Rupert

Elfie zobacz jak Twoja Gabrielle i moj Rupert beda pieknie razem wygladac ;)!
Rupert szepna mi na uszko ,ze juz sie nie moze doczekac i sie zaczerwienil i wiesz tak mi sie wydaje ,ze moze byc z tego milosc rowerowa , szalona ,na zawsze..hmmm..

k.

Gabrielle.

Kochanie! mam juz imię dla mojej Rowera! i mam juz jej zdjecie! na e-bayu chca za nia jakies 200 : / ale nic to. cos wymysle!

a teraz poogladaj sobie i powiedz, czy sie spodoba Rupertowi.

b.

Mods.

na poczatek o tych oryginalnych z lat 50/60'tych. i po polsku.

Mods – subkultura młodzieżowa powstała w Wielkiej Brytanii z końcem lat 50. XX w. Modsi wywodzili się głównie ze środowisk robotniczych, jednakże początki ruchu wywodzą się z londyńskiego Soho. Charakteryzowali się pedantycznym sposobem ubioru, nienawiścią do edukacji, zainteresowaniem najnowszymi trendami mody oraz muzyką eksperymentalną. Często nosili bujne włosy – bądź to ścięte na sposób "studencki", bądź też ułożone w ekstrawaganckie fryzury. Lubili szokować pełnym jaskrawych barw, krzykliwym i prowokującym wyglądem. Chętnie opowiadali się za hasłami związanymi z rewolucją seksualną.

Gusta muzyczne modsów oscylowały między rock and rollem, ska, rythm and bluesem, modern jazzem, beatem, popem a hard rockiem. Modsi stworzyli ciekawą mieszankę nowoczesnych nurtów w muzyce i elementów muzyki starego pokolenia. Entuzjastycznie przyjmowali dziwactwa sztuki awangardowej.

Głównym zespołem kojarzonym z subkulturą mods jest The Who. Inne chętnie słuchane grupy i wykonawcy to: The Kinks, The Small Faces, Yardbirds, T. Rex, Marmalade, Julie Driscoll, Brian Auger & Trinity, Shocking Blue, David Bowie & The Lower Third.

Modsi w latach 60. prowadzili regularne walki z rockersami (min. "druga bitwa pod Hastings", starcia w Brighton). Często kojarzy się ich również z ulicznymi rozbojami oraz tworzeniem gangów. Poruszali się głównie na skuterach (najczęściej na lambrettach i vespach) i nosili ubrania typowo angielskich marek jak Merc, Fred Perry, Ben Sherman oraz charakterystyczne zielone parki (wojskowe płaszcze z kapturami), do których najczęściej przyszywali naszywki z motywami brytyjskimi takimi jak Union Jack czy symbol RAF-u.

Uważa się że subkultura modsów była prekursorska względem ruchu skinhead.

Filmem uznanym za kultowy dla subkultury mods jest "Quadrophenia" Franca Roddama z 1979 roku. Film opowiada o grupie przyjaciół utożsamiających się z kulturą mods i ich starciach z rockersami. Tłem opowieści są Londyn i Brighton, 1965 roku, na ścieżkę dźwiękową składają się utwory The Who, a jedną z ról zagrał Sting.

a tu link odnosnie mods'ow po angielsku (bo duzoduzo wiecej)
http://en.wikipedia.org/wiki/Mod_(lifestyle)

teraz mod's revival. czyli powrot mods'ow w 70/80-tych latach.

