wirtualne akcje nigdy dadzą tej ciężkiej, chłodnej pewności, jaką zapewnia solidna porcja złota. No właśnie – porcja. Podstawową jednostką w handlu metalami szlachetnymi jest uncja trojańska, czyli 31,1035 grama. Trojańska nie od Troi, ale francuskiego miasta Troyes, gdzie handlowano złotem.

1. Prawie każda drobina złota, jaka istnieje na świecie, powstała podczas wybuchu gwiazd supernowych. Prawie, bo marzenia alchemików o przemianie ołowiu w złoto spełnił Związek Radziecki. W jego reaktorach atomowych przeprowadzano udane eksperymenty polegające na przemianie jednego pierwiastka w inny. Udało się, ale koszt takiej operacji czyni ją kompletnie nieopłacalną – nawet przy dzisiejszych cenach złota.

2. Złoto jest niemal niezniszczalne – niemal, bo rozpuścić je można w wodzie królewskiej, czyli mieszaninie stężonego kwasu solnego i azotowego w proporcji 3:1. Ponieważ jednak niewielu jest maniaków zajmujących się psuciem tego metalu, ponad 85 procent wydobytego kiedykolwiek złota nadal pozostaje w obiegu. Reszta albo została zakopana, albo zatopiona, albo starła się na nieodzyskiwalny pył.

3. Choć, prawdę mówiąc, nie wydobyliśmy tego złota za wiele. Szacuje się, że od początku istnienia ludzkości wykopano, wymyto i podniesiono 150 tysięcy ton złota. Mimo że brzmi to nieźle, trzeba pamiętać, że złoto jest bardzo ciężkie – jeden jego litr waży 19,3 kilograma. Tak więc całe złoto, jakie kiedykolwiek ktokolwiek widział, można by zamknąć w kuli o średnicy 27 metrów.

4. Ale wszystko to marność i drobina. Największe zasoby złota na Ziemi znajdują się w oceanach – ocenia się, że w morskiej wodzie i osadach marnuje się 10 miliardów ton tego cennego kruszcu. Według dzisiejszych cen wychodzi jakieś 260 biliardów (260 000 000 000 000 000) dolarów. Sporo. Tyle że gdy coś jest dostępniejsze, jest też tańsze.

5. No, ale co tam Ziemia. Sonda NEAR, która badała asteroidę Eros – niekształtny ogryzek skały mający ledwie 34 kilometry długości i 11 średnicy – odkryła, że znajduje się na niej więcej złota, niż kiedykolwiek zdołaliśmy wydobyć. Kosmo- i oceanozapaleńców uspokajamy: wydobycie tej masy skarbów jest nieopłacalne. Przynajmniej na razie.

6. Najsłynniejsza gorączka złota, która trwała w XIX wieku w USA, zaczęła się od odkrycia dokonanego w Karolinie Północnej przez Conrada Reeda, syna Johna. Znalazł on kawał ciężkiej skały, którą jego ojciec przez trzy lata wykorzystywał do podpierania zamykających się drzwi. Pewnego dnia jubiler rozpoznał ją jako ośmiokilogramowy samorodek złota. John Reed sprzedał mu wartą 3,6 tysiąca ówczesnych dolarów bryłę za 3,5 dolara. Dziś byłaby warta ponad 200 tysięcy dolarów.

7. Złoto jest niezwykle kowalne. Z jednego grama można uzyskać płat o powierzchni metra kwadratowego. Złoto można też rozwałkować tak, że staje się przezroczyste – przeświecające przez nie światło ma kolor zielonkawoniebieski, bo metal silnie odbija kolor czerwony i żółty, przepuszczając pozostałe barwy.

8. Cena złota na światowych rynkach ustalana jest podczas London Gold Fixing, specjalnej konferencji telefonicznej odbywającej się codziennie o 10.30 i 15 czasu londyńskiego. Uzgadnia ją pięć największych instytucji handlujących kruszcem. Obecnie są to: ScotiaMocatta, Barclays Capital, Deutsche Bank, HSBC i Société Générale. Pierwszy London Gold Fixing odbył się 12 września 1919 roku.

9. Gdy Hiszpanie wylądowali w Peru w 1532 roku i uwięzili inkaskiego władcę Atahuallpę, w zamian za darowanie życia obiecał on wypełnić raz złotem i dwa razy srebrem pokój mający około siedmiu na pięć metrów do wysokości dwóch i pół metra. Obietnicę spełnił, ale i tak zginął uduszony garotą. Uniknął spalenia na stosie, bo w ostatniej chwili zdecydował się na chrzest.

10. Monety bulionowe to nie nowa promocja zup „Jak u mamy”, ale specjalne monety z metali szlachetnych (złota, platyny, srebra) bite po to, by gromadzić je jako lokatę kapitału. Nie mają zwykle wybitej wartości, lecz zawartość kruszcu. Polska bije monetę Orzeł Bielik, Wielka Brytania – suwereny, Kanada – Liść Klonowy.

(Piotr Stanisławski, przekroj).