Mod Revival (ang. odżycie modsów) – new wave'owy ruch młodzieżowy zapoczątkowany w roku 1979 w wyniku fascynacji filmem – "Quadrophenia", oraz ponownym zainteresowaniem takimi zespołami jak The Who, The Small Faces oraz muzyką ska. Mod revival był odrodzeniem ruchu modsów z lat 60. Wśród młodzieży znów zaczęto popularyzować skutery, które podobnie jak w przypadku tradycyjnych modsów stały się obowiązkowym pojazdem każdego revivalowca. Podczas odżycia wyłoniło się wiele nowych zespołów zainspirowanych twórczością starych zespołów związanych z subkulturą mods, które ubarwiły stare melodie w nieco punkowe brzmienia. Najważniejszym z revivalowych zespołów jest The Jam, a także The Lambrettas, The Chords, Purple Hearts, czy Secret Affair. Revivalowcy, podobnie jak ich poprzednicy, wyznawali uliczne życie, nie stronili od walk z teddy boysami, punkami, czy harleyowcami. Często ich sojusznikiem w bitwach byli skinheadzi (wtedy jeszcze niezaangażowani politycznie). Nowofalowi modsi ubierali się podobnie jak ich poprzednicy. Nosili garnitury, krawaty, a także polówki Fred Perry, czy Ben Sherman, różnego rodzaju kapelusze, płaszcze typu Crombie, wojskowe parki, dżinsowe spodnie, martensy, chelsea boots, obuwie wojskowe, trampki oraz halówki. Nosili włosy najczęściej opadające na uszy, ale bywały i krótsze, bardziej zbliżone do wzoru skinheadowskiego. Obecnie mod revival stanowi jedną z subkultur undergroundowych. Od lat 90., w wyniku powstania nowego gatunku muzycznego – brit pop – ich popularność na świecie wzrasta. Jest to widoczne w szczególności w Wielkiej Brytanii. W Polsce, ze względu na małą popularność skuterów, modsi stanowią mały procent młodzieży, chociaż zainteresowanie nimi w naszym kraju wzrasta.

tu warto wspomniec o nowej fali:

Nowa fala (ang. new wave) – gatunek muzyczny wywodzący się z punk rocka, a później nazwa całej grupy stylów popularnych w latach osiemdziesiątych.

Termin został wymyślony przez szefa wytwórni Sire Records jako określenie na muzykę wydawanych przez nią zespołów punkrockowych (głównie skupionych wokół klubu CBGB's) – w tym pionierów punk rocka, takich jak Talking Heads czy Television. Następnie nową falą zaczęto nazywać wszystkich wykonawców punkowych i zainspirowanych tą muzyką, którzy wychodzili poza ramy prostego punk rocka w stylu Ramones. Był to więc w istocie synonim terminu post punk. Później używano tych dwóch etykietek do dokonywania podziału w obrębie tej samej grupy artystów: nową falą określano twórczość bardziej popową, post punkiem zaś – bardziej eksperymentalną.

Z czasem termin nowa fala zaczął być używany w odniesieniu do bardziej komercyjnych form, zwykle charakteryzujących się łagodnym brzmieniem opartym na wykorzystaniu elektronicznych instrumentów klawiszowych i perkusyjnych oraz czystym technicznie śpiewem (często z użyciem wielogłosowych harmonii) – w tym do takich gatunków, jak synth pop i new Romantic.

Do przedstawicieli nowej fali należą m.in.: Lostprophets, The Buggles, INXS, The Cure, Elvis Costello, Nick Lowe, Devo, Talking Heads, Blondie, The B-52's, The Police, The Jam, XTC, The dB's, The Pretenders, The Stranglers, Man Go Fish, Cheap Trick, The Cars, Split Enz, Duran Duran, Depeche Mode, Spandau Ballet, ABC, Gary Numan, Talk Talk, Ultravox, Classix Nouveaux, U2. W Polsce: Republika, Kryzys, Brygada Kryzys, Aya RL, Tilt, Madame, Siekiera, Variete, Kult.

i troszke po angielsku.
http://en.wikipedia.org/wiki/Mod_revival

Johnny Cash

J. R. Cash znany jako Johnny Cash (26 lutego 1932 - 12 września 2003) – amerykańska ikona muzyki oraz kultury. Bojownik o prawa Indian, więźniów i ludzi uciśnionych w szerokim tego słowa znaczeniu.
Cash obok tradycyjnej muzyki country, ballady cowboyskiej i stylu country pop tworzył również utwory w stylach.
Zwany także Man in Black - Człowiek w czerni, ze względu na kolor ubrań jakie nosił - będący znakiem sprzeciwu wobec społecznych dyskryminacji i nierówności. Jego radykalna postawa powodowana była głębokim nawróceniem, jakie przeżył u boku swej drugiej żony, June Carter, po latach zmagań ze skutkami tragicznych zdarzeń z dzieciństwa i zażywania amfetaminy i barbituranów.
Cash wykształcił charakterystyczny wizerunek sceniczny, który zainspirował setki artystów naśladujących go. John Cash śpiewający swym powolnym, głębokim barytonem, przy akompaniamencie gitary lub małego zespołu instrumentalnego nagrał setki ballad i piosenek, które na trwałe weszły do kanonu gatunku.Z niezwykłą łatwością nawiązywał kontakt z publicznością, dla której jego występy były niezapomnianym przeżyciem. Cash intensywnie koncertował, często w niecodziennej scenerii, na przykład w więzieniach (Folsom, St. Quentin). Płyta At Folsom Prison, której nagranie w więzieniu przeforsował Cash, jest powszechnie uważana z jedną z najlepszych płyt nagranych na żywo. Płyta została zainspirowana filmem "The Walls of Folsom Prison".
Jednym z jego ostatnich dokonań były albumy zawierające opracowania hymnów kościelnych jego ukochanej matki oraz piosenki współczesnych artystów i grup rockowych, między innymi Depeche Mode ("Personal Jesus"), Soundgarden ("Rusty Cage"), U2 ("One") i Nine Inch Nails ("Hurt").
Johnny Cash pozostał czynny muzycznie do czasu swej śmierci, czego dowodem jest wydana w 2002 roku płyta American IV: The Man Comes Around. Cash zmarł 12 września 2003 z powodu komplikacji pooperacyjnych, zaledwie w tydzień po zwolnieniu ze szpitala.

Współpracował z zespołami The Highwaymen i Million Dollar Quartet. Śpiewał także w duecie ze swą żoną June Carter Cash.

Tim Buckley

Tim Buckley, właściwie Timothy Charles Buckley III (ur. 14 lutego 1947 w Waszyngtonie, USA - zm. 29 czerwca 1975 w Santa Monica) – amerykański muzyk, wokalista, autor tekstów, producent muzyczny.

Był jedną z czołowych postaci muzyki lat 60. i 70. XX wieku. Potrafił przełamać ograniczenia stylistyczne i wprowadzić do swojej muzyki elementy jazzu, rocka i rhythm and bluesa oraz eksperymentować z formami muzycznymi. Zmarl przedwczesnie w skutek reakcji toksycznej po zażyciu bezwiednie heroiny podanej mu jako pijanemu przez inna osobę. Ojciec Jeffa Buckleya, również muzyka i wokalisty, również tragicznie przedwcześnie zmarłego, 20 lat po śmierci Tima, utonięciem w rzece.

Fryderyk Chopin.

Fryderyk Franciszek Chopin (ur. 22 lutego[1] 1810 w Żelazowej Woli, zm. 17 października 1849 w Paryżu) – polski kompozytor i pianista.

Jest uważany za najwybitniejszego polskiego kompozytora, a także za wybitnego pianistę i czołowego przedstawiciela muzyki okresu romantyzmu na świecie. Nazywany bywa poetą fortepianu. Choć należy do najchętniej granych kompozytorów muzyki fortepianowej, jego dzieła wymagają od wykonawcy dużego warsztatu i wirtuozerii. U źródeł jego twórczości leżała wielka wrażliwość artystyczna oraz umiejętność czerpania wzorców z polskiej muzyki ludowej.

Jego przyjaciółka i towarzyszka życia George Sand mówiła o nim, że był jeszcze bardziej polski niż sama Polska. (to prawie jak ja. ; ) ).

Ojciec, Mikołaj (1771-1844), był spolonizowanym Francuzem przybyłym z Marainville w Lotaryngii. Francuską wersją nazwiska – Chopin – posługiwali się do końca życia i on, i Fryderyk, z rzadka spolszczając je do postaci Szopen, która to bazuje na wymowie języka francuskiego i bywa używana potocznie.

Ojciec Fryderyka przyjechał do Polski w 1787 w wieku 16 lat w interesach Adama Weydlicha – wielkorządcy Michała Jana Paca i spędził tu resztę swojego życia. Dość szybko związał się ze swoją nową ojczyzną; już w 1794 r. wziął udział w insurekcji kościuszkowskiej i nigdy z Polski nie wyjechał. Nie utrzymywał też już kontaktu z rodziną we Francji. Swoje dzieci wychował na Polaków. Znany był także z nieufności, a wręcz nienawiści do Napoleona.
Wedle legendy Chopin przyszedł na świat przy grze na skrzypcach Mikołaja Chopina. Być może dopiero kilka tygodni po urodzeniu dziecko zgłoszono u księdza i ochrzczono.

Lata 1829-1831 były dla Chopina okresem pierwszej miłości (do śpiewaczki Konstancji Gładkowskiej) i pierwszych ogromnych sukcesów kompozytorskich. W liście do swojego przyjaciela, Tytusa Woyciechowskiego, Chopin nazywał Konstancję ideałem. Powstały wówczas Koncerty fortepianowe f-moll op. 21 i e-moll op. 11.

2 listopada 1830 roku Chopin wyjechał z Warszawy do Kalisza, gdzie spędził ostatni dzień w ojczyźnie i gdzie dołączył do niego Tytus Woyciechowski. Przed wyjazdem pożegnał się z Konstancją Gładkowską i wręczył jej pierścień przechowywany przez nią aż do śmierci. 5 listopada 1830 Chopin na zawsze opuścił Polskę – wyjechał z Kalisza i przez Wrocław udał się do Drezna. W Wiedniu usłyszał śpiewaną niegdyś przez Konstancję cavatinę Rossiniego i rozpłakał się. Pojechał do Monachium i w końcu udał się do Paryża. W czasie drogi Chopin pisze dziennik (zwany "Dziennikiem stuttgarckim"), który jest dokumentem przedstawiającym stany jego ducha podczas pobytu w Stuttgarcie, gdzie ogarnęła go rozpacz z powodu upadku powstania listopadowego. Wedle tradycji, powstają wtedy pierwsze szkice do Etiudy "Rewolucyjnej". Utwory tego okresu wypełnione są dramatyzmem, który z wolna zaczyna w twórczości Chopina dominować.

W Paryżu Chopin zamieszkiwał małe mieszkanie przy Boulevard Poissonniere. Dał pierwszy z dziewiętnastu publicznych koncertów w Paryżu (podczas 18 lat pobytu w tym mieście). Organizował go Friedrich Wilhelm Kalkbrenner, pianista. Chopin zagrał Koncert e-moll i Wariacje B-dur op. 2. Koncert oszołomił publiczność, w tym obecnego na nim Franciszka Liszta. Krytyk François Fétis zapowiadał, że Chopin odrodzi muzykę fortepianową. Następnego dnia wydawcy przysyłali Chopinowi propozycje kupna utworów. Chopin zaczął prowadzić żywot wirtuoza, komponując utwory, które szybko stawały się modne na salonach. Przyjaźnił się z wieloma wybitnymi muzykami (Liszt, Vincenzo Bellini, Hector Berlioz), był zapraszany na prywatne występy nie jako muzyk, ale jako gość, nawet na sam dwór. Szybko więc przeprowadził się do Chaussee d'Antin, modnej dzielnicy Paryża. Przyjaciele nazywali jego mieszkanie Olimpem ze względu na dającą się stamtąd słyszeć boską muzykę. Jednak z powodu trudnej sytuacji finansowej Chopin zaczął dawać coraz więcej lekcji gry na fortepianie. Oszałamiała go ogromna ilość propozycji. Chopin uczył między innymi księżniczkę de Noailles, księżne de Chimay i de Beauvau, baronową Rothschild, hrabinę Peruzzi i Potocką. Wśród uczniów także wielkie talenty – Karolina Hartmann, Karol Filtsch a także wierny przyjaciel Chopina Adolf Gutmann. Chopin jako nauczyciel znany był z niezwykłych wymagań i nerwowości.
W latach 1835-1846 porzucił karierę wirtuoza na rzecz komponowania. Zaczął żyć życiem polskiej emigracji, utrzymując ścisłe kontakty z głównymi intelektualistami polskimi (Adam Mickiewicz, Julian Ursyn Niemcewicz, Cyprian Kamil Norwid). Józef Bem poprosił go o zaliczkę dla powstającego Towarzystwa Politechnicznego. Chopin gościł też u siebie najbliższego przyjaciela z lat dziecinnych, Jana Matuszyńskiego, który zamieszkując u Fryderyka studiował medycynę w Paryżu. W 1842 roku Jan umarł na gruźlicę. U Chopina bywał też jego słynny przyjaciel, wielki pianista i kompozytor – Julian Fontana.

(żeby zbyt Cie nie zanudzić, taki oto skrocik):
Kalendarium [edytuj]

* 1810 – narodziny Fryderyka Chopina w Żelazowej Woli
* 1817 – pierwsza próba kompozytorska w wieku 7 lat
* 1818 – pierwszy występ estradowy
* 1823 – rozpoczęcie nauki kompozycji u Elsnera
* 1826 – studia w Szkole Głównej Muzyki
* 1829 – wizyta w Wiedniu
* 1830 – ostateczne opuszczenie Polski
* 1831 – przyjazd do Paryża
* 1835 – zaręczyny z Marią Wodzińską (Walc As-dur)
* 1836 – spotkanie z George Sand
* 1837 – zerwanie z Wodzińską
* 1838 – związek z George Sand, wyjazd na Majorkę, praca nad 24 Preludiami
* 1839 – powrót do Francji, powstaje Sonata b-moll
* 1844 – umiera ojciec Chopina
* 1845 – kłótnie z George i choroba Fryderyka nasilają się
* 1847 – zerwanie z George
* 1848 – wyjazd z Jane Stirling do Anglii i Szkocji
* 1849 – śmierć w Paryżu

och ach!

Gia

Gia Marie Carangi (ur. 29 stycznia 1960 - zm. 18 listopada 1986) - supermodelka, która zyskała popularność w latach 70. i na początku lat 80. XX wieku. Pierwsza z tzw. epoki supermodelek Cindy Crawford

Urodziła się w rodzinie włosko-irlandzko-walijskiej i wychowała w Filadelfii (US). Ukończyła tam Abraham Lincoln High School w 1977r., po czym opuściła dom rodzinny i wyjechała do Nowego Jorku. Tam została zauważona i dostała pracę w agencji modelek prowadzonej przez Wilhelminę Cooper. W szybkim czasie zyskała dużą popularność i stała się wziętą modelką. Prowadziła bardzo aktywny tryb życia. Z czasem popularność i nabrany rozpęd przerosły modelkę. Wspierająca ją menadżerka zmarła na raka płuc, wtedy, mająca wcześniej już kontakt z narkotykami dziewczyna, zaczęła zażywać ich duże ilości. Ten krok spowodował załamanie jej kariery. Poddana dwukrotnie detoksowi - w '81 i '85 - wracała zawsze do narkotyków. Otwarcie przyznawała się do swojej orientacji, pozostawała w długotrwałych związkach z kobietami (Sandy Linter - wizażystką, następnie Elyssą Golden - narkomanką poznaną na odwyku w 1981 roku).

Była pierwszą znaną kobietą, która zachorowała na AIDS. Zmarła w wieku 26 lat, w Hahnemann University Hospital w Filadelfii.

Pochowana została na Sunset Memorial Park w Feasterville, w okręgu Filadelfijskim. W pogrzebie wzięła udział tylko najbliższa rodzina. Informacja o jej śmierci nie została podana do wiadomości publicznej.